MUSTAFA KARNAS
1962’de Istanbul’da dogdu. Sira disi olaylari incelemeye ve gözlemeyi bir yasam biçimi olarak seçti. Yirmi yillik gazetecilik hayatinda, satir aralarini okumayi, gizli izleri yakalamayi, komplo teorileri arasinda gerçek komplolari ortaya çikarmayi amaç edindi. Arastirma ve inceleme alaninda önemli deneyimler kazandi. Gazetecilige 1980’de Istanbul’da muhabir olarak basladi. 1988-1995 arasinda Avusturya’nin iki büyük haber dergisinde, News ve Wiener’de arastirmaci gazeteci olarak çalisti. Avusturya’nin ilk Türkçe gazetesi Türkekspres ve iki dilli Der Türkischer Reporter gazetesini yayimladi. Gazeteciligin yani sira sinama ile de ilgilendi ve 1993’te Avusturya Kültür Bakanligi için Brennende Strassen (Atesten sokaklar) adli bir gençlik filminin senaryosunu yazdi. Meslek hayatina 1995-2001 arasinda Istanbul’da dergi yayinciligi ile devam etti. 2002’de gazeteciligi ve yayinciligi birakarak, yillardir yazmayi tasarladigi ve ön çalismalarini yaptigi kitaplari yazabilmek için yazarliga basladi. Hem film senoryalari hem de romanlar yazmaktadir. Tüm meslek yasami boyunca, gizli ilimlere, parapsikolojiye, mistisizme, kadim ve ezoterik dinlere ilgi duydu, çok sayida arastirma yapti. Gazetecilikte kazandigi deneyimlerini ve yazma tekniklerini eserlerinde yansitti. Çalismalarinda özellikle mistisizmi, toplumsal elestiriyi, komplo teorilerini ve Kudüs’ten New York’a kadar gittigi sayisiz kentten edindigi bilgi ve gözlemlerini kullanmaktadir. Ingilizce ve Almanca’yi iyi biliyor. Eserlerinde farkli konulari bir araya bir araya getirerek, birçok özgün öykü yazarak, okuyucularini farkli dünyalarla tanistirmaktadir. Yayimlanmis kitaplari: Amerika Düserken; Misyonerler Savasi; Hz. Süleyman’in Anahtari; Deccal Yazmalari; Çürük Elma Operasyonu; Kuzu Kesimi Operasyonu; Tanri Denizi Geri Çeksin. Sinema Filmleri: Hasan Sabah/Sir Bekçileri (2004) ve Akdamar Efsanesi (2007).
ERGENEKON'UN SIFRESI AGARTA / Mustafa KARNAS
IÇINDEKILER
Sözebaslarken.........................................................................................................................................13
Kadim kaynaklarda Agarta..................................................................................................................14
Zümrüt Levha..................................................................................................................................... ....15
Levh-i Mahfuz ve Hizir Aleyhisselam...............................................................................................16
Agartali Hizir...........................................................................................................................................17
Kara Melekler.........................................................................................................................................18
Agartali ve Lanetliler..................................................................................................................... .....20
Lanetliler ne ariyor?............................................................................................................................21
Büyük Iskender ve Kâfiristan............................................................................................................22
Büyücü Lanetliler..................................................................................................... .........................24
Lanetliler nasil çogalir?......................................................................................................................25
Bilim ve Lanetliler...............................................................................................................................26
Museviler ve Yahudiler............................................................................................................ .........27
Hizir ve musa..................................................................... ................................................................28
Ibrani-Yahudi meselesi.....................................................................................................................31
Siyon ve Siyonculuk...........................................................................................................................32
Ahit sandiginda ne var?....................................................................................................................34
Romalilar........................................................................................... ...................................... ...........35
Gamali Haç ve Mitra dini.................................................................................................................36
Dünyayi Kara Melekler yönetiyor..................................................................................................37
Hasan Sabbah ve Lanetliler............................................................................................................38
Agartalilar ve Anadolu.....................................................................................................................40
Almanya ve Agarta............................................................................................................................41
Türk Ortodoks Kilisesi.....................................................................................................................42
Atatürk de Agartali Miydi?..............................................................................................................43
Osmali’da Agartali-Lanetli mücadelesi........................................................................................44
Lanetli Pavlus......................................................................................................................................45
Ulusalci Agarta, Küresilci Lanetli......... ........................................................................................46
Agartali Isa..........................................................................................................................................47
Pavlus’un dini.....................................................................................................................................49
Mitra dini..............................................................................................................................................50
Kuzey Hindistan’da Agartalilar.......................................................................................................51
Hitler ve Thule.....................................................................................................................................52
Agantali kolonizatör dervisler.........................................................................................................53
Hitler ve Lanetliler.............................................................................................................................55
Lanetliler Amerika’da.......................................................................................................................57
Atlantis ve Agarta...............................................................................................................................58
Agartalilar Orta Asya’da....................................................................................................................59
Kromozom savaslari.........................................................................................................................60
Ergenekon davasinda suçlananlar.................................................................................................62
Ergenekon ve provakasyon..............................................................................................................63
Ergenekoncular Agartali mi?...........................................................................................................64
Platon’un Atlantis’i...............................................................................................................................65
Atlantis ve Atlas......................................................................................................................................70
Odysseia ve Atlatis.................................................................................................................................72
Aztek mitolojisi ve Atlantis..................................................................................................................75
Atlantis nerede?.....................................................................................................................................78
Atlantis ve Etrüskler.........................................................................................................................81
Atlantis ve Âdemogullari...............................................................................................................83
Agartalilarin dili Türkçe mi?.....................................................................85
Enok Kitabi.....................................................................................................87
Nuh ve Tufan..................................................................................................89
Ölü Deniz ve Agarta......................................................................................90
Türkçenin akrabalari....................................................................................92
Atlantis efsane mi?........................................................................................94
Bilimsel açidan Agarta ve Atlantis.............................................................96
Kapadokya ve Agarta....................................................................................100
Agarta ve yer alti dünyasi............................................................................101
Hitler, büyücüler ve Agarta.........................................................................105
Devlerin yasadigi zaman..............................................................................107
Rampa kimdi?..................................................................................................110
Maziköy yer alti sehri.....................................................................................112
Kutsal metinlerde Agarta................................................................................113
Agarta nedir, ne degildir?................................................................................115
Türkler, Ergenekon ve Agarta.........................................................................116
Hint misyonu ve inisiye....................................................................................118
Nasil Agartali olunur?........................................................................................121
Agarta doktrini................................................................ .................................123
Agartalilar simdi nerede?................................................................................126
Ölümsüzler ülkesi Agarta.................................................................................128
Tibet-Agarta ve Beyaz Sularin Yolu................................................................133
Cengiz Han ve Agarta.........................................................................................135
Vampirizm ve Agarta..........................................................................................137
Yasak ülke...............................................................................................................139
Agarta’nin habercileri................................................................................140
Dünya Krali...............................................................................................142
Ilahi Komedya...........................................................................................144
Gül-Haç manifestolari...............................................................................146
Kabbala.....................................................................................................147
Jon Valentin Andrea..................................................................................150
Aydinlanma magarasi, Khunrath...............................................................151
Gül-HaçKardesligi ve Khunrath.................................................................152
Gizem dinleri.............................................................................................153
Ekim ve Vedder........................................................................................155
Dionysos...................................................................................................158
Eleusis, Hades..........................................................................................159
Demeter, Eve Reid....................................................................................161
Din disi gizem topluluklari.......................................................................163
Orpheus, Delville.....................................................................................165
Pisagor....................................................................................................166
Platoncular...............................................................................................167
Atina Okulu, Raphael...............................................................................168
Helenistik dönem......................................................................................169
Isis,osiris...................................................................................................170
Roma Imparatorlugu dönemi....................................................................173
Mithra........................................................................................................175
Roma’nin dinleri........................................................................................177
Gizem dinlerinde örgütlenme....................................................................179
Gizem dinlerinde rit ve sen.......................................................................180
Mithra gizemleri........................................................................................181
Arinma ve aydinlanma törenleri................................................................183
Ismaililik ve Gül-Haç..................................................................................184
Hekim Bey, Ekim Bey................................................................................190
Sonsöz..........................................................................................................192
Agartali testi...............................................................................................192
Lanetli testi.................................................................................................194
Gerçek bir 3 Bin Lanetliyi nasil tanirsiniz?........................................195
Bozkurt ve Ergenekon destanlari..........................................................197
Bozkurt destani..........................................................................................197
Ergenekon destani.....................................................................................199
Kaynakça.....................................................................................................206
Yerin altindakiler
Yerin üstündekilerden çoktur
Dilleri yoksa da söylemeye
Korku bilmezden yasamin ötesinde
Korkutmaz yer alti tanrilari
Duman çikmadiginda yeryüzüne
Görkemli yalimlar çikaran ocaklar
Bögüren öküzleri yoktur
Adim adim izleri
Bu âlemden içeri
On sekiz bin âlemi
Gördüm bir dag içinde
Yetmis bin hicap geçtim
Gizli perdeler açtim
Ben dost ile birlestim
Buldum bir dag içinde
Gökler gibi gürledim
Yerler gibi inledim
Çaylar gibi çagladim
Aktim bir dag içinde
Bir dösek dösemisler
Nur ile bezemisler
Dedim bu kimin ola
Sordum bir dag içinde
Deprenmedim yerimden
Ayrilmadim pirimden
Asktan bir kadeh aldim
Içtim bir dag içinde
Yunus eydür gezerim
Dost iledir bazarim
Ol Allah’in didarin
Görüm bir dag içinde
(Yunus Emre)
Söze Baslarken. . .
Belki siz de bir Agartalisiniz! Belki öylesiniz, belki degilsiniz! “Kim” ve “ne” oldugunuzu, bu kitabi okudugunuzda anlayacaksiniz.
Ergenekon Davasi’ni sorusturan savci zanlilarin 600 yillik “Agarta” modeliyle örgütlendiklerini açikladiginda iki nedenle çok sasirdim. Birincisi; bende tam o siralarda Agarta üzerine bir çalisma yapmaktaydim. Daha önceki bir çalismamda ise, su meshur TV dizisi Lost’un aslinda Agarta’nin sirlari üzerindi ilerledigini, Lost’un sirrinin Agarta oldugunu göstermistim. Sasirmamin ikinci nedeniyse, savcinin yada zanlilarin Agarta’yi biliyor oluslariydi. Zira Agarta örgütlenme modeline dair bilgiye, sadece ve sadece yine Agartalilar yada onlarin ezeli ve ebedi düsmanlari Kara Adamlar sahipti.
Gerçekten de Ergenekon Davasinda bir “Agartali” var miydi? Zanlilar gerçekten de bu bilgiye sahip miydi? Savci “Agarta” dan söz edince, medya konu hakkinda bilgi toplamak için harekete geçti. Ezoterik konulara dair çalismalar yaptigimi bilen bazi medya mensuplari benimle görüsmek, “Agarta” hakkinda bilgi almak istedi. Veremezdim, vermemem gerekiyordu! Bütün görüsme tekliflerini reddettim.
Sonraki günlerde bütün yayinlari takip ettim. Agarta hakkinda ne yazacaklarini merak ediyordum. Ama internetten toplanmis, yüzeysel, çogu da uydurma bilgilerden baska bir seye ulasamadilar elbette. Verdikleri bilgi öylesine yüzeyseldi ki, sadece Türkçe sitelerden yararlandiklari, Ingilizce sitelerden bile bilgi toplamadiklari görülüyordu. Türkçe olmayan bazi sitelerde Agarta hakkinda daha ayrintili bilgiler bulmak mümkün, çünkü bu sitelerin Agartalilar ya da kara Adamlar tarafindan yönetildigi artik biliniyor. Yani kendileri hakkinda bazi bilgileri artik kendileri ”açik” ediyor.
Kadim kaynaklarda Agarta
Gelin, sizinle tarihin derinliklerine yolculuk yapip, akil yürütme oyunu oynayalim. Sayisiz kadim ve antik kaynakta, semavi ya da semavi olmayan din kitaplarinda, ayetlerde, dünya disi varliklardan, disaridan gelen ve yeryüzünde yasayan insanlara hükmeden varliklardan ve medeniyetlerden söz edilmistir.
Bu varliklar, o devrin homosapiens türü insanlarina göre çok ileri bir asamadadir. Milattan önce 50 bin ile 40 bin arasinda insanlik Tas Devri’ni yasarken, bu varliklar yüksek teknolojiye ve gizemli bilgilere sahipti.
Peki, ne biliyorlardi ve bildiklerini nereden ögrenmislerdi? Bu iki sorunun cevabini arastirmak için iki temel kaynak mevcuttur: Zümrüt Levha ve Levh-i Mahfuz.
Zümrüt Levha
Zümrüt Levha’da, simyacilarin adi metali nasil altina dönüstüreceklerine dair bilgiler bulunur. Sihirli bir islemden, büyü marifeti gerektiren bir uygulamadan söz edilir. Insanlar adi metalden altin elde etmeye hep ilgi duymus, bu kitap da ilk bakista sadece bunu anlatiyormus gibi görünmüstür.
Oysa bu kitap, altin elde etmekten söz etmek için yazilmamis, bir “decoder”, bir “enigma”, bir “dönüstürücü”, bir “uyandirici” görevi de görmüstür. “Uyuyan, dondurulmus, unutturulmus” kisiler, Zümrüt Levha’da verilen bilgiler ve anlatilan teknikler sayesinde, kriptolanmis “hücreler” etki yapilarak uyandirilmakta, ona kendisi, geçmisi, gerçekte kim oldugu yeniden ögretilmekte, böylece “yeniden dogmaktadir.” Yani birileri bir zamanlar bir sekilde kriptolanmis, sonra yeniden uyandirilmistir.
Kriptolama ve yeniden dogustan, diger bir deyisle Reenkarnasyon’dan birçok dinsel metin de söz etmistir. Örnegin Ölüler Kitabi, arinma ve bu konudaki çalismalarla ilgilidir. Bu dünya disi varliklari insandan ayirt eden birtakim isaretler olmali, bu varliklar o isaretlerle birlikte bir insan varligi içinde gizlenmektedir.
Levh-i Mahfuz ve Hizir Aleyhisselam
Levh-i Mahfuz’da ise, “her seyin bilgisi” bulunmaktadir. Metafizik güçlerden, fizik ötesi güçlerden, insanin sinirlarini asan güçlerden söz edilir bütün zaman ve mekânlarin bilgisini içerir.
Hizir, zaman ve mekândan bagimsizdir. Hizir levhi mahfuz okuyucusudur. Ama sadece kendisine aydi nlatilan minicik yerleri bilir ve islevini buna göre ifa eder. Yani kendisine aydinlatilan bölmeler disinda levhi mahfuz’u asla bilmez. O bölmeler karanlikta/gayb’de kalir ve okunamaz. Hizir Aleyhisselam tarihin çesitli dönemlerinde dünyadaki bilim adamlarina ihtiyaç duyulan bilgileri aktararak dünyanin medeni gelismesine katkida bulunmus ve bulunmaya devam etmektedir. Çünkü Hizir, “ölümsüz” dür.
Agartali Hizir
Teknik olarak, “ayet” bir mesaj, peygamber ise o mesaji ileten bir araci. Ama bir de tasiyici gerekmektedir. Iste o tasiyici hakkinda çok sey söylenebilir. Insan hiçbir seklide tasiyici olamaz, zira onda bu yetenek yoktur. Tasiyicinin “göksel” bir varlik olmasi gerektir. Kutsal kitaplar onlara “melekler” der. Meleklerin bir de Hizir’i vardir.
Bir adada oldugunuzu düsünün. O adadan karsilayamayacaginiz birçok ihtiyaciniz vardir. Bunlar ancak disaridan gelen gemilerle karsilanabilen, ancak o ada disindan birileri bu ihtiyaçlarinizi giderebilir. Iste bu kisilere Hizir denir.
Kara Melekler
Simdi yeniden basa dönelim ve bu kadar açiklamayi neden yaptigimizi anlatalim. Bütün kadim dinler, gökteki bir savastan söz etmektedir. Bu bilgi, insanlik tarihi boyunca çesitli sekillerde destanlastirilarak anlatilmaktadir. Ama en ilginci, ünlü ezoterik ressam William Blake’in de tablolarinda siklikla resmettigi “Düsen Melekler” olayidir. Gökte “Iyi Tanri” ile ”Kötü Tanri” (seytan) arasinda büyük bir iktidar savasi yasandi ve Kötü Tanri olan Seytan, bu savasi kaybettikten sonra 3 bin melegi ile birlikte gökten dünyaya düsürüldü.
Seytan ve 3 bin savasçi melegi dünyaya kaçti, sürgün edildi, itildi, kapatildi, düsürüldü... Kelimelere çok dikkat edin lütfen, sir onlarda gizli. Ellerinden birçok özellikleri alinan, metafizik güçleri önemli oranda kilitlenen, kendilerine göklerin kapilari kapatilan, bilgi kayitlari silinen bu melekler, dünyanin fiziksel ortamina hapsedildi, güçten düsürüldü. Ama bu karanlik güç, savasmaktan, mücadele etmekten asla vazgeçmedi, o günden beri dünyaya ve insanlara hükmetmek için savasti.
Yasama gayesi “kötülük yapmak” olan, kötülükten baskaca bilgiye sahip olmayan bu askerler, karanligin askerleri, Tanrinin insana bahsettigi merhamet, iyilik, anne-babalik, tapinma gibi birçok insani histen, davranis kodlarindan yoksundur. Bu kodlar onlarin içlerinde yoktur, baska türlü davranmalari imkânsizdir.
Baslarindaki Seytan ile birlikte bu 3 bin Kara Melek, dünyaya zulmetmek için harekete geçmistir. Yeryüzünde yasayan insanimsi varliklari bir an önce gelistirip onlardan faydalanmak amaciyla, daha az gelismis gibi duran Neanderthal irki yok edip Homosapienslerin gelisiminin önünü açarak evrime hiz kazandirmislardir. Bu karanlik gücün kölelere ihtiyaci vardir, yeni yasam alani olarak seçtikleri dünyayi kendilerine göre yasanacak hale getirmeleri gerekmektedir. Eskiden dünyadan farkli bir boyutta, ona paralel bir evrende yasayan Kara Melekler, aliskin olduklari besinleri dünyada bulmakta çok zorlandilar. Insani zehirleyen, öldüren her sey onlar için besindir; kükürt, sigara dumani onlar için oksijen gibidir.
Öte yandan, yapisal olarak da insanlardan farklidirlar. Insanin yapisinda XX (kadin) – XY (erkek) düzeni hâkimken, Kara melekler dedigimiz bu askerlerde XXY, Agartalilarda ise XYY düzeni söz konusudur. Her birin de birer fazla, farkli molekül bulunmaktadir.
Agartalilar ve Lanetliler
Bu konuyu biraz daha ayrintili ele alalim. Mu kitasindaki Atlantis ülkesinin vatandaslari olan Agartalilar, bir savas sonucu büyük bir yikima ugramis, çogu yok olmus, geride kalanlar ise düsmandan, yani Kara Meleklerden kaçmak zorunda kalmislardir. Yeryüzünü tamamen kontrollerine geçiren Kara Melekler karsisinda Agartalilar, yasamlarini sürdürebilmek için yeryüzüyle baglantilarini tamamen kopartmis, yer altina girmekten baska seçenek bulamamis, dünya yeniden yasanacak bir yer olana dek, birkaç kisi disinda kendilerini dondurmuslardir. Dondurulmayanlar, belirli zamanlarda sirasi gelenleri hayata döndürerek görevlerini onlara devretmis, böylece güçlerini sürekli kazanmislardir.
Yeryüzünün kontrolünü tamamen ele geçiren Kara Meleklere gelince… Bundan sonra onlari Lanetliler olarak adlandirmak istiyorum, zira Tanri onlari lanetlemis, güçlerini ellerinden almistir. Iste bu Lanetliler, dünyaya kovulduklari günden belli kendilerine için çok önemli bir hedefin pesindedir: Kendilerini göklerin kapilarini yeniden açacak ilahi bilgi. Kendilerinden alinan bu yetenegi, bu kuvveti yeniden elde etmek, geldikleri yere, uzayin derinliklerindeki gerçek “vatan”larina dönmek istiyorlar. O bilgiyi elde edene kadar da dünyayi ve insanlari “köle” olarak kullanmaya devam edecekler.
Lanetliler ne ariyor?
Insanlik tarihine söyle bir düsünün, Lanetlilerin izlerini açikça göreceksiniz. Agarta belgelerine ulasarak, o bilgileri de kullanmak istiyor Lanetliler. Zaten o bilgilerin içinde bulundugu Isik Kitabi’ni elde etmek için Agartalilara savas açmis, Atlantis’i içeriden yikmislardir.
Insanlik tarihinin son 2000 yilina baktigimizda, bilim’in geometrik bir sekilde ilerledigini görürüz. Insan önceligi daima göksel bilimlerine vermistir, çünkü göklerin sirrini bulmak istemistir.
Peki, Lanetlilerin insanlar üzerinden, insanlari kullanarak aradigi nedir? Yerçekimini yenmek! Evet, aradigi sirlardan biri budur. Bu bilgi Agartalilarda vardir. Bir diger aradiklari ise, uzayin haritasi… Oda Agarta rahipleri tarafindan saklanmaktadir. Ama hepsinden daha önemli bir hedefleri var Lanetlilerin: Bilinç-Varlik olmak. Bu bilgide Agartalilar tarafindan korunmaktadir. Sonsuz evrede yol alabilmek, anavatana dönebilmek için, Lanetlilerin bilinç-varlik, saf bilinç olmaktan baska çareleri yoktur. Iste bunun teknigini aramaktalar. Aradiklari da Agarta rahiplerinin ellerindedir.
Bu bilgiye sahip olmak için tarih boyunca yapmadiklari kalmamistir. Kapadokya dogumlu, Isa Mesih ile ayni zamanda dogmus, bati’da bazi örgütler tarafindan Anti-Christ yani ”Isa’nin düsmani” kabul edilmis, zamaninin büyük “ilim” adamlarindan, uzay bilimci, simyaci, sibernetik ve matematik azmani, haritaci Batlamyus gibi, tarih boyunca gelmis birçok Lanetli vardir.
Lanetliler, kutsal kitaplarda da sifrelerin bulundugunu, bu sifreleri çözerek ilahi bilgiye ulasabileceklerini düsünmektedir. Ilahi bilgi, bilinç-varlik olma bilgisinden baska bir sey degildir. Bilincin bedenden kurtulmasinin, saf ve sonsuz ömürlü, kendinin farkinda olan bir sistemin, kendini dünyaya hapis eden bedenden kurtulmanin bilgisidir bu.
Büyük Iskender ve Kâfiristan
Büyük Iskender, dünyanin ilk fatihlerinden biri olan bu genç (escinsel) komutan, Kâfiristan’a kadar neden gitti, orada ne aradi? Makedonyali Büyük Iskender ve komutanlarinin önemli bir bölümü, Kara Melekler denilen Lanetlilerden olusuyordu.
Bu delice, akil almaz fetih yolculugunun tek nedeni ise Kâfiristan bölgesinde yer alti magaralarinda yasayan Agartalilara ulasarak Isik Kitabi’ni ele geçirmekti. Bu sefer ölümüne yapilmis bir seferdi ve geriye dönmeleri söz konusu bile degildi. Kâfiristan ormanlarinda hayatini kaybedene kadar aradi durdu Büyük Iskender… Ama aradigini bulamadi.
Isin ilginç tarafi, onun ölümünden sonra Lanetli komutanlari ve askerlerin bir bölümü Yunanistan’a geri dönmedi, orada kaldi. Geriye dönmeyenlerin o bölgede yaptigi evliliklerden doganlar orada farkli bir din olusturdu. Bölgeye akinlar düzenleyen Arap-Müslümanlar, bir çesit Seytan’a taptiklarini gördükleri bu halka Kâfir, bölgeye de Kâfiristan adini verdi.
Iyice incelendiginde, kâfiristanlilarin DNA’larinda bol miktarda XXY molekülleri görülebilir. Onlar da Lanetli-insan irki olusturmustur. Bazi kapali topluluklarda aile/klan/topluluk-içi evliliklerin oldugunu, disariya ”kiz” verilmedigini biliyoruz. Bu kabileler ya da topluluklar, kendilerinde bulunan lanetli parçayi, yani XXY özelligini nesillerden nesillere ancak bu sekilde geçirilebilmektedir.
Iki disi, bir erkek kromozomu olan bu Lanetli-insan topluluklarinda çok sayida escinsel bulunmaktadir. Bu durum tamamen kimyasal bir durumdur. Lanetlilerde kadinlik hormonlari erkeklik hormonlarina göre daha baskin oldugu için, kisi erkek görünümünde olmasina ragmen karsi cinsten ziyade hemcinse yakinlik duymaktadir.
Ancak, bu demek degildir ki, bütün escinseller XXY kromozomlarina sahiptir. Escinsellerin önemli bir bölümünün psikososyal nedenlerle ya da herhangi bir nedenden kaynaklanan hormon dengesizligi dolayisiyla escinsel oldugunu düsünüyorum. Fakat XYY kromozomlarini tasiyan Agartalilarin escinsel olmasi teorik olarak imkânsizdir. Bir Agartali asla escinsel olamaz. Bundan dolayi Lanetliler, bir Agartali aradiklarinda onun escinsel olmamasina özellikle dikkat etmektedir.
Büyücü Lanetliler
Lanetliler, bilinen bütün medeniyetlere hükmetmistir. Misir, Babil, Sümer, Yunan, Pers, Roma ve gelecekteki Avrupa Birlesik Devletleri ile günümüzdeki Amerika Birlesik Devletleri, Lanetliler tarafindan kontrol edilmektedir.
Roma’nin çöktügü 450 yilina kadar, sihir ve büyücülük bütün medeniyetlerde günlük hayatin bir parçasiydi. Sihir ve büyü, Lanetlilerin islerinden biridir. Bu sayede insanlar arasinda toplu bilinç yaratarak bundan faydalaniyorlardi.
Bu durumu günümüzdeki bazi iletisim operasyonlarina benzetebiliriz. Dünya üzerindeki milyonlarca bilgisayar, gönüllüler tarafindan sistemin parçasi haline getirilmektedir. Lanetliler, kendi bilgisayarlarini internet üzerinden merkezi kullanima açik tutmaktadir. Bu yolla, evrenin bilinmeyen yerleri incelenmekte, hava durumu ve iklim tahminleri yapilmaktadir.
Geçmiste de sihir, büyü ve toplu ayinler sayesinde Lanetliler toplu bilinç elde etmislerdir. Dolayisiyla çizginin diger tarafinda, yani Lanetlilerin oldugu tarafta büyü ve paganizm yüceltilmistir.
Medeniyet tarihi boyunca bilim insanlari hep ikiye ayrilmis ya karanlik ya da aydinlik tarafta olmustur. Üçüncü bir ihtimal asla olmamistir. Bilim insanlari, bilerek ya da bilmeyerek bu iki taraftan birisinde yer alir. Çogu da bilmez zaten hangi tarafta oldugunu. Fakat yine de insan irkinda bulunan hisler nerede oldugunu hissettirir.
Lanetliler nasil çogalir?
Lanetliler insana ihtiyaç duyar; hem de çok. Çünkü nesilleri çogalmamakta, sabit kalmaktadir. Insan irkiyla girdikleri iliskiler sayesinde bir alt kol, yani XXY kromozomlu DNA’lara sahip hibrit irklar elde etmektedirler; tipki Kâfiristan’da oldugu gibi. Ancak bunlarinda sayisi onlarin ihtiyaç duyduklari kadar çok degildir.
Bir çesit ölümsüz irk olan, 3 bin bu Lanetliler takimi, kendi aralarinda çogalamadiklari gibi, senede de ancak bir kez çiftlesmektedir. Dolayisiyla her sene sadece 3 bin dogum gerçeklesmektedir.
Yunan ve Roma’daki sarap ayinlerini düsünürseniz, ne demek istedigimi anlarsiniz. Sarap Tanrisi Dionysos adina Yunanlilar ve Romalilar yilda bir kere bag bozumunda Lanetliler ile çiftlesirler. O gün ana rahmine düsen çocuklar XXY kromozomu tasir, ondan dogar çocuklar ise her zaman XXY kromozomlari tasimaz. XXY kromozomlari tasiyan çocuklarin gözleri gri-çig lekeli, sari, çakira yakin renklerdedir. Sanki gri, sari ve açik yesil renkler birbirine karismis da tuhaf bir renk olusturmus gibidir. Buna “cehennemin rengi” diyebiliriz.
Bilim ve Lanetliler
Basta da dedigimiz gibi, insanlik tarihi boyunca gerçeklesen bilimsel gelismeler, son yüzyil içinde elde edilenin yaninda okyanusta damla gibi kalir. Son elli yil içinde gerçeklesenler ise, son yüzyil içindekileri fersah fersah asar. Son on yildakiler ise, tümünün binlerce katidir. Bu panik neden acaba? Kimlerin, neden acelesi var? Neden birileri bir an evvel uzayi fethetmeye çalisiyor. Acaba dünyanin sonu yakin mi? Neden sazi eski (kadim) medeniyetlerin (Aztek, Inka) takvimleri 2012 yilina kadar devam ediyor?
Internet neden kesfedildi? Neden birilere milyarlarca bilgisayar üretiyor ve bu ürünleri kölelere satiyor? Neden dünyanin tüm bilgisayarlari internet üzerinden sadece Amerika’daki tek merkeze bagli? Neden dünyanin geri kalani, buna Avrupa da dâhil, Amerika’daki bu merkezden bagimsiz hareket edemiyor? Bu kadar çok kisisel bilgisayar üretilmesinin nedeni nedir?
Musevi ve Yahudiler
Istemeyerek de olsa öyle olmamama ragmen anti-semitist (yani Yahudi karsiti) görünme tehlikesini göze alarak, Yahudi tarihine ya da Yahudilerin tarihine bir göz atalim.
Herkes Museviler ile Yahudileri birbirine karistirir, ikisi ayni zanneder. Yahudiler, adini Musa peygamberden alan Musevilik dini gelmeden öncede yasiyordu. Ama onlara o zamanlar Yahudi degil de Ibrani deniliyordu. Irklari ise Sami irkidir.
Sami irki, diger birçok irk gibi, çesitli nedenlerle bölünmüstür. Bunlardan biri Ibrani irki, digeri de Arap irki olmustur. Birbirlerine ölümüne düsman olan Arap ve Yahudiler aslinda ayni irktan gelmektedir. Süphesiz zaman içinde birbirlerinden uzak düsen bu iki irk, baska irklarla da karisarak farkli özelliklere sahip olmustur. Ibraniler, Musevi olmadan önce baska bir seydi. Onlarda dünyanin geri kalani gibi, yani o dönemde yasamakta olan diger irklar ve kültürler gibi putperestti.
Semavi dinler insanlik medeniyeti üzerinde etkili olana kadar tüm dünya insanlari Lanetlilerin kontrolü altindaydi. Ibraniler de, o dönemde yasamakta olan diger bazi toplumlar gibi, bir baska irkin idaresi altinda yasiyordu.
Herkes Israil topraklarini, yani eski Kenan topraklarini Yahudilerin anavatani sanir. Gerçekte öyle degildir. Ibraniler, bilinen en eski kayitlara göre, Irak’in kuzeyinde kalan, günümüzde Kuzey Irak diye tanimladigimiz topraklarda, zayif, güçsüz bir topluluk olarak, Babil Kralliginin idaresinde yasiyordu.
Hareketli bir toplumdu Yahudiler. Günümüzde Urfa bölgesinde kalan topraklara kadar genis bir arazi üzerinde yasamaktaydilar. Zaten o dönemler, tipki günümüzde oldugu gibi, küçük ve zayif olanlar büyük ve güçlü olanlarin idaresinde yasamak zorundaydi.
Hizir ve Musa
Hepsi birer köleydi. Sonra bu kölelerin önemli bir bölümü Misir sarayina, Firavunlara satildi. Yurtsuz, topraksiz, vatansiz olan bu insanlara, Firavun’un sarayinda yüksek bir görevli olan, hatta Firavun’un en yakin adamlarindan biri olan, Ibrani asilli Musa (peygamber) önderlik etti. Tanri’nin emri ile hareket ettigini söyleyerek, irkdaslarini kölelikten kurtarmak için harekete geçti ve bunu da basardi. Yaninda kardesi Harun (peygamber) vardi.
Bir de onun akil hocasi, yakin biri vardi; kimsenin tanimadigi, gizemli bir adam. Bu adamla Kizil Deniz’e gitmisler, neresinden, hangi bölgeden ikiye ayirarak Yahudilerin geçmesi için alan açabileceklerini hesaplamislardir. O gizemli kisi, Hizir’di. Musa, göksel bir yardim aliyordu. Acaba Hizir bir Agartali miydi?
Hizir ve Musa arasinda geçen o ünlü olay da bu gezi sirasinda yasanmistir. Hizir’in nasil bin göksel kisi oldugu bu hikâyeden anlasilir.
Hizir bir yolculuga çikacaktir, Musa da ona eslik etmek ister. Ondan “sirlar” ögrenmek istemektedir. Ancak Hizir ona, “Benim islerime aklin ermez, yaptiklarima karsi gelirsin” der. Musa israrci olur, “islerine karismam” der. Hizir da ona “en az üç kere karisacak, itiraz edeceksin” der.
Yola çikarlar, bir köye gelirler. Hizir bir bahçede küçük bir çocuk görür, onu öldürür. Musa isyan eder, ona karsi gelir, itiraz eder, öfkelenir: “Neden masum bir çocugu öldürdün?” diye sorar. Hizir, “ Sana dayanamazsin, mutlaka isime karisirsin demistim” der, açiklamaya baslar: “Bu çocuk büyüdügünde çok zalim bir çocuk olacakti. Sadece çevresine degil, anne-babasina da çok eziyetler edecekti. Oysa bu çocugun anne-babasi inançli kisilerdi, Tanriya ‘hayirli bir evlat’ için dualar etmekteydiler. Ben Yaradan dan emir aldim, bu çocugu öldürdüm. Tanri bu çocugu öldürmemi istedi, çünkü anne-babasi ‘hayirli bir evlat’ için çok dua ediyordu. Onun yerine Tanri bu insanlara hayirli bir evlat verecek”.
Durumu anlayan Musa çok üzüldü, özürler diledi. Bir daha isine karismayacagina dair sözler verdi, yeminler etti Hizir’a. Ama Hizir, onun tekrar isine karisacagindan emindi.
Hikâyenin buraya kadarki kismini yorumlayalim: Kaderinde kötülük olan bir çocuk var. Tanri, kendi bildigi herhangi bir nedenden dolayi o çocugun gelecekte zalim olmasini istiyor. Belki ailesinin, bile çocugun bizzat kendisini, beklide baska birilerini o çocugun zulmü ile imtihan etmek istemektedir. Buna kader diyelim; yani Levh-i Mahfuz’da yazmakta olan bir bilgi. Kitap’ta gelecegin bilgisi de vardir. Anne-baba hayirli bir çocuk istemektedir. O kadar çok isterler ki, Tanri onlarin isteklerine destek verir. Demek ki bir seyler yaparak, yani irade ve isteklerimizle, yazilmis olanin degistirilmesini saglayabiliriz. O halde Tanri çocugu neden öldürtüyor? Onun dogrudan hayirli bir evlat olmasini saglayamaz mi?
Önemli bir soru bu, ama detaylarina pek girmek istemiyorum, konu tanrisal sirlarla ilgili. Her sir herkese verilmez, sirri bilmeye hakki olan zaten bilecektir. “Domuzlarin önüne inci tanesini atmayin, domuzlar inciden anlamaz” der Isa Mesih. Eger hak ediyorsaniz, zaten o bilgi size bir sekilde ilham edilir.
Hikâyeye geri dönelim.
Hizir ve Musa bu kez bir baska köye giderler. Köyde birkaç evin kapisini çalar, yiyecek isterler. Ama köyün insanlari kötüdür, onlari kapidan kovar. Köyün tam çikisinda, duvari yikilmakta olan bir ev görürler. Hizir, etraftan tas toplayarak duvari tamir eder, saglamlastirir. Musa yine dayanamaz, sorar: “Bize bu kadar kötü davranan, kapilarindan kovan bu köyün insanlarina neden yardim ediyorsun, duvarlarini saglamlastiriyorsun?” Hizir yanit verir: “ Bu iki oldu. Sana dayanamazsin, isime karisirsin demistim” der ve devam eder: “bu evin içinde yetim, öksüz, sahipsiz iki çocuk yasiyor. Duvarin altinda da altin var. Eger bu çocuklar büyümeden duvar yikilirsa, buranin zalim insanlari bu altina el koyar, çocuklari da öldürür. Çocuklari korumak için bunu yapiyorum.”
Hikâyenin bu bölümünde yine bir gelecek bilgisi, yine bir müdahale var. Her zaman birileri gelir, sisteme müdahale eder. Demek ki sistem de bazen ariza verebilir. Bazen birilerine kötülük yaptigimizi düsünürken iyilik, bazen de iyilik yaptigimizi düsünürken kötülük yapiyor olabiliriz. Diger sir ise, bunlari bize kimin yaptirdigidir (ilham ve sezginin sirri). Düsünün!
Hikâyeye devam edelim.
Yollarina devam eder, bir balikçi köyüne girerler. Kiyida bir sandal görürler. Hizir sandali deler, Musa yine itiraz eder: “Simdi durduk yere bu sandali neden deldin, zavalli fukara balikçiya zarar verdin?” Yaniti söyle olur Hizir’in: “Deldim, çünkü bu sandalin sahibi balikçi Tanri’nin sevdigi biridir, o balikçi bugün bu sandalla baliga çikacak, oysa bugün çok siddetli firtina olacak denizde. Sandal delik olursa, balikçi hayatta kalir.”
Baska türlü yapamaz miydi? Balikçiya gitse, “Baliga çikma, firtinada öleceksin” dese olmaz miydi? Bu, insan fitratina aykiri olurdu. Balikçi ona asla inanmaz, baliga mutlaka çikardi. Demek ki Hizir ve baskalari araciligi ile Agartalilar her zaman insanlarin yaninda olmustur.
Ibrani-Yahudi meselesi
Ibrani-Yahudi meselesine geri dönelim. Böylece Ibraniler çöle kaçar, Firavun da peslerine düser. Vaat edilmis topraklara gitmektedirler; yani Filistin’e. Diger ucu da Firat-Dicle’ye kadar uzanir. Ama çölde uzun zaman kalirlar. Orada Musa Peygambere karsi çiktiklari için yurtsuz kalmakla lanetlenirler. Musevilik tam da bu asamada ortaya çikar. Musa’nin getirdigi On Emir’e inananlar Musevi olur. Digerleri ise hala pagandir, putperesttir.
Her Yahudi Musevi degildir. Musevi olmayan Yahudi, Kabbalacidir. Kutsal metinlerde sirlar arayanlardir. Bunlar Lanetlilerin islerini görür. Tanri’nin kutsal metinlerde sakladigi sirlari çesitli seytani yöntemlerle arastirilar. Tarih boyunca bu milletin insanlarina hakim olan görüs, Musa’nin getirdigi din degil, digeri olmustur.
Siyon ve Siyonculuk
Siyon düsüncesi burada ortaya çikar. Seytan’in ve 3 bin Kara Melegin hizmetine giren, Ibrani irkindan gelen Musa peygamberin ögretisini ve emirlerini reddeden bu kisiler için bundan böyle Siyoncu diyecegim. Siyonist dememek için böyle diyorum.
Siyon neresi? Burasi bir çesit anavatan; ama kimin anavatani? Elbette Yahudilerin degil, herkes öyle zannetse de. Sion, gökten yere kovulanlarin anavatanidir. Siyoncularin bütün amaci oraya dönmektir. Bunun için neye ihtiyaç duyduklarini anlatmistik: Saf-bilinç haline gelmek, yerçekimini yenmek.
Tanri’nin bir hikmeti midir, bilinmez; insanoglu en çilginca seyleri kesfetmeye devam ederken, temel bilgisi hala Orta Çag’in gerisinde kalmistir. Hala yerçekimini ve enerjinin sakinimi yasasini yenemedi. Hala binlerce yil önce Çinlilerin havai fisek firlatma yöntemiyle uzaya gemi firlatiyorlar. Bir de enerjinin sakinimi yasasi var. Yani ne kadar enerji verirsen o kadar baska enerji alirsin. Yani sifirdan enerji yok. Mutlaka sisteme bir sey koymalisin. Oysa göksel âlemlerde bu isler böyle degil. Orada yer çekim ve enerji yasalari yenilmistir.
Simdi modern zamanlarin bilim insanlarina, kudret sahibi diger insanlara bakalim. Hepsi Siyoncudur; yani Musevi olmayan, Lanetlilerin hizmetine girmis, Ibrani irkindan kimselerdir.
Siyoncular, ilk çikis noktalarini 16. yüzyila baglamaya çalisir. Oysa daha öncesi de vardir. Siyoncularin en rahat oldugu zamanlar, Endülüs Devleti zamanidir. Avrupa’da Arap-Müslümanlarin kurdugu bu devlet birkaç yüzyil yasamayi basarmis, Siyoncular bu topraklarda çok rahat ticaret ve büyücülük yapmis, çok büyük koloniler halinde yasamislardir.
Onlarin araciligi ile bütün Avrupa’da sihir, simya ve büyücülük o kadar yayilmistir ki, hemen hemen her sokagin içinde birkaç Siyoncu büyücü dükkân açmistir. Büyücülük o dönemde Siyoncular araciligi ile günlük hayatin bir parçasi haline gelmistir. Elbette burada Dogu’nun çok büyük etkisi olmustur(Isik dogudan dogar).
Ahit Sandiginda ne var?
Tarih yalanlarla, çarpitmalarla doludur. Haçli seferleri de bu yalanlardan biridir. Nedenleri konusunda her zaman büyük yalanlar söylenmektedir. Haçli seferlerinin amaci, sadece sandigi aramaktir: Içinde ne oldugunu kimsenin bilmedigi Ahit Sandigi.
Onun içinde ne oldugunu hem Agartalilar hem de Lanetliler biliyordu(artik sizde biliyorsunuz). Sandigin içinde, Lanetlilerin elinden alinan, teleportasyonu (tayy-i mekan; mekandan bagimsiz olma, uzay yürümesi) saglayan, yerçekimini yok eden tanrisal bir cihaz vardi. Bu cihaz Musa peygambere Agartali Hizir tarafindan emanet edilmisti. Iste Lanetlilerin aradigi, bu cihazdi. Ancak bu cihazla yerçekiminden kurtularak uzay-zaman boslugunda dünyanin çekim alanindan çikabilirlerdi.
Musa peygamberden sonra ortadan kaybolmustu. Lanetliler o günden beri bu sandigin pesindeydi. Sandigin Hz. Süleyman Tapinagi’nin altinda gizlenmis oldugunu düsünüyorlar.
Romalilar
Simdi o günlere geri dönelim. Roma zamaninda o topraklar, Roma’nin kolonisi olmustu. Baslarinda bir Yahudi kral (Isa zamaninda Herod) vardi. Hz. Süleyman Tapinagi da Roma’nin kontrolü altindaydi. Musevilerin Ferisi kanadi, yani sehirde yasayan Museviler, bu tapinakta çesitli ayinler yapmaktaydi. Kutsal kitaplari olan Tevrat ellerindeydi. Ancak diger yandan “din” giderek daha fazla yozlasmaya baslamis, Musa peygamberin getirdigi yapidan çok uzaklasmisti. Açikça bu toplum üzerinde Lanetlilerin etkisi görünüyordu. Lanetliler tapinagin tam da içindeydi. Tapinakta her zaman sandigi aradilar, ama sandik ortada yoktu.
Bu arada bir dipnot düselim: Roma, tarihi boyunca Misir topraklarindan öteye gidememis, günümüzde Pakistan, Hindistan, Tibet gibi ülkelerin bulundugu cografyaya sefer düzenlememistir. Roma topraklari doguda Misir’da son bulur. Neden acaba? Böyle büyük bir güç nasil olurda diger topraklara gözünü dikmez? Nedeni sadece korkudur. Roma’nin kuruldugu I.Ö. 50’den çöktügü I.S. 450’ye dek, yaklasik 500 yil boyunca, Misir’dan sonrasi Agartalilarin Kontrolü altindaydi, Agartalilarin o topraklari koruyacak güçleri vardi.
Gamali Haç ve Mitra dini
Hindistan gibi ülkelerde yasanan dinlerin içerigi ve sembolleri bunu açikça göstermektedir. Agartalilarin en önemli sembolü olan ters Gamali Haç, yani Günes Çarki, o bölgenin bütün dini ve kültürel yapisi içerisinde kullanilmistir. Budist kökenli dinlerin hepsi, Agarta ögretilerinden kaynaklanmaktadir.
O dinlerin en büyük düsmani olan, Pers dini olarak kabul edilen Mitra dini, Romalilara, Hiristiyanligin Iznik Konsülü’nde kabul edilene kadar önderlik etmistir. Ancak günümüzde Hint kökenli dinler arasinda Mitra dini de bulunmaktadir. Lanetlilerin dini olarak Mitra dinini gösterebiliriz.
Tarih boyunca Mitra dinine bagli kalanlari söyle siralayabiliriz: Persler, Misirlilar, Yunanlar, Romalilar, Siyoncular, Tapinak Sövalyeleri, Farmasonlar, Endülüs Ihvan-i Safa, Ismaililer ( Hasan Sabbah), Pisagorcular, Plâtoncular, Sokratesçiler, Aristocular, Ingiliz Kraliyet Akademisi ve bütün Hollywood Yapimcilari, bütün uluslararasi medya grubu sahipleri, bütün uluslar arasi sirketler (özellikle alkol ve tütün sirketleri), bütün bilgisayar baronlari ve sirketleri (Microsoft, Google, Yahoo vd.)…
Dünyayi Kara Melekler Yönetiyor
Burada okuyucularimiz kendilerine tek bir soru sormali, su soruya yanit aramali: Bilgisayar çiplerini kim buldu? Bu çipler neden sadece, Silikon Vadisi’nde bulunan tek bir sirket tarafindan üretilmektedir? Neden çiplerin patenti hala alinmamistir? Bu teknoloji neden hala gizlenmektedir? Bu sorunun pesine düstügünüzde dünyayi gerçekten kimlerin yönettigini göreceksiniz. 3 bin Lanetli Kara Melek!
Bir düsünü, neden dünyanin sayili zenginlerinden Rosthschild, Rockefeller, Rodez ve Mavi Kan denilen kisiler kendi aralarinda evleniyorlar, disaridan kiz alip vermiyorlar? Ya da söyle soralim: Hanedanlar nereden gelir? Asalet nereden gelir?
Amerika, Lanetliler tarafindan kurulmus bir büyük deney laboratuaridir.
Unutmayin; Lanetlilerin isaretleri ve sembolleri sunlardir: Boga-Boga Kafasi, Keçi-Keçi Kafasi, Yilan, Çember-Daire. Bu isaretlerin hepsi ilk günden beri kullanilmaktadir. Tapinakçilarin, Illüminati’nin, Farmasonlarin ve günümüzde bir çok uluslar arasi sirketin logo ve sembolleri bunlar ve türevleridir.
Hasan Sabbah ve Lanetliler
1100’lü yillarda Orta Dogu’da büyük bir degisim yasanmaktaydi. Lanetlilerin kurmus oldugu Mitra dini, bölgeyi siddetle etkiliyordu. Müslüman’mis gibi görünen, Islami tarikatlardan biri gibi duran, gerçekte Lanetlilerin dini olan bu din, Ismaili tarikati eliyle bölgede yayiliyordu. Siddet içeren, vahsi bir dindi bu.
Bu dinin en büyüm militani ise Hasan Sabbah’ti. Hasan Sabbah’in en büyük düsmani Selçuklulardi. 1100’lü yillarda o bölgede hüküm süren Selçuklular Mitra dini için büyük bir tehlike arz ediyordu. Eski Pers topraklari, bir zamanlar Mitra dininin hüküm sürdügü bu topraklar, Gök Tengri’ye inanan bir milletin kontrolü altindaydi artik.
Lanetliler ise bölgeyi, kendileri ile Agartalilarin yasadigi Asya (Hindistan) Arasinda bir tampon bölge olarak kullanmak istiyordu. Ta Iskender’den beri Agartalilarin bulundugu ve hükmettigi Dogu Asya topraklarina girmeye cesaret edemiyorlardi. Günümüzde Irak, Iran gibi ülkelerin bulundugu topraklar çok önemliydi. Çünkü Filistin bölgesi ve Kudüs kenti mutlaka ve kesinlikle onlarin kontrolü altinda kalmaliydi. Ahit Sandiginin tapinagin altinda kaldigini düsünüyorlardi, ama ortada tapinak kalmamis, Romalilar zamaninda iki kez yikilmistir.
Bir evin içinde define arayan biri ne yapar? Evi yikar. Romalilar da, Ahit Sandigini bulmak için Hz. Süleyman tapinagini iki kez yakmistir. Içine gizlenen isyanci Yahudiler de tapinakla birlikte yanmislardi. Aradan yüzlerce yil geçti, Kudüs artik Müslümanlarin elindeydi. Eski tapinagin üzerinde iki cami yükseliyordu: Hz. Ömer Camii ve Mescid-i Aksa.
Kudüs’te birçok kisinin gözü vardi; Hasan Sabbah’in da. Nizamülmülk, XYY kromozomu tasiyan bir isaretliydi ve Seytan tiranligi kurmaya çalisan Hasan Sabbah’in ve Hasisilerin pesindeydi. Mitra dinini yok etmek için savasiyordu. Hasan Sabbah, Alamut Kalesi’nde, Lanetlilerden ögrendigi teknikleri ve ögretileri kullanarak intihar fedailerini yetistiriyordu.
Hasan Sabbah, bir XXY, Lanetliydi. Daha dogdugu gün lanetlenmisti. Kaderi buydu ve bu kaderi yasamak zorundaydi. Ömer Hayyam ise gerçek Bir Agartaliydi, olanlari bir gözlemci olarak izliyordu. Rubailerini okursaniz ne demek istedigimi çok iyi anlarsiniz.
Savasi Hasan Sabbah ve Lanetliler kazandi, Nizamülmülk öldürüldü. Selçuklular Alamut’a giremedi. Uzun yillar bölgeye hükmettiler ama sonlari kötü oldu. Hasan Sabbah’in ölümünden 100 yil sonra Alamut ele geçirildi, Mogollar bölgede tas üstünde tas birakmadi, kaledeki Seytan ögretisi kitaplar yok edildi, yakildi.
Agartalilar, Atlantis’ten büyük bir göçle Mogolistan’dan Tibet’e, asagida Anadolu’dan, özellikle Kapadokya’dan Isfahan’a uzanan bir bölgeye dagilmislardi. Alamut Kalesi’ni yikan Mogollarin basinda da Agartalilar vardi.
Agartalilar ve Anadolu
Agarta’nin Türk cografyasinda güçlenmesi, bir örgüt haline gelmesi yaklasik bu döneme, 1400’lü yillara denk gelir. Önce Ahiler arasinda örgütlenmistir. Ama daha öncesinde, 1200-1400 arasinda Anadolu’da çok büyük bir gizli savas yasanmistir. Türk boylari Mogol baskisiyla Anadolu topraklarina itilmis, büyük bir degisim yasanmistir.
Bölgede Ismaili etkileri hizla yayiliyordu. Lanetliler Islami tarikatlar içine sizmayi basarmis, Musa’nin dinini dönüstürdükleri gibi bu kez de Islam dinini tarikatlar araciligi ile dönüstürmeye çalismislardi. Bu hareketlerden en önemlisi, Ihvan-i Safa hareketiydi.
Anadolu’da o dönemlerde Islam dini ve tasavvuf hareketi Plâtonculuktan ciddi olarak etkileniyordu. Tasavvuf hareketinin özellikle Isfahan kanadi, Tanri’ya akilla kavusabilecegini savunan görüsler gelistiriyordu. Tasavvuf hareketi bu sekilde ikiye bölündü ve bir daha birlesmedi. Anadolu’da kalanlar ise bir süre Mogollarin kontrolünde kaldi, Mogollar sayesinde Türk tasavvuf akimlarina Plâtonculugun, yani Lanetlilerin bulusmasi engellenmis oldu.
Almanya ve Agarta
Günümüzde Almanlari uluslararasi sirket ve devletlerin etkisi altinda görmek mümkündür, ama gerçek bu degildir. Almanya her ne kadar kendi politikacilarinin kontrolündeymis gibi görünse de, Türkiye ile birlikte Avrupa’da Agartalilarin, Hindistan ve Tibet’ten sonraki en büyük kalesidir. Alman derin devletini Agarta kontrol etmektedir. Almanya’da anayasayi koruma polisi Agartalilarin, Alman Haberalma Teskilati (BND) ise CIA ve Lanetlilerin kontrolü altindadir ve savas devam etmektedir.
Amerika Irak’a iki kez savas açti, ikinci savas isgale döndü. Amerika’nin bu savasta israr etmesinin nedeni, Alman koloniyi yok etmektedir. Agarta ile Lanetliler arasindaki savas ciddi bir sekilde kizismaya basladi. Lanetlilerin zamani azaldi, bilgi’yi mutlaka ele geçirmeye çalisiyorlar. Kendilerine göre bir “son”, kiyamet tarihleri var. Kimileri 2012 olarak gösteriyor bu tarihi.
Acaba o son an geldiginde ne olacak? Belki dünya bir sekilde yok olacak, bekli de bambaska bir durum yasanacak. Bir göktasinin dünyaya yaklasmakta oldugunu, 2012 yilinda dünyaya ulasarak belki de çarpacagini söylüyorlar. Sadece dört yil sonra… Baska bir tarih daha var: 2036. Lanetliler, binlerce yildir ele geçirmeye çalistiklari, ama bir türlü ulasamadiklari bilgiyi bu kez mutlaka elde etmek zorundalar. Bunun için dünyanin altini üstüne getirmeye hazirlar; yeter ki bilgiye, yani sandiga ulassinlar.
Türk Ortodoks Kilisesi
Sandigin nerede oldugu bilgisi, Türk Ortodoks Kilisesi’nin belgelerinde saklanmis durumda. Ama sifreli… Bu sifreleri çözmek için yüzlerce sifre çözücü sürekli çalisiyor. Belgeleri getiren Ekim Bey, diger adi ile Hekim bey, Misir’da yasamis bir Türk ilim adami. Babasi Osmanli sarayinda görevli bir aydin. Ekim Bey, Agartalilarla yakinlasmis bir XYY kromozomlu. Misir ve Tibet’te egitilmis, metafizik güçleri olan biri.
Agrtalilar, bildiklerini çesitli yöntemlerle bilim adamlarina ögretmislerdir. Bunlarin arasinda Tesla gibi isimler de bulunmaktadir. Fizik ve matematik alanindaki birçok bilgi bilim adamlarina Tesla tarafindan verilmistir. Bu bilgiler sayesinde manyetik alan teorisi gelistirilmis, ünlü Philadelphia Deneyleri yapilmistir. Tesla bobinleri de bu bilgilerden elde edilmistir.
Atatürk de Agartali miydi?
Kilisede bulunan belgeleri Hekim Beye teslim etmistir. Belgelerde çok sayida üye seceresi ve daha baska bilgiler bulunmaktadir. Atatürk’ün XYY kromozomlu bir Agartali oldugu bilgisi de bu belgelerde yer almaktadir. Hekim Bey’e göre, Atatürk bir Agartaliydi. Atatürk’ün çocuk sahibi olmayisinin nedeni olarak, onun Agartali olusu gösterilir.
Bu gizli belgeler, Osmanli’nin Sultan Abdülhamid’den sonra digerlerinin kontrolüne girdigini ve Atatürk’ün Osmanli hanedanligini bu yüzden ortadan kaldirip sürgüne gönderdigini söylemektedir. Belki öyledir, belki öyle degildir, bu bilgiye kefil olamam. Ama Atatürk’ün ulusalci ve anti-Dil Teorisi üzerine çalismalar yapmasi için Mayatepek’i görevlendirmesi, Tibet’e arastirma için bir ekip göndermesi, onun bu konuya en azindan ilgi gösterdigini ortaya koymaktadir.
Osmanli’da Agartali-Lanetli mücadelesi
Osmanli Imparatorlugu, Osman Bey’in Bizans Prensesi Nilüfer Hatun’la evlenmesiyle baslar. Osman Bey’in kendisi bir hanedan mensubu degildir, bir hanedan kanindan gelmemektedir. Hanedanlik, Bizans Prensesi Nilüfer Hatun’un dogurdugu Murad Hüdavendigar ile baslar.
Osmanli, Bati Roma’nin devamidir. O andan itibaren Osmanli sarayinda, diger bütün krallik ve imparatorluklarda oldugu gibi, bir Agarta-Lanetliler mücadelesi yasanmistir. Bazen Agartalilar galip gelmis, bazen de digerleri. Politikalar dönem dönem degismis, Lanetliler kuvvet kazandiginda Agartalilar etkisini yitirmis, yer altina girmek, gizlenmek zorunda kalmistir. Ama savas hep ayni amaç için yapilmistir: Lanetliler bilgi’yi elde etmek, Agartalilar da saklamak için mücadele etmistir. Agartalilar Lanetliler tarafindan kölelestirilen insanlari kurtarmak ve uyandirmak için mücadele ederken, Lanetliler de bu mücadeleyi engellemek için çaba göstermistir.
Osmanli’da Hurufçulardan çesitli tarikatlara kadar çok sayida örgüt, her zaman Lanetliler tarafindan kontrol edilmistir. Yeniçeri ocagi da Lanetliler kontrolünde olmustur; devsirme politikasi Lanetlilerin politikasidir.
Osmanli’da her zaman Agartalilar tarafindan kontrol edilen topluluk ise Akincilar olmustur. Akinci beyleri her zaman saraydan uzak kalmaya dikkat etmistir. Onlar Osmanli devleti için canlarini, kanlarini dökerken, çogu zaman sarayin Lanetliler tarafindan kontrol edildigini bilmekteydiler, ancak yinede devletlerine sahip çiktilar, mücadeleyi sürdürdüler. Orta Asya’dan Anadolu’ya göç eden ve tamamen Agartalilarin kontrolündeki Ortodoks Hiristiyan Karamanogullari, Osmanli tarafindan yikilip dagitilmistir.
Lanetli Pavlus
Tarsuslu bir Yahudi olan Pavlus, Hiristiyanlik dininin kurucusu, ilk misyoneridir ve Lanetlilerin tarafindadir. Gerçek adi Saul’dur. Hiristiyan belgelerine göre; inanan olmadan önce Ferisiler adina çalisan bir muhbir, bir kelle avcisidir, o dönemin Isa takipçilerini yakalamakta, onlara iskence etmektedir. I.S. 50 tarihlerinde yasadigi söylenmektedir. Isa Mesih artik yoktur ve Pavlus, ona inananlari kovalamaktadir. Bir gün Suriye yolunda giderken Isa Mesih ona görünür, inananlara neden zulüm yaptigini sorar. Pavlus iman eder, dini yaymak için yollara düser. Hayatinin büyük bölümü Anadolu yollarinda geçer, oradaki site devletlerde dini yaymaya çalisir. Roma topraklarinda faaliyet göstermekte, yani bir semavi dini yaymaya çalismaktadir.
Ulusalci Agarta, Küreselci Lanetli
Hemen hemen her toplum, ya Agarta ya da Lanetlilerin kontrolüne girmistir. Günümüzde isi dünyamizin yaklasik yüzde 90’i Lanetlilerin kontrolü altindadir. Agartalilar hemen hemen bütün cephelerden çekilmek zorunda kalmistir. Ya yer altinda ya da toplumlarin içinde gizlenerek yasamaktadirlar.
Agartalilarin ulusalci, Lanetlilerin ise küreselci olmasina gelince… Lanetliler küreselci olmak zorundadir, çünkü dünya üzerinde çok hizli ve serbest bir sekilde, engellerle karsilasmadan hareket etmek zorundadirlar. Aradiklarina ancak bu yolla en hizli sekilde ulasabilirler. Düsünün, eski Sovyetler Birligi ya da Baasçi-ulusalci Saddam dönemi Irak’inda, Atatürk ve Inönü dönemi Türkiye’sinde aradiklarini nasil bulabilirlerdi?
Agartali Isa
Pavlus olayina dönecek olursak… Kudüs’ü kontrolü altinda tutan Yahudi Ferisilerin krallari Herod da bir Ferisi’ydi. Ferisiler, Lanetlilerin yönettigi Roma idaresi altinda yasiyorlardi. Diger yandan ise Esseni kavmi vardi. Onlar da bir Yahudi kavmiydi ve daglarda, kentlerden uzakta yasiyorlardi. Geçimlerini çobanlik yaparak, marangozluk yaparak sürdürüyorlardi.
Isa Mesih, bir Esseni inisiyesiydi. Inisiyeler, Agartalilar tarafindan çesitli egitimlerden geçirilerek metafizik güçleri gelistirilen kisilerdir. Zaman ve mekândan bagimsiz olma, maddeyi dönüstürme, maddeden geçme, sifacilik, ölü diriltme, uzay yürümesi gibi yeteneklere sahiplerdi.
Esseni kavminin bir diger inisiyesi ise Vaftizci Yahya’ydi. Ama Isa Mesih ondan daha güçlü bir inisiyeydi ve görevi devralmak için dagdan kente, diger insanlarin arasina gönderildi. Roma ve Ferisilerin kölelestirdigi Yahudileri yeniden Ibrahim dinine döndürmek amaciyla vaazlara basladi, mucizeler gösterdi, suyu saraba çevirdi, yiyecekleri çogaltti, suyun üzerinde yürüdü, hastalari iyilestirdi. Bunlarin hepsi metafizik yeteneklerdir.
Isa Mesih’in bir Agarta inisiyesi oldugunu bilen Lanetliler, onu ve havarilerini engellemek için harekete geçtiler. Agartali Isa Mesih öldürüldü, ama ögretisi yayilmaya devam etti. Havariler ögretiyi yaymayi sürdürüyordu. Isa takipçileri çogaliyordu.
Bunu engellemenin bir yolu olmaliydi. Yangini yangin ile söndürmeye karar verdiler ve Isa’nin ögretisini ele geçirip dönüstürdüler. Isa’nin gerçek ögretisi yüzyillar sonra Ölü Deniz El Yazmalari olarak ortaya çikti. Orada Essenilerin ve Isa Mesih’in gerçek ögretisinin, günümüz Pavlus Hiristiyanligindan çok farkli oldugu ortaya çikmistir.
Isa bir Agartaliydi. Ama onun adina sahte bir dini yayan Pavlus, Lanetliler için çalisan bir taserondan baska bir sey degildi. Gerçek Agarta Isa Mesih ögretisi, gnostik Hiristiyanligin sinirlari içinde kaldi ve yüzlerce yil yok sayildi, lanetlendi.
Pavlus’un dini
Pavlus Roma topraklarinda yeni Lanetliler dinini yaymaya Çalisirken, o topraklarda mevcut dinlerden de alintilar yapmaktan kaçinmamisti. Iki ögretiyi birbirine devsiriyordu. Pagan dinleri ile Hiristiyanlik dinini ustalikla birbirine karistirmayi basardi. Anadolu’da bulunan Roma’ya bagli topluluklar çesitli tanrilara inaniyordu ve o tanrilar ile Pavlus’un tanrisinin özellikleri bir sekilde ortak olmustu.
Lanetliler duruma bir kez daha müdahale etmis, Esseni-Agarta ögretisini kendi çikarlari dogrultusunda dönüstürmeyi basarmisti. Isa Mesih, kendi vazettigi din için “Bu dinin adi Hiristiyanliktir” demistir. Pavlus’tan birkaç yüzyil sonra Iznik’te yapilan konsül çalismalarinda belirlenen ölçütler disinda kalan gnostik Hiristiyanlik, Papa, Vatikan ve Konstantin tarafindan lanetlenmisti. Ama konstantin, hem bu yeni devsirme dine, hem de Apollon’a tapmaya devam etmisti. Çünkü o da bir Kara Melek Lanetlisinden baska bir sey degildi.
Hemen hemen her dönemde, eskilerin deyimiyle, at izi it izine karismistir. Örnegin Leonardo da Vinci, Pavlus’un dinine muhalefet eder gibi görünmüs, eserlerinde buna yönelik çalismalar yapmistir. Günümüzde Vatikan ve Da Vinci sifresi birbirine düsmanmis gibi görünmektedir. Isa Mesih’in Pavlus’un anlattigindan farkli oldugunu göstermeye çalismaktadir. Günümüz tapinakçi hareketi, Da Vinci sifresini kutsayarak, Isa Mesih’in yanina Maria Magdelana’yi esi olarak koymakta, hatta onun çocuklari oldugunu, Fransa’da bir dönem bir krallik kurduklarini öne sürerek, Agartalilarin çocuk sahibi olmama prensibine karsi bir aykirilik öne sürmektedir.
Mitra dini
Gerçekte ise, Agartalilar ile Lanetliler arasindaki savas kizistigi için, birbirinden farkli, birbirine düsman, birbirine ter gibi görünen hareketler ayni cephede bulusmaya baslamistir. Yeni bir küresel dinin temelleri atilmaktadir ve bu din de Mitra dininden baska bir sey olmayacaktir.
Agartalilari gerçekten yenebilmek, ellerindeki bilgi sandigini ele geçirebilmek için Lanetlilerin küreselci olmaklarindan baska çareleri yoktur. Küresel sermaye, küresel politikalar, nihayetinde küresel yeni bir din: Mitra dini.
Yeni dinin hareket noktasi, Evangelist hareket olacaktir. Evangelist düsünce biçim diger dinlere asilanacak, Ilimli Islam ve benzer baska hareketler gelistirilecektir. Amerika’da bir takim özel yerlerde bu yeni dinin bölgesel liderleri egitilmekte, çiplenmektedir. Yeni organik maddeler yardimiyla gelistirilen bu çipler, birçok devsirilmis yönetici, politikaci, din adami. Aydin ve baska kanaat önderlerine zaten ustaca yerlestirilmis bulunmaktadir.
Armageddon, yani kiyamet zamani gelmeden önce bu operasyonun tamamlanmasi gerekmektedir. Verdikleri mücadele de bu yönde olmaktadir. Yakin bir zamanda Vatikan’in Evangelist hareketi kutsamasi hiç de sasirtici olmayacaktir.
Kuzey Hindistan’da Agartalilar
Kuzey Hindistan’da bir dönem yasamis ve hala yasamakta olan beyaz irk için de Agartalidir diyebiliriz. Muhtemelen XYY kromozomlari tasimaktadir her biri. Aryan, yani Ari olmalari, onlarin Agartalilar ile birinci dereceden kan bagi oldugu anlamina gelmektedir.
Alman tarihine göre Alman irki, Kuzey Hindistan’dan Avrupa’ya binlerce yil önce göçmüs olan bir irktir. Almanlarin diger irklara göre daha Neanderthal bir yapisinin olmasi, sibernetik ve mekanikle ugrasmalari, bu tür islerde her zaman basarili olmalari, makine gibi icatlarin hep onlar tarafindan yapilmis olmasi sürpriz degildir. Çünkü merkez her zaman koloniyi beslemis, ona verilmesi gerekeni vermistir.
Bütün savas silahlari Almanlar tarafindan icat edilmis; Amerikalilar, Ruslar, Ingilizler iki dünya savasi sonrasinda bu teknolojileri Almanlardan çalmistir. Almanya her zaman bir Agarta üssü olmustur. Hala da olmaya devam etmektedir, bütün karsi koymalara ragmen.
Fransa ise, Almanya’nin aksine, tam anlamiyla Mitra’nin hâkimiyetine girmistir. Lanetliler, Fransa’da yen baskan Sarkozy araciligi ile harekete geçmis bulunmaktadir. Sarkozy, yeni Mitra dininin takipçilerinden biridir ve son zamanlarda Israil ve Misir’a yaptigi çok sayida gezinin çok farkli amaçlari bulunmaktadir.
Hitler ve Thule
Almanlarin arasinda çok sayida XYY kromozomlu oldugu mutlaktir. Hitler ve Thule örgütü… Thule, bir grup gizemci Alman tarafindan Istanbul’da kurulmustur. Ama asil incelenmesi gereken dönem, daha hiçbir seyin yerli yerine oturmadigi, her türlü siyasi, felsefi görüsün kendisi için taraftar toplamaya çalistigi 1850’li yillar ve sonrasidir. Hemen hemen her türlü siyasi akim, 1850-1950 arasinda çok sert çatismalara girmistir. Bu yillar, Agarta ile Lanetlilerin Avrupa’da kiyasiya çatistiklari bir dönemdir.
Bu dönemde Freud, Jung ve Adler gibi psikanalistler ortaya çikmistir. Viyana-Siyoncu ekolü gerçekten de çok etkili olmustur. Freud, Jung ve Adler, Lanetliler için çalismislardir. Avrupa’da çok sayida akim, sosyalist hareket içinde farkli fraksiyonlar halinde var olmaya çalismistir.
Agartali kolonizatör dervisler
Osmanli topraklarinda çok sayida Agartali açik faaliyet içine girmisti. Bu durum Ingiliz Lanetlilerini rahatsiz ediyordu. Yüzyillarca Hindistan’i kolonilestirmisler, Agartalilarin oradan Tibet’e geri çekilmelerini saglamislardir. Tibet, Agarta’nin neredeyse anavatani sayilir. Agartalilarin yer altinda gizli ülke-kenti Shambala orada bulunmaktadir. Ingilizler, Tibet’e kadar ulasamamistir.
Hindistan’in Ingilizler tarafindan kolonilestirilmesinin ardindan Osmanli topraklarina gelen Agartalilar, Osmanli topraklarindaki diger öncü Agartalilar tarafindan iyice korunmustur. Osmanli cografyasinda dolasan velilerin, dervislerin hemen hemen tamami Agartalidir; Agartalilar tarafindan inisiye edilmis, aydinlatilmis XYY kromozomlulardir.
Lanetliler de Osmanli cografyasinda bir sekilde örgütlüydü. Bunlar için çesitli tarikatlar bulunmaktaydi. Ahilik teskilati her zaman Agartalilar tarafinda kalmistir. Bu teskilat, bir Selçuklu-Türk teskilatiydi. Orta Asya’dan yapilan Türk göçleri sirasinda binlerce XYY kromozomlu inisiye Anadolu cografyasina gelmistir.
Bunlarin önemli bir kismi da Ahi’dir. Osmanli’da ne zaman Ahilik teskilatina bir saldiri olsa, bunun arkasinda her zaman Lanetlilerin Skolastik tarikatlari olmus, “Seriat Isterük” diye bagirmistir. Trajik olan, Lanetli tanri düsmanlarinin seriat istemeleridir.
Bursa ve Edirne, her iki gurubun kiyasiya mücadele ettigi iller arasinda olmustur. Istanbul’da ise savas, Roma zamanindan beri devam etmistir. Bizans devrinde Lanetliler Istanbul’u tamamen ele geçirmis, bir dönem yönetmis, yagmalamistir.
Lanetliler de Haçlilar gibi Lanetliler tarafindan organize edilmis askeri hareketlerdir. Lanetliler, yani lanetli ordusu, Istanbul’u yagmalarken, o sirada Çemberlitas’in altinda bulundugu rivayet edilen Ahit Sandigini aramistir. Ama Istanbul’da gizli yasayan gnostik Hiristiyanlar, gerçek Isa Mesih takipçileri, Ahit Sandigini korumayi basarmistir.
Basindaki haberler dogruysa, Türk Ortodoks Kilisesi bir Agarta karakoluysa, oradan birçok Agarta belgesi sifrelenmis olarak çikacaktir. O belgeleri ancak XXY kromozomlu biri çözebilir.
Hitler ve Lanetliler
Arastirmacilar Hitler’i Thule örgütünün is basina getirdigi düsünür, bilgiler bu yöndedir. Thule Hitler ile çok ilgilenmistir, ama ne oranda bir Agarta örgütü oldugu süphelidir. Thule, Lanetliler tarafindan kurulmus sahte bir Agarta örgütüdür, Lanetliler tarafindan kurulmustur. Kullandiklari gamali haç, Nazilerin isareti günes çarkinin ters çevrilmis halidir. Bu bile tek basina bu hareketin bir Lanetliler operasyonu oldugunu göstermektedir.
Hitler ile dünyayi bir yikima ugratacaklarini biliyorlardi ve bu yikimin Gamali Haç’a, yani Agarta’ya ödetmek için onlari isaretlerini ve ögreticilerini kullanmislardir. Hitler’in Shambala’yi bulmak üzere gönderdigi ekip ise o kenti hayirli bir is için aramiyordu. Tam aksine, kenti bulup “yitik” olani elde etmeye çalisiyorlardi. Belki de Ahit Sandiginin bir benzeri merkez üstte bulunmaktaydi. Hitler’in arastirma ekibi, aradigini Tibet’te asla bulamadi.
Hitler, Avrupa’yi kana bularken en önemli hedefi Rusya olmustur. Sosyalist düzene geçen Rusya kapali toplum olmak üzereydi ve bu durum küresellesmeye hiç de uygun degildi. Rusya’nin ele geçirilmesi gerekiyordu. Lanetliler Hitler’i bir kukla gibi kullaniyordu. Kullanan ise, bir XXY kromozomlu olan Propaganda Bakani Goebbels’ten baskasi degildi. Dikkat edilirse, Hitler ve Goebbels sarisin tipik Alman degillerdi. Ikisi de zayif, ince yüzlü, gri, alaca gözlü tiplerdi. Hatta Nazi subaylarinin fotograflari incelendiginde, hemen hemen hepsinin esmer ya da oldukça kumral, son derece zayif ya da obez denecek kadar sisman olduklarini görürüz. Her birinin birer Lanetli hizmetkâri XXY oldugunu kolayca fark ederiz.
Ellerindeki bilgiler ile çok çesitli silahlar üretmislerdi savas sirasinda. Aslinda Hitler’in iktidara gelmesi, Alman halki için yenilgi olarak kabul edilmelidir. Alman halki Hitler’e yenilmistir. Alman halki ile birlikte, gerçekte barisçil bir irk olan Aryan irki da yenilmistir. Savas boyunca yaptiklari Nazi propagandalari ile Aryan irkini irkçi ve fasist olarak göstermislerdir.
Naziler birçok hedefine ulasmayi basarmistir. Savas bahanesi ile binlerce Agarta taraftari öldürülmüstür. Yahudi katliami adi altinda, her biri birer Agarta taraftari olan, Polonya ve Almanya’da yasayan Türk asilli Yahudiler öldürülmüstür.
Bu asamada Siyoncular devreye girerek, Israil’in kurulmasi için Filistin topraklarina zorunlu göçler saglanmistir. Siyoncularin, tarihlerinde ilk defa bir devleti olmustur ve dünyanin teokrasi ile yönetilen iki devletinden biri odur: Israil.
Ingiltere ve Amerika ise, mizansen geregi Almanya’ya saldiri düzenlemis, Alman ordusunu yenmis, diger müttefik Rusya ile birlikte Almanya’ya girmistir. Ingiliz ve Amerikan Lanetlileri, Sovyet-Rusya’yi yenemeyeceklerini anlamis, hesaplasmayi Glasnost-perestroyka dönemine atmistir. Soguk savas döneminde bölgeye gönderdikleri binlerce Evengelist misyoner ile bu dönüsümü saglayarak Sovyet blogunu çökertmeyi basarmistir.
Thule Nazi ise, Amerika’da neden Thule adinda bir sehir vardir ve bu sehir tamamen bir askeri üs seklindedir. Neden Alaska’da birçok yerin tuhaf adlari vardir ve hiçbiri Ingilizce degildir. Agartalilar kendilerine merkez yasam alani olarak Tibet’i seçmisken, Lanetlilerde kendilerine yasam alani olarak belki de Alaska bölgesini seçmistir. Kuzey Amerika’da bulunan, Alaska’ya kadar olan topraklardaki yer isimlerine bakin. Muhtemelen bu isimleri o yerlere koyanlar, Lanetlilerdir.
Lanetliler Amerika’da
Apollonius adli Kapadokyali Lanetli bilge, yazdigi bir kitapta, günümüzün Amerika’sini son derece net biçimde tarif etmistir. Anakaradan uzak bir yerde yeni bir devlet, o devlete göç ettirilmis insanlarla kurulacak yeni bir sistem. Royal Academy, o sistemin yöntemlerini Apollonius’tan almistir. Royal Academy’nin kuruculari, Amerika’nin kurucu atalari da masondur. Masonlar da Mitra dininin savunucularidir ve küreselcidir.
Amerika ezoterik bir yerdir, Okült yasalarla isler. Amerika’da üç tip insan vardir. Ilk sirada yöneticiler gelir. Bunlarin tamami Siyoncu-küreselci, XXY kromozomlu Lanetliler ya da hizmetkârlaridir. Hemen hemen tamami Ibrani kökenlidir. Büyük sirketlerin kurucularinin, yöneticilerinin, para imparatorlarinin, televizyon yapimcilarinin isimlerine bir bakin. Ikinci sirada, bilinçli hizmetkârlar vardir. Üçüncüler, oraya göç eden siradan insanlardir ve çesitli iletisim araçlari, elektromanyetik dalgalar, yiyecek ve içeceklerin içine konulan kimyasallar ile kuklaya çevrilmis, düsünemeyen, aptal insanlar haline getirilmistir.
Siradan bir Amerikali, iletisim araçlarindan gördügü her türlü yalana inanir. Beyinleri yikanmis, kontrol altina alinmistir. HAARP, tüm dünyada Lanetliler adina izleme-dinleme yarmaktadir. Elektromanyetik dalgalar ve ses sinyalleri ile beyinleri yönlendirmektedir.
Lanetliler, bir kita olarak ilk önce Amerika’yi ele geçirmistir. Mizansen olarak, zaten kendi adamlari olan Hitler ve Naziler alasagi etmis, bir kismini idam etmis, hapsetmistir. Ama önemli bir bölümü yine topluma karismis, Amerika’ya yerlesmis. Güney Amerika ülkelerine gitmistir.
Atlantis ve Agarta
Agartalilarin Atlantis’te yasadigi dönemdeki dünyayi farkli algilamak gerekir. Evrimlesen çesitli yaratiklar, bir yanda Agartalilarin, diger yanda Lanetlilerin yaptigi irk çalismalari neticesinde ortaya çikan insan basli atlar, keçi ayakli insanlar vesaire bulunmaktadir. Bunlarin arasina cüceler, hobbitler gibi diger irklari da koymak mümkün.
Sayisi 3 bin kadar olan Lanetliler, Agartalilarin elinde bulunan bir cihazi ele geçirmek istemektedir. O dönemlerde Agartalilar güçlü, Lanetliler ise güçsüzdür. Her güçsüzün yaptigi gibi, kurnazliga ve hileye basvurarak Agartalilari birbirlerine düsürürler. Atlantis ülkesinde Agartalilar arasinda büyük bir savas baslar, büyük yikimlar yasanir. Bu yikimlar dünyanin diger yerlerinde dogal felaketler, tufanlar, seller, depremler, volkan patlamalari seklinde yansir.
Agartalilar Orta Asya’da
Kita yok olmak üzeredir. Son kalan Agartalilar, yanlarina gizli bilgileri ve cihazlari da alarak göçe yönelir. Gitmeleri gereken yerler dünyanin en yüksek yerleri olmalidir. Hedef bellidir, dünyanin zirvesine, Asya’ya dogru yol alirlar. Ilk yerlestikleri bölge Orta Asya olur. Türk boylarinin, Mogollarin yasadigi bu genis topraklar üzerinde magaralara yerlesirler. Gizlenmeleri gerekmektedir. Kendilerini yeterince güçlü hissetmemektedirler. Bir kismi da, daha ileriye, Tibet topraklarina gider, oradaki daglara gizlenir.
Zaman içinde yöre halklari ile iletisime girerler. Temelde yöre halkina iki büyük sey verirler. Bunlardan biri dini inançtir. Türk yurdunda bu inanç Gök-Tengri inanci olur. Tibet bölgesinde ise Budizm seklinde yer bulur bu inanç. Birbirleri ile haberlesmek için ellerindeki yüksek teknolojiyi kullanarak uzun ve büyük tüneller açarlar. Yer altindaki Agartalilarin yöre halklarina verdigi bir diger sey ise, kendilerinde bulunan XYY kromozomlari olur. Bu kromozomlar kisiye metafizik yetenekler saglamaktadir. Daha güçlü durumdaki ve Agartalilarin pesine düsmüs Lanetliler ise, yasayan diger insanlar arasina katilmis, onlari kolonilestirmistir.
Orta Asya halklari arasinda, diger her yerden daha fazla Agartali vardir. Zaman içinde Agartalilar, varliklarini sürdürmek için, kendilerine bagli kisilerin genlerine bazi bilgiler yerlestirir, onlari göçe zorlayarak baska yerlere gitmesini saglarlar. Türklerin tarih boyunca sürekli bir yerden bir yere göç etmesinin en önemli nedeni, genlerindeki o gizli bilgidir.
Kromozom savaslari
Herhangi bir yerde herhangi bir insan olarak yasamakta olan bu XYY kromozomlular, nesilden nesile bu bilgiyi kromozomlar sayesinde aktarirlar. Her dönemde XYY kromozomlu çok sayida insan dogar, yasar ve ölür. Ne XYY kromozomlu, ne de Agartali olduklarini bilir bu insanlar. Birtakim kisiler, gerekli gördükleri zamanlarda, genellikle gezgin dervis kiliginda ortaya çikarak, seçtikleri kisileri inisiye törenine alirlar. Buna Orta Asya’da Saman törenleri denir. Uzak Asya’da Budist arinma törenleri seklinde olur. Amaç, çesitli yöntemlerle kisinin içindeki sakli bilgilerin ortaya çikarilmasini, o kisinin gerçekte kim oldugunun ona hatirlatilmasidir.
Lanetliler ise, bu XYY kromozomlularin pesine düser, çesitli hileler ile o kisileri ortaya çikarir, öldürür. Gerçek kisiligini ve kimligini ortaya çikarabilmek için, tarikat yada tapinak içinde ustalar çiragi iyice isler. Tasavvuf tapinaklari çogu zaman bu isler için kullanilmistir. Kisi yavas yavas egitilerek, belli zaman araliginda uyandirilir. Bu uyandirilma sayesinde kisi inisiye olur, metafizik güçler kazanir. O kisi bir daha asla eski haline dönemez, asla normal bir hayati olamaz. Varligini davasina adamak zorundadir, öylede yapar. Bu kisi, Alman, Türk ya da baska irk veya milletten olabilir, ama uyandirildiktan sonra o bir artik Agartalidir, Agartalilarin çikarlari için çalisir. Kendi kimligini toplum içinde ustalikla gizler, kendisine verilen görevi yerine getirir.
Bu sistem 5 bin yil önce Misir zamaninda böyleydi. Uyandirildilar ve Lanetliler ile Firavun’a karsi savastilar. 3 bin yil önce uyandirilanlar, Büyük Iskender’e karsi savasti. 2 bin yil önce uyandirilanlar Roma’ya kisri savasti. Bin yil önce uyandirilanlar Haçlilara karsi savasti. 500 yil önce uyandirilanlar isgalcilere karsi savasti. 90 yil önce uyandirilanlar Ingilizlere ve diger isgalcilere karsi savasti. 80 yil önce uyandirilanlar Nazilere karsi savasti. Günümüzde uyandirilanlar küreselcilere karsi savasmaktadir. Çünkü günümüzde en önemli hedef ulus-devleti korumaktir. Ancak o zaman Lanetlilerin uluslararasi operasyonlarindan korunmak mümkündür.
Ergenekon davasinda suçlananlar
Türkiye’de bir örgütün Ergenekon adini almasi, ulusalci bir yapida olmasi çete kurmak, hükümet devirmek gibi agir iddialarla suçlanmasi ilgi çekicidir. Ergenekon Davasinda yangilananlarin profillerine bakildiginda ise, bu kisiler hakkinda insanin kafasinda ciddi süpheler olusmaktadir.
En çok ilgi çeken isimler, Tolon, Eruygur ve Küçük pasalardir. Türk Ortodoks Kilisesi mensubu Erenerol da çok ilgi çekici bir karakterdir. Agarta belgeleri o kilisede ortaya çikmistir. Belgeler arasinda, 600 yildir Agarta’ya üye olanlarin bir listesinin de oldugu öne sürülmektedir. O isimler arasinda, Kurtulus Savasi’ni yapmis, sonra da Cumhuriyet hükümetlerinde yer almis çok insanin adi olacagindan kimsenin süphesi olmasin. Diger ilgi çekici karakterler ise, yazar ve akademisyen Emin Gürses, Sinan Aygün, Isçi Partisi’nden Dogu Perinçek ve parti üyesi birkaç kisi daha, yazar Poyraz.
Ancak medya konuyu genisletiyor, isin ucunu Sedat Peker gibi mafya suçlamasi ile zaten hapishanede bulunan bazi çete mensuplarina kadar götürüyor. Iste bu noktada her sey birbirine karisiyor zaten. Tam da Lanetlilerin yapabilecegi tarzda bir akil karistirma oyunu, ciddi bir sekilde oynaniyor.
Ergenekon ve provokasyon
Ergenekoncularin suçlandiklari konu, provokasyon amaçli siddet hareketleridir. Örgüt özellikle laik görüslü kimselere ve yerlere saldirarak halkin öfkesini laiklik karsitlarina yöneltecek, böylece halk kiskirtilmis olacak, hükümete karsi yasadisi ayaklanmalara girecek.
Bu senaryo bana daha çok Amerikan, Ingiliz ve emperyalist kuvvetler için çalisan çeteleri hatirlatiyor. Batililar bu konuda çok ciddi bir sekilde sabikalidir. Türkiye’de yapilmis darbelerin arkasinda her zaman onlar olmustur. Hatta 12 Eylül darbesinin Amerika’nin izni ile yapildigi, Amerikan belgelerinde itiraf edilmistir. Bütün Latin Amerika ülkelerinde, Asya’da ve Afrika’da çok sik darbeler yapilmistir, baskanlar el degistirmistir. Özellikle Fransiz Lejyon askerleri bu konuda sabikalidir.
Karistirmak amaçli provokasyonlar daima CIA tarafindan yapilmistir. 1980 öncesi Türkiye’de sag ve sol gruplari birbirine kiskirtan, katliamlar yaptirtan yine onlar olmustur. Hatta Taksim Meydaninda gösteri yapan isçilerin üzerine ates açanin da onlar oldugu, yine kendi belgelerinde itiraf edilmistir.
NATO tarafindan Avrupa ülkelerinde yasadisi kurulmus olan Gladio da onlarin isidir. Amerikalilarin ve Avrupalilarin sayisiz sabikasi vardir bu konuda. Türkiye’deki bütün gerici, seriatçi tarikatlar Alman gizli servisinin (BND) kontrolü altindadir. Onlarca Alman akademisyen, Türkiye’de kurduklari çesitli arastirma vakiflari ve enstitüleri araciligi ile seriatçi tarikatlari beslemekte, yönlendirmektedir.
Ergenekoncular Agartali Mi?
Dedik ya, at izi ile it izi birbirine karismis durumda. Ergenekon davasinda yargilananlar Agartali ise, onlara yapilan bu çete ve yikicilik suçlamasi çok tuhaf kaçmaktadir. Çünkü Agartalilar için hiç de uygun isler degildir bunlar. Daha çok Lanetlilerin yapacagi türden çetecilik faaliyeti ortadadir.
Çetecilik suçlamasi ile hapis yatan Sedat Peker’in, Ergenekon ve Türk kimligine özel bir ilgi duydugunu biliyoruz. Ancak Sedat Peker ne kadar Agartali olabilir? Dogu Perinçek de öyle. Hiç de bir Agartaliymis gibi durmuyor. O halde Ergenekon Davasinda yangilananlar arasinda Agartali olma ihtimali bulunan, XYY DNA’li kimler olabilir?
Benim sahsi görüslerime göre, daha çok inisiye olmus gibi hali ile Ilhan Selçuk, cesareti ile Sinan Aygün, kadim bir yerde oturmasi sifati ile Sevgi Erenerol, bir de Emin Gürses hoca, içlerinde en çok Agartali ruhu tasima ihtimali olanlar arasindadir. Ancak durum her noktada karismis olabilir.
Evet, Türkiye’deki Agartalilarin kurdugu örgütün adi Ergenekon’dur ve kurucusu Fatih Sultan Mehmed ile hocasi Aksemseddin’dir. Ergenekon Davasinda yargilanan bazi kisiler bir sekilde Agartali Ergenekon belgelerine ulasmis, oradan elde ettikleri bilgiler ile kendilerine durumdan vazife çikarmis olabilirler.
Ama dünya tarihinde bugüne kadar hiçbir Agarta teskilati ortaya çikarilmamistir. Simdi çikiyor olmasi çok ilginçtir.
Platon’un Atlantis’i
Zamanimizdan 2 bin 400 kadar evvel yasamis olan eski Atinali filozof-düsünür Platon (M.Ö. 428-348), Atlantis efsanesini ilk yazan adamdir. Platon’a göre, Atinali Solon M.Ö. 6. Yüzyilda yasadi. Devlet adami, eski Misir’i ziyarete gittiginde orada büyük itibar görür, Sais Mabedi rahipleri ile görüsür. Bu Misir rahipleri Solon’a, Yunan ve Misir uygarliklarinin daha bir çocuk kadar genç olduklarindan, insanligin asil altin devrinin kendi zamanlarindan 9 bin yil evvel sulara gömülerek yok olan Atlantis uygarligi oldugundan bahsederler. Solon, hayret ve ilgi ile bu açiklamalari dinler ve ilk defa bir Batili, Atlantis’in varligini efsane seklinde dahi olsa ögrenmis olur. Sonradan bu notlar ve bilgiler Platon tarafindan Diyaloglar adi altinda kaleme alinir.
Atlantis, Platon’un iki diyaloguna konu olmustur: Timaios ve Kritias. Platon, Atlantis’in öyküsünü anlatmaya Timaios adli diyalogunda baslamis, Kritias’ta devam etmistir, ama Kritias yarim kalmistir. Timaios, Platon’un en ilginç eserlerinden biridir. Platon bu eserinde, evrenin dogus temasini islemis, çagina göre oldukça radikal bir anlayis sergilemistir. Platon’un bu dialogda “Evren’in Yaraticisi” kavramini kullanmasi degisik yorumlara neden olmustur.
Bazi yazarlar bu bölümlerin daha sonra eklendigini, bazilari da Platon’a tanrisal ilhamin geldigini söylemislerdir. Çogunluga göre, bu eser Platon’un özgün eseridir. Gerçekten de Timaios, dikkatle incelendiginde Platon’un diger eserlerinden büyük farklilik göstermez; son yillarina yaklasan bir yazarin, döneminin ezoterik bilgisini daha yogun verdigi bir eserdir. Timaios’un bir baska özelligi de, bu diyalogda Sokrates’in sadece dinleyici olmasi, lafa fazla karismamasidir.
Evrene dair bilgileri içlerinde “en iyi astronomi bilen ve dünyanin özüne varmak için en çok ugrasmis” Timaios, Atlantis’e dair bilgileri de Kritias vermektedir. Kritias da tarihsel bir kisilik olmakla birlikte, bu eserde adi geçen Kritias’inkim oldugu tam olarak bilinememektedir. Kritias, Solon’un dedesinin dostu oldugunu söylemekte, ayni öyküyü dedesinden de duydugunu belirtmektedir. Burada Platon’un ustalikla, öykünün çok eski çaglardan beri anlatildigini ima ettigini düsünebiliriz.
Timaios’ta Atlantis ile ilgili su bilgiler verilir:
“Solon’un anlattigina göre, Misir’da, Delta’da, Nil’in ikiye ayrildigi çikintiya dogru, Saitikos denilen bir ülke vardi. Bu ülkenin en büyük sehri, Kral Amasis’in memleketi olan Sais’tir. Buranin halkina göre, sehirlerini kuran, bir tanriçadir; ona kendi dillerinde Neith adini vermislerdir, fakat bu tanriçanin Hellencedeki adi Athena’dir. Bu adamlar Atinalilari pek sever, onlarla uzaktan akrabaliklari oldugunu söyler. Solon, onlarin memleketine varinca pek parlak karsilandigini, bir gün en bilgin rahiplere eski zamanlara dair bir sey sordugu zaman, ne kendisinin ne de baska bir Hellen’in hemen hemen hiçbir sey bilmedigini gördügünü anlatti. Bir seferinde de, onlari eski seylerden söz açmaya sürüklerken, bizde bilinen en eski seyleri anlatmaya koyulmus. Onlara ilk insan olarak anilan Phoroneus’tan, Niobe’den, Tufan’dan, kendilerini kurtaran Deukalion ve Pyrrha’dan, onlarin dogusu hakkinda dönen mitoslardan ve torunlarinin neslinden bahsetmis. Olaylarin geçtigi tarihleri tahmin ederek de tarihleri hesaplamaya çalismis. O zaman pek ihtiyar olan rahiplerden biri ona, “Ah Solon, Solon,” demis, “siz Hellenler her zaman çocuksunuz, sizin memleketinizde hiç ihtiyar yok.” Bunun üzerine Solon, “bununla ne demek istiyorsun?” diye sormus. Rahip, “Sizin hepinizin ruhlari çok genç,” diye cevap vermis, “çünkü kafanizda ne bir eski gelenege dayanan, öteden beri edinilmis fikir, ne de zamanla agarmis bir bilginiz var. Bunun sebebi sudur: Insanlar birçok sekilde yok edilmistir, daha da edileceklerdir. En büyük felaketler atesle sudan gelmistir, ama bin türlü baska sebeple meydana gelen daha küçük felaketlerde vardir. Sizin memleketinizde de, bir gün babasinin kosu arabasini kosturup yine ayni yoldan süremeyince yeryüzündeki her seyi yakan, kendisi de yildirimlarla vurulup ölen Helios’un oglu Phaeton’un hikayesi gerçekten bir masal gibi anlatilir. Ama hakikat sudur ki, dünyanin etrafinda dönen gök cisimleri bazen yollarindan sasar, uzun araliklarla meydana gelen bir tutusma yeryüzündeki her seyi mahveder. O zaman daglarda ve yüksek kuru yerlerde oturanlar, sehirlerde ve deniz kenarinda oturanlardan daha çok mahvolur. Fakat Nil, her zamanki kurtaricimiz olan Nil, tasarak bizi bu felaketten de kurtariyor. Bunun aksine, Tanrilar bir tufanla dünyayi yikadiklari zaman yalniz dagdaki sigirtmaçlarla çobanlar kurtuluyor, ama sizin sehirlerin ahalisini nehirler alip denize sürüklüyor. Hâlbuki bizde sular hiçbir zaman ovalara yükseklerden gelmiyor, her zaman tabi bir sekilde topragin altindan çikiyor. Iste burada en eski adetlerin bundan dolayi korunmus oldugu söyleniyor. Fakat gerçek sudur ki, kendilerini kaçiracak kadar siddetli bir soguga da, yakici bir sicaga da almayan bir yerde, her zaman az ya da çok insan vardir. Hem sizde olsun, bizde olsun yahut adini duydugumuz baska bir ilde olsun, güzel, büyük yahut baska bakimdan ilgiye deger bir sey meydana gelmisse, bütün bunlar en eski çaglardan beri burada tapinaklarda duruyor, böylece de korunmus oluyor. Sizde ve baska uluslarda tam tersi, daha yazmayi ve devletlere lazim olan her seyi ögrenir ögrenmez, gökyüzünün sulari belirli bir zamandan sonra bir hastalik gibi saganak sekilde üzerinize yagiyor, içinizden okuyup yazmasi olmayanlarla cahillerden baskasinin kurtulmasina meydan birakmiyor. O kadar ki, toy çocuklar gibi kendinizi yeniden, hareket ettiginiz yolun basinda buluyor, eski zamanlarda burada, kendi memleketinizde olup bitenlerden hiçbir sey bilmiyorsunuz. Çünkü Solon, yurttaslarinin biraz önce saydigin soyu sopu, sütnine masallarindan pek farkli degildir. Her seyden önce daha eskiden birçok tufanlar oldugu halde, siz bir tek kara tufanini hatirliyorsunuz. Sonra insanlar arasinda en güzel ve en iyi soyun sizin memleketinizde dogdugunu, kendinizin, senin, bugünkü devletinizin de, felaketten kurtulabilmis bir tohum sayesinde o soydan geldiginizi bilmiyorsunuz. Bilmiyorsunuz, çünkü felaketten kurtulabilenler, birçok nesiller boyunca hiçbir yazi birakamadan ölüp gittiler. Evet, Solon; bir zamanlar sularin sebep oldugu en büyük felaketlerden önce, bugün Atina adi verilen devlet, savastan yana en yigit, her bakimdan ölçülemeyecek kadar da Medine bir devletti. Gögün altinda sözünü isittigimiz en güzel seyleri basaran, en güzel siyasa kurallarini icat eden odur diyorlar.”
“Solon’un anlattigina göre, bunlari duyunca sasakalmis, rahiplerden eski yurttaslarina dair ne biliyorsa hepsini dosdogru, hemen kendisine anlatmasini rica etmis. Bunun üzerine ihtiyar rahip cevap vermis: “Istegini yerine getirmememe hiçbir sebep yok Solon. Bunu senin hatirin için oldugu kadar, yurdunun hatiri, hele sizinki kadar bizim ilimizi de koruyan, onlari büyütüp yetistirmis olan tanriçanin hatiri için de yapacagim. O tanriça ki, sizin ili bizimkinden bin yil önce toprak ile Hephaistos’tan aldigi bir tohumla vücuda getirmisti. Kutsal kitaplara göre, bizim ilin kurulusundan beri sekiz bin yil geçmistir. Demek oluyor ki, sana dokuz bin yil önceki yurttaslarinin kurumlarini, onlarin en sanli basarilarini kisaca anlatacagim. Baska zaman vaktimiz olunca bunlarin hepsini yeni bastan sira ile teker teker ele aliriz.
“Biz burada ilinizin hayranlik uyandiran büyük basarilarindan birçogunu yazili olarak sakliyoruz. Ama bunlarin içinde bir öylesi var ki, büyülük, kahramanlik bakimindan hepsini geride birakiyor. Gerçekten eski yazilar, vaktiyle ilinizin, büyük Atlas denizinin ötelerinden gelip, Avrupa ile Asya’ya küstahça saldiran koskoca bir devleti yok ettigini söylüyor. O zamanlar bu koca denizden geçilebiliyordu, çünkü sizin Herakles Sütunlari dediginiz o bogazin önünde bir ada vardi. Bu ada Libya ile Asya’nin ikisinden de daha büyüktü. O zamanlar oradan baska adalara, oradan da karsilarinda uzanan ve gerçekten adini hak eden denizin kenarindaki bütün kitaya ulasilabiliyordu. Çünkü sözünü ettigimiz bogazin iç tarafi, girisi dar bir limana benzer, dis tarafi ise gerçekten büyük bir denizdir. Etrafini çeviren kara parçasi da gerçekten kita denebilecek topraktir. Iste bu Atlantis adasinda hükümdarlar, hâkimiyetini bütün adaya, öteki adalara, hatta kitanin bazi parçalarina kadar uzatan, büyük ve hayranliga deger bir devlet kurmuslardir. Bunlardan baska, bogazin iç tarafinda, bizim tarafta, Misir’a kadar Libya’nin, Tyrhenia’ya kadar da Avrupa’nin hâkimi Idiler. Bir gün bu devlet, bütün kuvvetlerini bir araya toplayarak, sizin yurdunuzu, bizimkini, bogazin iç tarafindaki bütün uluslari boyundurugu altina sokmak istedi. Iste o zaman Solon, iliniz bütün degerlerini, bütün kuvvetini dünyanin gözü önüne serdi. Cesaretten, savas bilgilerinden yana öteki illerin hepsinden üstün oldugu için Hellenlerin basina geçti. Ama ötekiler kendini birakip çekilince bir basina kalan, böylece en tehlikeli duruma düsen iliniz istilacilari yendi, bir zafer aniti dikti, simdiye kadar hiç kölelik etmeyenleri kölelikten kurtardi ve bizim gibi, Herakles sütunlarinin iç tarafinda oturanlari iyi yüreklilik ile serbestligine kavusturdu. Ama bundan sonra korkunç yer sarsintilari, tufanlar oldu. Bir gün, bir ugursuz gecenin içinde, ne kadar savasçiniz varsa hepsi, birden bir vurusta topraga gömüldüler. Atlantis adasi da, ayni sekilde denize gömülerek yok oldu. Iste bunun içindir ki, ada çökerken meydana getirdigi sig batakliklar yüzünden o deniz bugün bile geçilmez, dolasilmaz bir haldedir.”
Atlantis ile ilgili anlatilanlar Timaios adli eserde burada son bulmaktadir. Platon, Critias’ta daha ayrintili bilgi vermektedir. Bu iki eserde geçen Atlantis öyküsünü dikkatlice incelersek, burada anlatilanlarin sadece basit bir kurgu olmadigini anlariz. Gerçi Platon yine Devlet adli kitabinda anlattigi devlet düzenine dayanmaktadir, fakat bilerek, baska bir devlet kurgulayacagina, Misir’daki erginlenme merkezlerinde anisi yasayan Atlantis’i örnek göstermektedir.
Atlantis ve Atlas
Atlantis’le dolaysiz olarak ilgili bir Misir kaynagi elimizde olmadigi için, Atlantis’in orijinal adini bilemiyoruz. Ancak Platon’da geçen Atlantis sözcügünü etimolojik olarak inceleyebiliriz.
Yunancada Atlantis (Atlant-, -doj) Atlas ile ilgili bir kökten gelmektedir. Atlas, bilindigi gibi, Yunan mitolojisinde Titan lapetas’un oglu olarak geçer ve Hesiodos’a göre Atlas gögü ayakta tutar: “dünyanin bittigi bir yerlerde güzel sesli aksam perilerinin karsisinda dimdik durup ayakta tutuyor gögü basi ve yorulmaz kollari üstünde. Akilli Zeus’un ona ayirdigi kader bu.”
Atlas, Homeros’a göreyse, yeri gögü birbirinden ayiran direkleri tasir: “Bu Atlas görür denizin bütün uçurumlarini ve koca direkleri omuzlarinda tasir, yeri gögü birbirinden ayiran direkleri” (Odysseia I, 53-55).
Atlas’in çocuklari da incelememiz açisindan önemli bir yer tutmaktadir. Efsaneye göre, Pleione’den olma Pleiades ve Hyades, Hesperis’ten olma Hesperid’lerAtlas’in kizlari, Hyas ve Hesperos da ogullari olarak mitolojik kaynaklarda yer almaktadir. Hesperid’ler mitolojide ilginç bir yer tutmaktadir.
Azra Erhat, Mitoloji Sözlügü’nde Hesperid’leri ayrintili olarak anlatir: “Hesperos ya da Bati Kizlari diye anilan Hesperid’ler Hesiodos’a göre Okyanus Irmaginin ötesinde, geceyle gündüzün sinirlarinda oturan ince sesli perilerdir. … Hesperid’ler dünyanin bati ucunda, Mutlular Adalarinin dolaylarinda otururlarmis, ama zamanla cografya bilgileri artinca, Hesperid’lerin yurdu Atlas daglarinin eteginde bir yer sayildi. Hesperid’lerin baslica görevi, altin elmalarin bittigi bahçeye bahçelik etmekmis. Bir zamanlar Gaia tanriçanin Hera’ya dügün hediyesi olarak verdigi bu elmalari dünyanin bati ucundaki bir bahçeye dikmisler ve baslarina bekçi olarak Hesperid’lerden baska bir ejder koymuslardi. Bati Kizlari bu cennet bahçesinde ezgi söylemekte ve tatli bali akan pinarlarin basinda hora tepmekle vakit geçirirlermis. Altin elmalar ölümsüzlük bagislayan bir yemistir.”
Odysseia ve Atlantis
MÖ 8.-6. Yüzyillar arasindan kaynaklanan ve Homeros’a atfedilen Odysseia, mitolojik kahraman Odysseia’un, Troya Savasi’ndan sonra evine dönmek için yaptigi yolculuklarini anlatmaktadir. Odysseia, her ne kadar içerik anlami agir basan destan olsa da o dönemde anlatilan, yaygin olan efsanelerden izler tasimaktadir. O dönemde bilinen ve yok olan bir kara parçasindan söz eden bir efsanenin izlerine Odysseia’da rastliyoruz.
Tanrilar odysseia’un tutsak bulundugu Kalypso’nun adasindan ayrilip yurduna dönmesine karar verince, Odysseus kendine bir salar yapar ve denize açilir. Ancak denizde bir firtinaya yakalanan Odysseus, Phaiak’larin ülkesine kadar sürüklenir. Odysseia’da geçtigi kadari ile burada bambaska bir mitos ile karsi karsiya oldugumuzu anlariz.
“Eskiden Phaiak’lar engin Hypereia’da otururdu, güçte üstün zorba Tepegözlere yakin, Tepegözler onlarin topraklarini boyuna yagma ederlerdi. Tanri yüzlü Nausisthos onlari kaldirdi, götürdü yerlestirdi Skherie’ye, alin teriyle yasayan insanlardan uzaga. Dört yandan surla çevirmisti kenti, evler kurmus, tapinaklar yapmisti tanrilara, tekmil topraklar dagitmisti ama çoktan boylamisti Hades ülkesini, düsünceleri tanrilardan gelen Alkinoos kraldi simdi.”
Bu bölümde ilginç bir mitos ile karsi karsiya kalmaktayiz. Phaiak’larin kökeni anlatilirken, Hypereia adli bir ülkeyle de karsilasiyoruz. Bu isim Hyper (Upsr-), “üzerinde” sözcügünden gelmekte olu, bizim kanaatimizce “üzerinde olan”, belki de “deniz üzerinde” anlamina gelmektedir.
Burada Tepegözler, yani Kyklop’lar ‘KUklwpej) de yer almaktadir. Kyklop’lar, mitolojik varliklarinin yani sira, “dev” anlaminda da kullanilmaktadir. Bu pasajdaki devler, daha önce gördügümüz Nefilim ile benzerlik göstermektedirler. Kisaca Phaiak’larin bir ülkede devlerle birlikte yasadigini ögrenmekteyiz. Ancak devlerin zorbaligindan kaçan Phaiak’lar baska bir yere, beklide bir adaya yerlesmislerdir. Bu da daha birçok efsane ile benzerlik göstermektedir.
Odysseus’un Alkinoos’un sarayina gitmesi ve sarayini betimlemesi ile Platon arasindaki benzerliklerde gözden kaçirilmamalidir.
“Bu ara Odysseus da gitti Alkinoos’un sanli konagina, giremedi içeri, gözleri kamasiverdi, durakaldi tunç esigin önünde, ulu canli Alkinoos’un yüksek çatili sarayi isildiyordu günes gibi, ay gibi! Tunç duvarlar uzaniyordu iki yandan giristen ta içerilere dek, kuslar vardi bu duvarlarda, mavi mineden altin kapilar açiliyordu saglam evin içerisine dogru, esikleri tunçtan, söveleri gümüstendi, iki yanlari ve kapi tokmaklari altindan… Yerde iki köpek vardi, biri altindi, biri gümüs, bütün ustaligini göstermisti Hephaistos bunlarda, korusunlar diye ulu canli Alkinoos’un konagi, ölümsüzdüler ve eskimek bilmeyeceklerdi. Heykeller dikilmisti güzel ayaklilar üstüne, yanan çiragilar tutuyordu ellerinde altindan delikanlilar, konaktaki sölenleri aydinlatmak için geceleri. Bir büyük bahçe vardi avlu disinda, kapilari yakin, dört dönümlük, çitlerle çevrili çepeçevre… Agaçlar dal budak salmisti burada kocaman kocaman, armut ve nar agaçlari, piril piril yemisli elma agaçlari, bal gibi incirler, yemyesil fiskiran zeytinler. Ne yok olur, ne eksilir yemisleri bu agaçlarin, yaz kis ara vermeden bütün yil yeserirler, Zephiros estikçe biri biter, biri düser, taze armut biter kuruyan armut yerine, elma üstüne elma biter, salkim üstüne salkim, incir üstüne incir biter. Bir bag var ötede, salkim salkim üzümlü, arada bir güneslik çardaklar kurulu, iste kizarmis salkimlar, koparim ezilmeye hazir ama koruklar ve yani basinda, çiçek dökmedeler yeni yeni, alttan da baska salkimlar kizarir. En dipte öbür ucunda bagin, asma kütüklerinin yaninda, düzenli bostanlarda, fiskirir yol boyunca çesit çesit bitkiler. Bagin içinde iki çesme akar, biri dolasir bütün bahçeyi, biri gider bahçe esiginden yüksek konaga dogru, hep bu çesmeden su alir yurttaslar iste parlak armaganlar bunlardi, tanrilarin Alkinoos’a verdigi.”
Her türlü meyvenin her zaman yetistigi bir tür Cennet Bahçesi tanimlamasi birçok mitte ortaktir. Platon’un da Atlantis’i bu sekilde betimlemesi, Odysseia’da ayni motiflerin bulunmasi dikkat çekicidir. Bir baska ortak nokta da, iki su kaynaginin bulunmasidir. Ayrica burada dikkat çeken bir husus da, sarayda madenin bol kullanilmasi, otomatik robotumsu esyalarin var olmasidir. Odysseia’da Phaiak’lar denizcilikte çok kuvvetli bir hal olarak geçerler, dolayisiyla Poseidon önemli tanrilardan biridir. Odysseia’da birçok yerde Phaiak’larin denizcilikte üstünlükleri anlatilir.
Aztek mitolojisi ve Atlantis
Eski Kita’nin karsisinda yer alan ve yüzyillar boyu Eski Kita’dan tamamen izole yasadiklari varsayilan Orta Amerika yerlilerinin mitlerinde de klasik mitoloji ile benzer motiflerin bulunmasi, Aztek efsanelerinde Atlantis’i andiran motiflerin geçmesi ilgi çekicidir. Diger Orta Amerika topluluklari gibi Aztekler de, bizim yasadigimiz kara parçalarindan önce dört dünyanin var olduguna inanirdi. Azteklere göre, bizim zamanimizdan önce, her birinin farkli bir tanrisi ve insan soyu olan dört günes var olmustu ve her günes, toprak, hava, ates ve su ili ilgiliydi. Bu dört element, ait oldugu dünyanin var olusu ile ilgili oldugu kadar, yok olusu ile de ilgiliydi.
Aztek mitolojisine göre, yaratici tanri Ometeotl idi. Ometeotl, düaliteyi temsil ettigi için, hem disi hem de erkek özellikleri barindiriyordu kendinde. Ometeotl, bu ikili özelliginden ötürü, Tonacatecuhtli ve tonacacihuatl çifti ilede gösteriliyordu. Ometeotl’un iki çocugu Quetzalcoatl ve tezcatlipoca, Aztek mitolojisinde önemli roller üstleniyordu. Tüylü yilan Quetzalcoatl birçok efsanede yer almis, hatta Ispanyollar kitayi isgale geldiklerinde Quetzalcoatl ile ilgili efsanelerden ötürü yerliler bu istilacilari saygi ile karsilamislardi.
Aztek yaradilisi efsanelerine göre, gögün on üçüncü katinda bulunan Yaratici, dört ogul hayata getirir. Bunlardan birincisi Kizil Zcatlipoca’dir. Öbürü ise Kara Tezcatlipoca’dir. Efsanelerde sikça adi geçen Tezcatlipoca budur. Öbür çocuklari ise, Quetzalcoatl ve Huitzilopochtli’dir. Bu kardesler, var olan her seyi ve ilk insan çiftini yaratirlar. Ilk dünya üzerinde, topraga ait günes zamaninda Kara Tezcatlipoca hüküm sürmektedir. O zamanlar dünya üzerinde devler vardir. Quetzalcoatl Tezcatlipoca’yi denize atarak hükümdarligina son verir. Tezcatlipoca okyanustan çikarak büyük bir jaguar olur ve devler soyu jaguarlar tarafindan yok edilir. Büyük jaguar ise, bugün hala görebilecegimiz Büyük Ayi takimyildizina dönüsür.
Quetzalcoatl, ikinci dünya üzerinde, havaya/rüzgâra ait günes devrinde hüküm sürer. Fakat bu dünya da Tezcatlipoca tarafindan yok edilir. Quetzalcoatl ve bu dünya üzerinde yasayanlar kuvvetli rüzgârlar tarafindan sürüklenir. Bu devirde yasayanlarin soyundan gelenler, bugün maymuna dönüsmüs olarak ormanlarda görülebilir. Yagmur Tanrisi Tlaloc, üçüncü dünya üzerinde, suya/ yagmura ait günes devrinde hüküm sürer. Bu devrin sonunu da Quetzalcoatl ates yagmurlari ile getirir. Bu irk da hindilere dönüsür. Dördüncü irk ise Tlaloc’un karisi Chalchiuhtlicue tarafindan yönetilir. O da bir su tanriçasidir. Büyük bir sel dünyayi kaplar ve bu irka mensup olanlar baliga dönüsür. Daglar seller altinda kalir ve gökler yeryüzüne çöker.
Aztek mitolojisine göre, bu dört soy yok olduktan sonra besinci soy ortaya çikar. Iste bu, son olarak ortaya çikan soydur. Ayni soylar Hesiodos tarafindan da anlatilmaktadir. Hesiodos da bizim soyumuzdan önce dört soyun var oldugunu, fakat bunlarin yok oldugunu, simdi yeryüzünde bulunan insanlarin besinci soya ait oldugunu anlatmaktadir.
Aztek mitolojisi ile Yakin Dogu mitolojisi arasindaki sasirtici bir benzerlige de tufan efsanelerinde rastlariz. Aztek efsanesine göre, Tata ve karisi Nene, Tezcatlipoca tarafindan korunur ve bu büyük sel baskinlarindan kurtulur. Ancak bu çift, izinsin olarak ates yaktiklari için tanri tarafindan cezalandirilir. Tata ve Nene efsanesinde hem Mezopotamya tufan efsanesiyle ve hem de Yunan mitolojisindeki Prometheus efsanesiyle benzer yönler gözümüze çarpar.
Aslinda Atlantis’in var oldugu söylenen okyanusun iki tarafinda da ayni efsanelerin var olmasi, bu toplumlarin, belleklerinde daha önce var olan bir felaketin anilarini saklamalari, Atlantis’in varliginin basit bir efsaneden öte oldugunu düsündürmektedir. Ayni sekilde, Maya efsanelerinde de, gerek kutsal kitaplari Popoluh’ta ve gerekse de Yucatec yazilari da tufan miti ve yok olan irklar söylencesi mevcuttur. Ilginç olan bir nokta da Aztek efsanelerinde Atlantis’den söz edilmesidir.
Efsane söyle baslar: Zamanimizdan 11 bin 500 yil kadar önce, genellikle birçoklarinin Atlas Okyanusu’nda oldugunu iddia ettikleri bir kita varmis. Bu ülke, insanligin, özellikle beyaz Ari irkin dogdugu ve çok üstün bir uygarliga yükseldigi bir adaymis. Büyüklügü Libya ve Asya (Anadolu)’nun toplam alanindan daha genismis. Burada, Günes’e tapilan bir dini ve teknolojide çok gelismis bir ilmi benimsemis, çok yüksek kültüre sahip, çok uygar bir millet yasarmis. Atlantisliler; Avrupa, Akdeniz, Karadeniz, Hazar Denizi ve Orta Amerika kiyilarina yaptiklari seferler ile ora halklarina bu uygarliklarini asilamis, koloniler tesis etmislerdir. Sik sik meydana gelen depremler, ada halki alismissa da, epeyce zararli oluyordu. Bir gün çok siddetli depremler sonucu Atlatis adasi tamamiyla sulara gömülerek yeryüzünden yok oldu.
Atlantis nerede?
Birçok alime göre, Atlantis Atlas Okyanusu’nda degil, baska bir yerde idi: Akdeniz, Ege’de Tera adasi, Afrika, Kuzey Denizi… Reginald A. Fessenden, Delisle de Sales, Hermann Writh gibi tarihçi ve arastirmacilar ise, bu muamma ülkenin Kafkasya’da oldugundan bahseder. Atlantis’in Kafkasya’da olmayacagi, bu iddianin mantiga aykiri oldugu düsünülebilir.
Fakat aslinda Kafkasya ile Atlantis arasinda çok yakin bir iliski vardir. Atlantis’i sulara gömen o büyük tufanda su yüzünden ancak yüksek daglar kalabilirdi. Bu mantiga göre, ancak Pirineler, Alpler ve Kafkaslar’da yasayan insanlar bu tufandan kurtulabilirdi. Bu büyük felaketten kurtulabilen bir kisim Atlantislilerin de bu daglik kara parçalarina siginarak hayatlarini kurtarabilmis olmalari muhtemeldir. Eflatun da bunu bu sekilde anlatmistir.
Ülkeler, yasadiklari degisimleri, içinden geçtikleri uygarliklari zamanla unutur. Felaketler, tufanlar, depremler çok seyi yok eder, geriye sadece harabeler kalir. Yüz yil öncesine kadar Misirlilar, hiyeroglifleri okumuyor, eski Misir uygarliginin görkeminden habersiz yasiyorlardi. Iranlilar, Pers ve Darius hakkinda hemen hemen hiçbir bilgileri yoktu. Arkeolojik arastirmalar sayesinde eski yazilar desifre olunca çok sey ögrenildi, bu ülke haklarinin bir zamanlar bugünkünden çok daha üstün bir uygarliga sahip olduklari anlasildi. Yunanlilar ve Romalilar da ayni siniflandirmaya dâhil edilebilir.
Kuzey Kafkasya, birçok efsane ve masalara konu olmus, iklimi, geçmisi, cografyasi, tarihi ve insanlari ile çok ilginç bir ülkedir. Çerkezistan (veya Çerkezya) bölgesinde 19. Yüzyildan beri yapilan arkeolojik kazilarda, çok ilginç ve kiymetli kral mezarlari, katakomb kültürü ve uygarliginin kalintilari kesfedilmis, dolmen denilen yekpare tas yapitlara rastlanmistir. Bunlarin birer mezar mi, yoksa anit mi olduklari henüz belirlenememistir.
Kafkasya hakkinda oldukça kapsamli iki eser sahibi olan ve Çarlik zamaninda ve sonrasinda buraya geziler yapan Ingiliz John f. Baddeley, Kuzey Kafkasya’da görmüs oldugu devasa harabelerden bahseder. Dünyada bir benzerinin ancak Bolivya’nin 4 bin metre yükseklikteki Titicaca gölü kiyilarindaki Tihuanaco kalintilarinda görüldügü bu devasa harabelerin bu yüksek yerlerde binlerce yil evvel, ne tür aletlerle ve kimler tarafindan yapildigi sorusunun cevabi hala verilememistir. Baddeley’in gördügü harabeler, Osetya mintikasinda ve Kaluat köy sirtlarinda olup Edisa adiyla anilir. Yazar bu kalintilari, yerli Prof. Melitset Bekof ile birlikte gezmis, hayran kalmistir.
Adina Devler Kalesi denilen bu kalintilar, yüksek bir plato üzerinde olup, birkaç dönümden fazla bir alani kaplamaktadir. Volkanik oldugu iddia edilen ve yüzlerce ton agirliginda kayalardan yapilmistir. Dikdörtgen seklinde olan duvarlarin kalinligi, yer yer 3 metreden fazladir. Taslar yekpare bloklar olup, kesilmis veye yontulmus degildir; sanki tek kaliptan çikmis gibidir ve her bir tas yüzlerce ton agirligindadir. Çimento ya da benzeri herhangi bir dolgu malzemesi kullanilmadan, aralarinda milimetrik bir açiklik bile olmadan, birbiriyle gayet düzgün bir uyum içindedirler. Bu haliyle insanüstü bir eser görünümü vermektedir. Baddeley’in sorusuna cevaben Profb Melitset Bekof, bunlarin Keltlerden kalma olabilecegini söyler. Baddeley’e göre, bu eserin Kafkas-Nart mitolojisine de dayanabilecegi tasavvur edilebilir.
Bunun gibi daha birçok izah edilemeyen sirlara sahip olan Kafkasya’da, geçmiste çok büyük bir uygarligin bulundugu ve orada yasamis insanlari etkiledigi inkâr edilemez. Sonralari halk, evvelce degindigimiz gibi, bu büyük uygarligi unutmus, basit bir pastoral hayat yasamaya baslamistir. Fakat en ilginç nokta sudur: Kuzey Kafkasya halklari, özellikle Çerkez dedigimiz Adigeler, ilk çaglardan beri bu ülkenin otokton yerel ahalisini teskil etmektedir. Adigelerin, Shabze denilen, yazili olmayan ama en küçük noktasina kadar uygulanan töre ve adetleri, yani bir nevi anayasalari vardir.
- yüzyilda Avrupalilara kiyasla basit bir hayat ve toplum düzeni yasayan Çerkezlerin arasina gelerek bir yildan fazla yasayan Ingiliz arastirmaci ve seyyah James S. Bell, “Gördüklerimin bana verdigi kani sudur: Çerkezler simdiye kadar tanidigim, isittigim, okudugum milletlerin en kibar ve nazik olanidir” diye yazmistir. Çerkezleri 1818-1819 yillarinda ziyaret eden Sövalye Kont T. De Marigny ise, bu insanlardaki terbiyeyi, büyüge ve kadina saygiyi, bogazina, biline ve diline sahip olmada gösterdikleri irade ile misafirperverligi, fazilet ve incelikleri uzun uzun anlatmis; ailevi vaziyeti müsait olsa idi, bu insanlar arasina yerlesip, geri kalan hayatini orada yasamak istedigini ifade etmistir.
Atlantis ve Etrüskler
Çok eski devirlerde Araplar, büyük tufandan önce var olan bir ada uygarligindan ve burada yasamis olan Ad diye bir kavimden bahseder, bu adanin deprem ve tufan sonucu battigini efsane ederler. Bu batan ada efsanesi Atlantis ile aynidir (Charles Berlitz. Mystery of Atlantis, 1976). Sonralari tek tanrili dinler ilk insana Âdem demistir. Acaba bu, ilk insan degil de ilk kavim midir? Eflatun, Kritias adli ikinci diyalogunda, Atlatislilerden ve adetlerinden bahsederken sunlari yaziyor:
“Törelerine ve adetlerine çok bagliydilar. Ilahlarina karsi saygiliydilar. Çünkü yüksek bir seciye ve ruh asaleti tasiyorlardi. Nezaket ve akil onlarin hayatinda ve karsilikli iliskilerinde en önemli yöntemleri idi. Ahlak, en çok önem verdikleri kiymetti. Dünyevi seyler ile o kadar ilgilenmezlerdi; mal, mülk, altin, servet onlarin alakadar olduklari mevzular degildi, bunlara dünyevi yük olarak bakarlardi. Lüks ve sefahat onlari zehirlememis, servet onlarin iradelerini kirmamisti. Akli basinda, ayik insanlardi. Dünyevi mal, mülk, servet ve sefahat düskünlügü dolayisiyla arkadaslik, seref ve karsilikli saygi kaybedecekleri tehlikesini kavramis, mütevazi insanlardi.”
Bazi süpheciler, Atlantis’in tamamen hayal ürünü oldugunu, Eflatun’un ideal bir Atina yaratmak için bu ideal halk ve devlet fikirlerini, Atlantis efsanesi yaratarak yaymak istediginden bahseder.
Avrupa’da Bronz Çagi’nda etkili olmus bir Etrüsk uygarligi vardi. Italya’nin Ligurya yöresinde ortaya çikan Etrüsk uygarligi, sonralari Romalilar tarafindan tasfiye edilmis, yok olmustur. Bugüne dek çözülememis bir alfabeleri vardir. Silahlari ve harp arabalari Bronzdandi. Geriye çesitli sanat eserleri birakmis olan Etrüsklerin Italya’ya Anadolu’dan, Lydia’dan geldikleri söylenir. Britannica Ansiklopedisi, Etrüks dilinin Kafkas dilleri ile alakali, fonetik benzerlikleri çok olan bir dil oldugunu açikça yazar (Encyclopedia Brittanica, “Etruscan Language”).
Birçok Avrupali dilbilimci, etnolojist ve arastirmaci da bu tezi savunmaktadir. Noguma Sura Bekmurzin, Etrüsklerin, Ligurlarin ve PelasglarinKafkas asilli kavimler oldugunun iddia eder. Eflatun ise, Etrüsklerin yerlesim merkezi ve ülkesi olan Ligurya için özellikle Atlantis’in bir kolonisidir, der (c. Berlitz, Mystery of Atlantis).
Tarihçi Alexander Basmakof, insanligin geçmisinin esrari hakkinda sunu yazmistir: “Tarih öncesi (prehistorik) devirlere ait anahtarlar halen Kafkas ve Pirene (Bask) Daglarinin yüksek vadilerinde yasayan kavimlerin elindedir.” Basklar, Ispanya’nin Pirene Daglari ve Atlantik Okyanusu kiyilari ile Fransa hududu yakinlarinda yasayan, Avrupa’nin en eski, degismemis kavmidir. Basklar, dürüstlükleri, enerjik tavirlari, sadakatleri ile temayüz etmis bir millet olup, hala büyük ve büyücülüge inanir. Batil itikatlari vardir.
Lisanlari Avrupa’nin hiçbir lisanina benzemedigi için, çok eski devirlere dayanmaktadir. Magara devri günlerinin, Cro-Magnon insanlarinin lisanlarini andirir bir kökten gelir. Mesela tavan kelimesi “magaranin üstü” manasina olup, biçak kelimesi “kesici bir tas” anlamina gelen bir ibaredir. Atlantis hakkinda bir kitap yazmis olan Spence, Atlantis’ten göç edenlerin zaman zaman Fransa ve Ispanya sahillerine yerlestiklerini teyit eder gibidir. Atlantis’in Esrari kitabinda Charles Berlitz, Bask lisani için, Avrupa’nin çok eskilerden kalma bir fosil lisani, buzul çagindan evvelki bir lisan, daha dogrusu Atlantis lisaninin günümüze kalmis tek temsilcisi, der.
Böylece Atlantis efsanesi ile Etrüks ve Basklarin iliskilerini açikça ortaya koymus olduk. Etrüks ve Basklarin Kafkas, Çerkez-Adige ve Abhaz kavmi ile yakin iliskileri de inkâr edilmez bir tarihi gerçektir.
Atlantis ve Âdemogullari
Adam, üç semavi din tarafindan ilk insan olarak bilinir. Fars-sanskrit dilindeki adamas sözcügü Türkçeye adam, “erkek” olarak yerlesmistir. Âdem sözcügü oldukça yaygindir. Ibranicede “kizil toprak” anlamina gelen Âdem, ilk insanin kizil dereli oldugu kanisini uyandirmistir. Atlantaloglar arasinda, Atlantis’in topraginin, verimli, volkanik ve demir oksitli olusundan dolayi kirmizi renkte oldugunu düsünenler de vardir.
Amerika’nin kesfinden çok önce, Grekler tarafindan (Atlantisliler gibi) deniz halklari olan Fenikeliler ve Giritlilere Kizil dereli denilirdi. Fenikeli (Phoinikia), Grekçe’de “kizil dereli” anlamina gelir. Misirlilar da kendilerinin aslen Kizil Dereli olduklarini söylerdi. Blavatsky’e göre, “Gizli Doktrin ögretir ki, Ad-i ilk konusan insanlara verilen addir. Adam, Sanskritçe Ada-Nath’tir ve Ad-Iswara gibi “il önder” anlamina gelir. Ayni sekilde Ad (ilk)’le baslayan herhangi bir Sanskrit sözcük bu anlami içerir.”
Fenikelilerin tanrisi Adonis etrafinda, Anadolu ve Orta Dogu’da yaygin bir kült olusmustu. Bati Anadolu’da Frigler ona Attis derlerdi. Sami dillerde Adonis sözcügü “efendi” veya “önder” (hükmeden) anlamini aldi. Ibranililer, “Tanri” anlamina gelen Yahweh sözcügünü bos yere kullanip On Emir’e karsi gelmemek için, onun yerine ayni kökende Adonay sözcügünü kullanirlar.
Adam konusu, tarih boyunca çesitli spekülasyonlara yol açmistir. Tevrat’ta verilen bilgilere göre, Âdem’in ilk ogullari Habil ve Kabil (Kâini) idi. Kabil, özkardesi Habil’i öldürdügü için lanetlenmis, Tanri tarafindan yüzüne bir isaret konularak kovulmustur. Cennet Bahçesi Aden’in dogusunda, uzak bir yerde, kendine Nod adinda bir sehir skurmus, evlenerek çocuk sahibi olmustu. Onun soyundan Filistin’de Kenanlilar ortaya çikmisti. Tevrat’ta bu çeliskili metin (tekvin, Bap 4) “Âdem öncesi” irklarin (Pre-Adamities) varligi konusunda birçok varsayimlara yol açmisti. Âdem ve Havva’nin oglu, Kabil’in kendisine es bulmasi, hatta sehir kurmasi aksi takdirde nasil açiklanir.
Ezoterik anlamda, din kitaplarinda anilan Âdem ilk insan degildi, fakat Atlantis’te ortaya çikan yeni bir irkin prototipiydi, ondan önce baska “Âdem”ler de vardi. Âdem, belirli bir insan proto-genotipine verilen bir unvandi. Dogal olarak, ortaya çiktiginda diger aborijin/yerli insan türlerine göre daha gelismis oldugunu varsaymak gerekir. Bu sebepten dolayi, kutsal kitaplar onun ortaya çikisi ile insan prototipinin yaratildigini belirtmislerdir.
Donelly’e göre, cennet bahçesi Aden Atlantis’ti. Aden sözcügü atlan kelimesinden, Âdem sözcügü ise Atlantis irki Ad’lardan türemisti. Tevrat’ta Kenan ülkesinin (Filistin) Aden’in dogusunda olmasinin belirtilmesi (Tekvin, Bap 4/16) oldukça anlamlidir. Bu gösteriyor ki, Aden cennette degil, yeryüzünde bir bölgedir. Insanlarin ana yurdu ve tufan öncesi bir yer olan Aden, batida yer almaktaydi. O halde Atlantis öyküsü üç semavi dinde yer alan öykülere açiklik getirmektedir ve onlarla tamamen uyumludur. Ibranilere göre, ilk insan kizil topraktan meydana gelmis olmasi ve Platon’un Atlantis’le Amerika arasindaki iliskinin üzerinde önemle durmasi, tufan öncesi kayip ülke ve Amerikalar arasindaki yakin bagi isaret etmektedir.
Agartalilarin dili Türkçe mi?
Tufandan kurtulanlar arasinda olup Nuh soyundan ayni bir kavim olabileceklerini de hesaba katmamiz gerekir. Bu durumda onlarin lanetlenmis Titan-Nefilim soyundan olup, Atlantisli atalarin Ad ismini kullanmalari dogaldir. Türkçede atasözcügü Atlantis’le ilgili ilkel bir ani içerebilir. Linguist ve Atlantolog Charles Berlitz su cetveli hazirlamistir: Ati (Bask); tata (Quechua); ata (Türkçe ve Türk dilleri); atey (Dakota, siyu); tata (Nahuatl); initati (Semiole); taççu, tatçu (Zuni); ta (Malta); tatay (Tagalog); tad (Welsh); thatha (Roumani); tata (Fiji); tata (Samoa).
Ayrica Latincede Pater sözcügünü unutmamak gerekir. Grek mitolojisindeki titan ile ayni kökten geldikleri kanisindayiz. Titanlar, büyük olasilikla Atlantis’in yerlileriydi. Tamamen varsayimlara dayanarak, Türkçede ata kelimesi Atlantisli Ad’lara dayanan bir soy kütügün göstergesi olabilir mi? Ada sözcügü Atlan’dan türemis olabilir mi? Bu konuda bir varsayim yapmaktan ileri gidemeyiz.
Ayni sey, Poseidon’da kutsal olan ve bazilarina göre soylari Atlantis’te gelisen at için de denilebilir mi? Atin ilkel türleri Amerikalilarda bulundugu halde, onlar oradan binlerce sene önce yok oldular. Ispanyollar yari at yari insan bir yaratik sandilar. Tekvin’e göre, Âdem’in yaratilisindan Tufan’a kadar on nesil geçmisti. Her neslin basinda bir önder (patriarch) vardi. Bunlarin birincisi Âdem, onuncusu Nuh’tu. Yaslari günümüzdeki insanlara göre oldukça fazlaydi. Bu konuda Metuselah, 966 senelik ömrü ile rekoru elinde tutuyor.
Bazi arastirmacilar bu yillarin aslinda ay hesabi oldugu kanisindalar. Platon’un Atlantis’in batis tarihi olarak kaydettigini bu Kameri hesapla düsürmeye çalisanlar da olmustur. Ancak, Tekvin’in yazari veya yazarlari onlari yil olarak gösterir. Tekvin’e göre, Tufan’dan sonra insanin yasama süresi yil itibariyle gittikçe azaldi. Platon’un Atlantis’inde 10 kral olmasi ve Berosus’un tarihinde tufan öncesi 10 kral olmasi, geçen yüzyillarda Batili çevrelerde gözden kaçmadi ve Platon’un öyküsü Tevrat’la karsilastirildi. Birçok benzerlik, din adamlarini Platon’un öyküsünün kutsal kitaplari dogruladigi görüsüne sevk etti.
Tekvin’de bir bölüm oldukça anlamlidir: “Ve vaki ki, topragin üzerinde adamlar çogalmaya basladi ve onlarin kizlari dogdugu zaman, Tanri ogullari adam kizlarinin güzel olduklarini gördüler ve bütün seçtiklerinden kendilerine karilar aldilar” (Ahit/Incil). Enok (Hz. Idris) kitabinda yer yer söz edilir. Asirlardir saklanan ve kutsal metinler külliyatindan çikarilan bu kitabin iki farkli nüshasi vardir, biri yakin zamanlarda bir Rus manastirinda bulunarak Slavonik dilde muhafaza edilmistir. Adi Enok’un Sirlari Kitabi’dir. Bu kitapta Enok’un Tanri tarafindan göge kaldirildiktan sonra cennet ve cehennem katlarinda gördükleri ve sonradan 360 kitap yazdigi anlatilmaktadir.
Enok Kitabi
Ikinci ve çok daha uzun kitap ise, Enok’un Kitabi’dir. Burada Nefilimlerin devler olduklarini ve tufan’dan önceki çöküs devrinde onlarin insanoglunun yiyeceklerini tükettiklerini, bunlarda yetmediginde insanlari yediklerini yaziyor. Bu kitapta, bu çesit atiflar dini çevreleri rahatsiz etmisti (San Augustine, Tanrinin Sehri) ve kitabin 1772 yilinda James Bruce tarafindan bir Habes manastirinda bulunana dek, Eski Ahit külliyatindan çikarilmasina, yüzyillardir ortadan kayip olmasina sebep vermisti.
Bu kitaba göre, Samael tarafindan idare edilen melekler Hermon dagina inerek insanlara büyü, savas, kozmetik gibi yasak sanatlari ögrettiler. Daha sonra bas melek Mikhael’in önderliginde dört bas melek Rafael (Israfil), Mikayil, Cebrail ve Uriel onlari bagladilar, yer altina inen bir çukura attilar. Bundan böyle bu dört bas melege Denetçiler denildi ve onlar dört istikameti, Dogu, Güney, Bati ve kuzeyi uykusuz gözleriyle gözetlediler. Harut ve Marut gibi düsmüs gibi melekler efsanesi böyle gelisti, daha sonra Legemeton gibi Hz. Süleyman’a atfedilen büyü kitaplarina malzeme oldular. Bu da ayri bir hikâyedir.
Belki de blavasky’nin dedigi gibi, kutsal metinlerin ezoterik sifrelerini çözmede 7 anahtar kullanmamiz gerekir. Tekvin’de söz edilen varliklar melek degil de fiziksel olmali ki, Âdemogullarinin kizlari ile iliski kursunlar, çocuklari olsun. Âdemogullari ile birleserek bir melez irki doguran Tanriogullari kimdir? Gerek Tevrat’ta gerek Ölü Deniz’de bulunan Esen kayitlari anlatiliyor ki, insanogullari kadim bir devirde bir genetik asilanma gördüler. Bu o kadar açikça ifade edilmistir ki, bazi arkeolojik ufologlar uzaydan astronotlarin (tanrilarin) gelip insan evrimini gelistirmek için böyle bir islemde bulunduklari olasiligini ciddi ciddi ele almislardir.
“O günlerde Nuh gördü ki, dünyanin ekseni egildi, felaket yaklasiyordu. O zaman ayaklarini kaldirarak dünyanin ucunda büyükbabasinin babasi Enok’un (Idris) bulundugu yere götürdü. Ve Nuh acili bir sesle üç kez haykirdi: Dinle, dinle, dinle, söyle dünyada neler oluyor? Yeryüzü zorlaniyor ve siddetli bir sekilde sarsiliyor” Enok’un Kitabi (64/1-3).
Enok’un Kitabi’nda, Herodotus’un Misir rahiplerinden duyduklarinda ve nice eski kayitta böyle bir eksen degisikligi oldugu açiklaniyor. Misirli rahiplerin Herodotus’a anlattiklarina göre, Günes bir zaman batidan doguyor, dogudan batiyormus; dünya birkaç kez eksen degistirmis. Çarpismanin yerinin büyük olasilikla Atlas Okyanusu’nda, belki de Meksika körfezinde olmasi, okyanustaki kara parçalarini volkanik patlamalar esliginde denizin dibine sürükledi.
Amerika kitasindaki incelemeler, oranin belirsiz bir geçmiste büyük bir meteor yagmuruna tutuldugunu göstermistir. Ayni sekilde, Büyük Okyanus da bir zamanlar böyle bir meteor yagmuruna maruz kalmistir. Gökten gelen felaketin sonucunda Atlantis kitasi batmis, bazi dag tepeleri de okyanus ortasinda adalar olarak kalmistir. Bir taraftan kara parçalari çökerken, baska kara parçalari yükselmeye baslamistir. Bunlarin arasinda Ant daglari, Cordilleras daglari, Himalayalar, Pamir daglari ve Kafkas daglarini sayabiliriz. Hayvan sürüleri, doga örtüleri ve insanlar topluca öldü. Insanlarin uygarlik anitlari yeryüzünden silindi.
O halde, insan tarihinin dünya geçmisi açisindan bu kadar kisa bir süre önce baslamamasina sasmamak gerekir. Insanlarin her seye yeniden baslamalari gerekirdi. Bu öykünün dogru olmadigini savunanlar, Platon’un belirttigi tarihten çok sonra yazi ve uygarligin gelistigini belirtiyorlar. Ancak mevcut arkeolojik bulgulara dayanarak, M.Ö. 8-9 bin yil önce Konya yakinlarinda Çatalhöyük’te gelismis sehircilik oldugunu gösteriyor. Yazinin nispeten yakin tarihte gelismesi, onun bir felaket öncesi uygarlikta bulunmamasi anlamina gelmez.
Nuh ve Tufan
Yasli misirli rahip bilgenin, yazinin unutulmasi konusunda verdigi açiklamalar bu konuda yeterlidir. Arkeolojik buluntular, uygarlik gereçlerini, bilim ve sanatlari gittikçe daha geri bir tarihe atiyor. Binlerce yil önceki bu felaketten birkaç insanin kurtulusu, tarih boyunca unutulmayan bir öykünün konusu olmustur. Daha önce belirttigimiz gibi, bu öykünün dünyanin her tarafinda korunmaktaydi. Süphesiz bunun sonucu olarak, diger felaketlerde oldugu gibi, birçok hayvan nesli tükenmisti. Bilimsel bir varsayima göre, bu devirde (11 bin sene önce) 40 milyon hayvan aniden öldü.
Nuh peygamberin bu devirde yasadigi varsayimina dayanarak, onun bu felakete hazirlikli oldugu belirtiliyor. Gemisine ailesi ile birlikte hayvan neslinin seçkin çesitlerini de almis. Büyük olasilikla, o devirde bol çesitleri olan vahsi ve dev cüsseli hayvanlar yerine evcil hayvanlarin felaketten kurtulmalari, gelecekte insan yararina nesilleri devam etmeleri öngörülmüstür. Ayrica kutsal metinlerde açikça belirtilmedigi halde, tarima elverisli bitkilerin ve meyve agaçlarin filizlerinin de tasindigini kabul edebiliriz. Bu konuda bazi belirtiler vardir.
Ancak, dünyanin her tarafinda yaygin olan tufan mitoslarina dayanarak öyle saniyoruz ki, dünyanin çesitli yerlerinde baska kurtulanlar da vardi. Onlar, Ikinci Âdem olarak degerlendirilen Nuh gibi hazirlikli degildi. Kurtulmalari genelde sans eseriydi. Bu kurtulanlar arasinda Ad soyundan olanlarda vardi, dünyanin çesitli yerlerinde bulunan Âdem öncesi ve tanri soyundan asilanmamis, aborijin irklar da vardi. Bu yüzden Nuhogullari ve Ad’lar irklarinin safligini korumak için türlü yöntemler uyguladilar; tarih boyunca görülen ve çesitli kutsal kitaplarda yazilan (aborijin) yerlilerle iliski yasagi sürdürüldü. Ancak bu uygulama dogal olarak pek basarili degildi.
Ölü Deniz ve Agarta
1947 yilinda Ölü Deniz’e yakin Kurman magarasinda bulunan rulo yazitlar, Ibrani kutsal edebiyatinin en eski örneklerini olusturuyor. Bulunan bir yazita göre, Hz. Nuh farkli bir fizige sahipti. Öyle ki, babasi Lamek onun kendi oglu olduguna, karisi Bartenos’un yemin ve israrlarina ragmen inanmamisti. Hz. Nuh’un “bakicilar, kutsal olanlar veya devler”’in soyundan gelmedigine, ancak “meleklerden her seyi ögrenen” büyükbabasi Enok’a (Hz. Idris) danistiktan sonra inanmisti. Kumran’da bulunan bu yazitlarin Hz. Isa’dan yüz sene önce yazildigi dikkate alinirsa onlarin degeri anlasilir.
Her ne kadar Enok’un Kitabi, San Augustin tarafindan belirtildigi gibi, kadimliginden dolayi tahrifata ugramissa da, Kumran yazitlari ile ilginç benzerlikleri vardir. Orada Hz. Nuh ile ilgili sunlar yaziliyor. “bir süre sonra oglum Mathusala, oglu Lamek için bir es aldi. O ondan hamile oldu, bir çocuk dogurdu. O çocugun eti kar gibi beyaz ve gül gibi kirmiziydi, saçlari yün gibi beyaz ve uzun, gözleri güzeldi. Gözlerini açtigi zaman evi günes gibi aydinlatti. Babasi Lamek ondan korktu ve kosarak Mathusala’ya gitti, söyle konustu: ‘Ben baska çocuklara benzemeyen ogul dogurdum. O insan degil gibi, fakat gökyüzü meleklerinin çocuklarina benziyor. O bizden farkli yapida ve hiçbir sekilde bize benzemiyor. Ve simdi, babam, gerçegi ögrenmek için atamiz Enok’a gitmen için sana yalvaririm, çünkü onun yurdu meleklerdir’ ”(Enok’un Kitabi 105/1-6).
O halde eski kayitlar, tufanla silinen eski dünyadan Nuh ve soyunun yeni bir insan prototipi olarak kurtuldugunu belirtiyor. Bu soyun, eski Kizilderili Ademogullari ve melez dev irk yerine beyaz irk oldugu görülmektedir. Daha önce belirttigimiz gibi, Blavatsky’e göre Atlantisliler dördüncü kök irka mensuptu, üçüncü kök irk Lemuryalilar’di (Mulular). Her bir irk felaketle yok oldugu gibi, kurtulanlar bir sonraki irkin atalarini olusturup yeni bir irk olusturmuslardi. Bizimde besinci kök irktan oldugumuz söylenir ve altinci kök irk olusmaktadir.
Türkçenin akrabalari
Türkçenin Kizilderili dilleriyle benzerlikleri bilinir, bu konuda bazi arastirmalar vardir. Özellikle Haluk Cemil Tanju’nun Orta-Asya Göçlerinde Turunçdereliler ve Kazim Mirsan’in anlasilmasi zor Akinis Mekanigi, Alti yariq Tigin kitaplari ilginçtir. Ayrica Dr. Hamit Zübeyir Kosay, birkaç yil Basklar arasinda bulunduktan sonra Türkçe ve Baskça arasinda bir bag kurmustur. Diller kisa sürelerde büyük degisiklere ugradigindan, binlerce sene evvelki durumu için bir sey söylemek zor.
Yaptigi arastirmalarla hakli bir ün kazanan Norveçli Thor Heyerdahl, Kon-Tiki, Aku Aku ve Polonezya’ya Deniz Yollari adli eserlerinde, Peru’dan Paskalya adalarina ilkel bir deniz salinda yaptigi yolculukla eskiden böyle bir yolculugun yapilma olasiligini kanitlamistir. Arkeolojik, dilbilimsel ve mitolojik arastirmalarinda, eski çaglarda “beyaz adam” anlamina gelen Urukehu adinda bir halkin Peru uygarligini yarattiklarini, ancak melezler ve oranin yerlileri tarafindan kovularak veya bilinmeyen bir sebepten dolayi göç ederek Paskalya adalarina yerlestiklerini belirtmisti. Urukehular sonradan Paskalya ve Hawaii adalarinda ayni akibete ugradiktan sonra nesilleri yok olmustur.
Ayni sekilde, Yeni Zelanda’da Urewera ülkesinin daglarinda bir zamanlar Turehu adinda beyaz bir irk varmis. Bu irkin, And daglarinda Titicaca gölü civarinda yasayan ve muntemelen Uruguay’a ismini veren Uru’larla ayni olduguna inaniliyor. Heyerdahl’a göre, Urukehularin boylari iki metre civarlarinda olup, genelde kizil saçli ve bazen sarisindilar. Gerek Peru’da ve gerek Paskalya adasinda yapilan mezar kazilarinda, bu tezleri dogrulayan cesetler bulundu. Ayrica Paskalya adasindaki dev heykelleri kafa üstleri kirmiziya boyaniyordu. Paskalya Adalarinda 17. Yüzyilda çikan bir ayaklanmada yerliler, uzun kulaklilar denilen bu halki yok ettiler. Kurtulan tek bir uzun kulakli, soyunu sürdürdü. Thor Hyderdahl, bazilari kizil saçli olan ve önceden Avrupali sandigi torunlari ile geçirdigi ilginç anilari kitaplarinda aktarmisti.
Isviçre’nin Zürih kentinin eski adi Turikon idi. Civarinda ona benzer yer adlari da varmis. Donelly söyle yaziyor: “Strabo (M.Ö. 63-M.S. 21) Turduli ve Turdetaniler konusunda söyle diyor: Bütün Iberler arasinda en bilgili bunlardir; yazi sanati kullaniyorlar, eski tarih anilarini kaydeden kitaplari var, ayrica alti bin senelik bir geçmisleri oldugunu iddia ettikleri siir ve siir olarak yazilmis kanunlari var.
Eski Misir kayitlarina göre, Anadolu halklari denizciydi, korsanlik yaparlardi. Onlara Tukrianlar denilirdi. Alti toplulugun birliginde olusmus bu haklar Ramses III ile savasmislardir; aralarinda Tokhariler ve Thekerler de vardi. Onlarla Lübnan’in kadim ve esrarengiz sehri Tyre arasinda baglanti kuranlar var. Gerek Tyre, gerekse de Tartessus, denizcilerin barindigi liman sehirleriydi. Sahara Çölünde yasayan Tuareglerin de Atlantis ile baglantilari oldugu varsayilmistir. Peter Kolosimo, Timeless Earth kitabinda söyle yaziyor: “Comte de Harencey (1832-1916), Histoire legendaire de la Nouvelle-Espagne adli kitabinda, ‘berber, Tamaçek (Tuareglerin dili), Euzkara (Baskilarin dili) ve kadim Gal dilinde bazi sözlerin kesinlikle Kuzey ve Güney Amerika’daki Kizilderili dillerine akrabaligi cardir’ der.”
Atlantis efsane mi?
Atlantis efsanesinin bir hayal ürünü oldugunu savunanlar, onun tek dayanaginin Platon oldugunu iddia ediyoruz. Platon’un yetistirdigi Aristoteles ise, bu öykünün masal olduguna inanalar arasindaydi. Oysa bu öyküye inanan, Platon’un baska talebeleri de olmustur. Mesela Platon’dan 33 sene sonra ölen Crantor, Sais’teki Misir rahiplerinin bazi Greklere, üzerinde Atlantis tarihinin yazili oldugu iki demir sütunu gösterdiklerini yazmistir.
Akademi örgencileri arasinda asi olarak taninan Aristoteles, bilime büyük katkilarda bulundugu halde, bazi yanlislari yüzyillardir bilimi geri tutmustur. Aristoteles gök taslarini inkâr ederdi, ona göre gökyüzü mükemmeldir ve taslar toprak elementinin hâkim oldugu yerküreye aittir. Ayrica Pythagoras’in ögrettigi günes merkezli (heliocentric) sistem yerine dünya merkezli (geocentric) sistemi ögretmekle kilisenin Galileo’ya karsi suçlamalarina malzeme olmustu.
Plutarkhos’a göre, Sais sehrinde Solon’a ders veren rahibin adi Sonchis idi. Iskenderiyeli Clemens’e göre bu, ayni zamanda Pythagoras’a ders veren Misirli rahibin adiymis. Bunlarin ayni kisi olmalari, arada geçen süre açisindan pek mümkün olmaya bilir. Proclus’a göre, Solon; Sais sehrinde rahip Ethimon’dan ders almisti. Platon’un hem Kritias, hem de Solon’la akrabaligi vardi. Ayrica kendiside Misir’i ziyaret ederek birkaç yil kalmis, inisiye olmustu. Bazi Atlantologlar, onun Atlantis hakkinda yazmadan önce bu konudaki bilgileri topladigini düsünürler.
Grekçede Atlatis, “Atlan’in kizlari” anlamina gelir. Atlas’in kizlarindan biri Maya’ydi. Atlantalog Stacy-Judd’a göre, bu Meksiko-yucatan’daki Maya-Atlantis baginin bir göstergesidir. Plutarchus’a göre, Ogygia adasi Ingiltere kiyilarindan bes günlük bir deniz seferi mesafesindeydi. Atlas’in dünyanin ucunda (batida) yerle gögü ayiran sütunlari tuttugu konusuna gelince, eski inançlardaki birçok mitolojilere göre, yaratilista yer ve gök ayrilmisti.
Bilimsel açidan Agarta ve Atlantis
11 bin yil önce büyük bir uygarlik var miydi? Bu uygarlik hemen hemen hiçbir iz birakmadan yok mu oldu? Böyle bir olay süphesiz insan belleginde derin bir iz birakirdi. Felaketten kurtulanlar çocuklarina o korkunç günleri animsatir, onlarda ayni sekilde kendi çocuklarina anlatirdi. Atlantis öyküsünün kalintilarini dünyanin her tarafinda görmekteyiz. Kimi yerlerde Avalon, Asgard, Aztlan, Aden gibi kayip ülkeler öykülerde, efsanelerde yer alir, kimi yerlerde dogrudan dogruya tufan anlatilir. Ancak efsaneler kendi baslarina yeterli degildir. Bunlari destekleyecek bilimsel kanitlarda gereklidir.
Platon, Atlantis’te sicak ve soguk sularin yerden fiskirdigini yazmisti. Bu olay volkanik bölgelerde oldugu gibi, Atlantis daglarinin su üstünde kalmis tepeleri oldugu varsayilan Azor adalarinda da görülür. Platon, Atlantis’te kirmizi ve siyah taslardan duvarlar insa edildigini yazmisti. Halen bu renklerde volkanik taslar Azor kiyilarinda görülür. Ayrica insanlarin dünyanin yassi olduguna ve denizin (Atlas Okyanus) dünyanin sonunda bosluga aktigina inandigi bir devirde, Amerika kitasinin kesfinden 2 bin yil önce, Platon açikça Amerika kitasinin varligini dile getiriyordu.
Platon, Atlantis’in atlarin yurdu oldugunu ifade etmisti. Binlerce sene evvel atlarin ilk soylarinin Amerika’da bulundugunu ve sonradan bu kitadan yok olup Asya’da varligini sürdürdügü bilinir. Ayrica, Atlantis’te fillerin bulundugunu da yazmisti. Çesitli Kizilderili medeniyetlerin kalintilarinda görülen kabartma fil motifleri halen açiklanamamistir. Amerika’da paleontologlar, mamut kemikleri ile ilkel insanlarin yontma tas silahlarini birlikte bulmuslardir. Ancak fillerin soylari, atlar gibi, tufan sonrasi bu kitalardan silinmisti. Platon’un Atlantis öyküsünde tarif ettigi kabugu sert meyve Hindistan cevizi olabilir, bu meyve de ancak adalarda yetisir.
Misirli rahip Sonchis’in anlattigi gibi, Greklerin atalarinin Atlantis ile savasmis olmalari da beklide olanaksizdir. Greklerin Yunanistan’i istila etmeleri M.Ö. 1900 yillarina rastlar. Proto-Grek Pelasklar ise, daha önceleri muhtemelen Kafkasya’dan Anadolu’ya ve Akdeniz kiyilarina göç etmislerdi. Onlardan önceki yerliler konusunda fazla bir sey bilmiyoruz, ancak bunlar Sonchis’in anlattigi topluluklar olabilir. Ayrica Sonchis’in anlattigi gibi, Misir’in böyle bir felaketten siyrilma olasiligi gözükmüyor.
Kuzey Amerika’daki yapitlara ve Peru’da Nazca yapitlarina benzer esrarengiz yapitlari buralarda görmek mümkündür. Son zamanlarda yapilan bir arastirmaya göre, bu kiyilardaki megalit (büyük tas) yapitlar, sanildigindan çok daha eskidir. 20-30 bin sene evvel oralarda yerlesmis olan Aurignak adami, Tas Devrinin en güzel magara resim örneklerini Fransa ve Ispanya’da birakmistir.
Kromanyon adam, ölülerini yüzleri batiya çevrili gömerdi. Eski Misirlilarin ölüler diyari Amenti, batida bulunmuyordu bu motif ayni sekilde birçok Bati mitolojilerinde yerlesiktir. Batinin ölüm diyari olmasi günesin battigi yer olusundan mi? Yoksa Atlantis felaketinin bir anisi mi?
Velikovsky’nin dogal felaketleri daha yakin bir tarihte saptamasi, onun Eski Ahit’te Ibrani peygamberlerin kitaplarini harfiyen dogrulamasi çabasindan kaynaklaniyor; Çarpisan Dünyalar (1950) adli kitabinda Velikovsky, Atlantis felaketinin aslinda Girit adasi yakinlarindaki Thera (santorini) adasinan M.Ö. 1450 yillarinda bir volkanik patlamada havaya uçmasindan kaynaklandigini ifade etmisti. Velikovsky’e göre, Platon Atlantis tarihi için 9000 yila bir sifir fazla koymustu. Asil zaman Solon’un Misir ziyaretinden 900 yil önceydi. Thera adasinda meydana gelen bu felaket, üzerinde yerlesmis sehri yok etmisti. Bu patlama Krakatoa yanardagi patlamasindan dört misli daha siddetliydi. Onun meydana getirdigi felaketin Minoan uygarliginin sonu oldugu düsünülüyor.
Velikovsky, Ages in Chaos kitabinda, Thera patlamasinin Hz. Musa’nin Israilogullarini Misir’dan çikartmasiyla ayni zamana rastladigini, Misir’a gelen cezalarin volkanik zincir patlamalarin etkileri oldugunu inandirici bir sekilde kanitlamaya çalismisti. Velikovsky’nin yazdigi en önemli eser, Sarsilan Dünya’dir. Bu eserde Velikovsky, birçok bilimsel arastirmalara dayanarak, kanitlari bir bir inceleyen bir dedektif gibi, dünya geçmisindeki akil almaz felaketleri saptamaya çalismisti. Üzerinde durdugu felaketler M.Ö. 776-687 arasinda, M.Ö. 1500 ve M.Ö. 3200 yillarindakilerdi. Ancak M.Ö. 10,000 civarlarindaki tufan ve ondan önceki genel felaketler konusunda ilginç veriler de toplamistir.
Velikovsky’e göre, Kuzey Kutbu ve Grönland civarinda bulunan mercan kayalik kalintilari, Güney Kutbu ve Grönland’in buzlari altinda bulunan sicak iklim bitki örtüleri, o yerlerin bir zamanlar tropik bölge olduklarini gösteriyor. Ayni sekilde Afrika ve Güney Amerika kitalarinda görülen genis buzul izleri, ancak Dünya ekseninin yer degistirmesi ile açiklanabilir.
R.F. Walworth ve G.W. Sjostrom’e göre, son buzul çaginda su seviyesinin düsük olmasi Atlantis’in varligi için yeterli bir sebeptir. Bu iki arastirmacilarin genis bir arastirmaya dayanan tezlerine göre, periyodik zincir volkanik patlamalari dünyanin geçmisinde uzun buzul çaglar yaratmistir. Bazi jeolojik izlere göre, buzlar bütün kitalari kaplamis, su seviyeleri inip yükselmistir. Halen güncelligini koruyan ve Donelly tarafindan ortaya atilan bir teze göre, Atlantis’in batmasi ile daha önce onun yüksek daglari tarafindan engellenen sicak Gulf Stream akintisi Kuzey Avrupa’ya ulasarak buzlarin erimesine yol açmisti. Halen yoluna devam eden bu sicak hava akimi, Avrupa’nin isisini bulundugu enleme ragmen ilimli tutmaktadir. Oysa ayni enlemde bulunan Rusya’daki sehirler, çok daha soguk iklimlere sahiptir.
Edgar Cayce, Atlantis’in yakinlarda tekrar yükselecegini söylemisti. Ilkin 1968 Karaipler’de Bimini adasi yakinlarinda bir Atlantis madeninin ortaya çikacagini söylemisti. 1968 yilinda, bu kehaneti incelemek üzere Edgar Cayce Vakfi (ARE) Bimini civarlarinda bir uçakla kesif gezisi düzenledi. Neticede su altinda bir megalit (büyük tas) duvar veya yol bulundu. O zamandan beri Bimini yolu arkeolojik incelemelere tabi tutuldu. Yakinlarinda yivli mermer bir sütun parçasi ve harç ile sivanmis bir kiremit parçasi bulundu. Bimini yolunun insan isi oldugu süphesiz; bir gözlemcinin dedigi gibi, “Doga kare seklinde tas yaratmaz ve taslarida sira halinde dizmez.” Deniz seviyesinin son buzul çaginda yükselmesini dikkate alarak, buranin en az 8 bin yil önce deniz seviyesinin üstünde oldugu hesaplanmistir.
Kapadokya ve Agarta
Kapadokya bölgesinde irili ufakli sayisiz yer alti sehri mevcuttur. Bazilarini gezmek mümkün; bazilariysa agzina kadar tas toprak dolu. Bölgedeki son derece büyük, taninmis ama bugünkü teknolojik olanaklarin üzerinde bir teknoloji ile açilmis yer alti kentlerinin yani sira daha küçük yer alti sehirleri de var. Burada akla gelen sey, bir-iki, hatta sadece bir özgün örnegin çevresinde daha sonraki dönemlerde ve daha ilkel kimselerce bazi taklit kazilar yapildigidir.
Kapodakya’daki yer alti sehirlerinin en fazla bilinenleri, Kaymakli ve Derinkuyu yer alti kentleridir. Bu iki kent birbirlerinden 10 kilometre kadar uzaktadir. Gerek konuyla ilgili arkeologlar, gerekse yöre halki tarafindan bu iki yer alti kentini birbirine baglayan bir tünelin varligi bilinmektedir. Yer alti sehirlerindeki tüneller tabii ki Kaymakli ve Derinkuyu arasindaki ile de sinirli degildir. Mesela Kaymakli’nin 12-15 kilometre dogusunda kalan Mazi Köyü yer alti sehrinin Kaymakli ve Derinkuyu’ya baglayan tünellerin oldugu da bilinmektedir.
Bölge halki mevcut bütün yer alti kentlerinin birbirine tünellerle bagli oldugunu söylerler. Bölgenin alti bir örümcek agi gibi tünel baglantilari ile kaplidir. Buradaki tünellerin önemli bir bölümü ya duvar örülerek ya da göçükler yüzünden girilemez durumdadir. Derinkuyu’nun altinda en az 3 ile 8 kat kadar bir derinlik oldugu uzmanlar tarafindan tahmin ediliyor.
Agarta ve yer alti dünyasi
Dünyanin degisik yerlerinde bir sürü tünel sebekesi bulunmaktadir. Bu tünellerin birçogu günümüzde bilinmektedir. Güney Amerika’da Ekvador, Peru, Bolivya civarinda Eski Inka uygarligindan kalma birçok tünel oldugu söylenir. Ispanyol Istilacisi Pizarro’nun ordusundaki bir asker rahip olan Cieza de Leon, son Inka imparatoru olan Atahualpa’nin Pizarro tarafindan öldürülmesinden sonra yazdigi notlarda, Inkalarin, hazinelerini bugün dahi bulunamamis olan gizli yerlere tasidiklarini yazar. Bu gizli yerler daglarin altinda oyulmus olan tünel sistemleriydi. Bu fikri aslinda Ingiliz arkeolog Harold Wilkins gibi birçok bilim adami desteklemektedir.
Tünel sistemleri son derece ileri bir uygarlik tarafindan binlerce yil boyunca oyulmustur. Güney Amerika’daki tünel sistemleri çok fazladir ve sadece Inka ülkesinde degildirler. En fazla bilineni, Lima’yi Peru’nun eski baskenti olan Cuzco’ya baglayan ve sonrada Bolivya sinirina kadar uzanan bir tünel sebekesidir. Eski belgelere göre, bu tünellerde çok zengin kralin mezari vardir. Tünelleri arastirmis olan bilim adamlarinin çogunlugu da, bunlarin Inkalar tarafindan kazilmayacagi konusunda ayni düsüncedeler.
Iknalar bu tünelleri biliyorlar ve kullaniyorlardi, fakat ilk mimarlarin kimler oldugunu onlar da bilmiyorlardi. Güney Amerika’dan sonra Kuzey Amerika, Kaliforniya ve Virginia’da tünel sistemleri vardir. En ilginç sistemlerden biri de, Hawaii’de oldugu söylenendir. Buradaki tünel sistemlerinin bazi adalari birbirine bagladigi da iddia edilir.
Asya’nin alti, sonradan sulama kanali haline getirilmis tünel sistemleri ile örümcek agi gibi oyulmustur. Tünellere Akdeniz bölgesinde de rastlanir. Mesela Malta’da böyle sistem vardir: 50 metrelik bir bölümüne girilmis olan bir Malta tünelinin Cebelitarik Bogazi’nin altindan geçip Iber Yarimadasi ile Fas’i birlestirdigi söylenir. Isveç’te ve Çekoslovakya’da da bilinen tünel sistemleri vardir. Bazi görüslere göre, dünyanin altindaki tüneller bilinenden daha uzundur. Örnegin Tibet Lamalari, Tibet’ten Güney Amerika’ya kadar giden tüneller oldugunu iddia ederler.
Bir Amerikan dergisinin Ekvator muhabiri olan John Sheppard, Kolombiya sinirinda elinde dua degirmeni ile meditasyon yapan tipik bir Tibet rahibi gördügünü yazar. Iddiaya göre, bu adam 13. Dalay Lama’dir. 1933’te ölmüs oldugu iddia edilen bu kisinin mezari bostur ve Tibet rahipler onun ölmeyip, Budizmi benimsemeden önceki vatani olan Güney Amerika’ya döndügünü, bu is için tünelleri kullandigini söyler.
Ekvator Cumhuriyeti’ndeki magaralar, Arjantin uyruklu ve Macaristan dogumlu Juan Moricz tarafindan kesfedilmis ve kendi adina tapusu alinmistir. Magaralara dagdaki bir oyuktan girilir. Ilk önce 80 metre kadar, ipten yapilmis bir asansörle diklemesine inildikten sonra, sonsuz bir tünel sistemine girilir. Bazilar dar, bazilari da genis olan tünellerin hepsi köselidir. Duvarlari dümdüz ve her yan cam gibi bir madde ile kaplidir. Içeride manyetik etki çok güçlüdür ve pusulalar çalismaz.
Magarada dev bir salon bulunmaktadir. Bu salon içinde masa, sandalye benzeri olan ve hangi maddeden yapildigi belli olmayan esyalar vardir. Salonun taban ölçüsü 110x130 metredir ve bu ölçü Teotihuacan’daki piramidin taban ölçüsü ile aynidir. Içerideki bazi buluntular burasinin M.Ö. 9000 ile 4000 yillarinda bile mevcut oldugunu göstermektedir. Bazi duvarlarda da, süphesiz ki, insatçilardan binlerce yil sonra gelen ilkel insanlarla yapilmis, dinozor benzeri hayvan çizimleri vardir. Tünellerden çok miktarda altin esya da çikarilmistir. Bazi altin levhalarda desifre edilememis olan bir alfabe ile yazilmis yazilar vardir. Bir altin küre vardir ve kürenin uzaylilarla ilgili oldugu iddia edilmektedir. Kürenin gerek boyut ve gerekse üzerindeki garip yazi ve resimlerle tipatip benzeri olan bir tas kürenin de Istanbul Arkeoloji Müzesi’nde, tasnif edilememis esyalar arasinda oldugu söylenmektedir.
Iddialara göre, bu tüneller bir uzay uygarligi tarafindan nükleer enerji ya da benzeri bir sey kullanilarak çok kisa zamanda açilmistir.
Los Alamos Nükleer Arastirmalar Merkezi’ndeki bilim adamlari tarafindan bir buçuk yillik bir çalisma sonrasinda bir isi matkabi yapilmistir. Aracin ucu volfram çeligidir ve grafitler isitilmaktadir. Delme islemi sirasinda, delinen yerden disariya hiçbir sey çikmamaktadir; delici, taslari eritip delinen yerleri iç yüzeylerine preslenmekte, preslenen yerlerde bir süre sonra öylece donmaktadir.
Bazi ciddi arastirmacilar ve Okültistler, binlerce yil önce dünyada yasamis olan, günümüzün masal ve efsanelerinde bahsedilen bir devler irkindan bahseder. Tünellerin kaynagi olarak bazi arastirmacilar uzay uygarliklarini gösterirken, bazilari devler irki, bir kismi da çok çok eski çaglarda mevcut olan Atlantis ve Mu kitalarinin batislarindan sonra kurtulan kimseleri gösterir. Sez konusu kitalar batip yeryüzü sekil degistirdigi zaman kurtulan kimselerin uzay çagi teknolojisine ve insanüstü psisik güçlere sahip olduklarina inanirlar. O zamanlardaki en yüksek kara parçalarina siginirlar. Bu bölge, bugünkü Himalaya daglari ve çevresidir. Iki kitadan gelenler iki ayri yer alti sehri kurar. Bunlardan biri Agartha, digeri Sambalah ismiyle bilinir.
Bazi iddialara göre de, söz konusu yer alti kentlerinin biri sag-el yolunu izleyen majisyenlere, digeri karanlik yolu izleyicilerine aittir. Agatha ve Sambalah sakinleri, dana sonraki dönemlerde insanlarla çok az iletisim kurarak günümüze kadar yasar. Bazi inançlara göre, bu kentler dünyanin aydinlik ve karanlik pisisik merkezleridir. Yer alti uygarliklarinin sakinleri, hem pisisik yetenekleri hem de nükleer enerjiyi kullanarak, dünyanin her yanina açilan tüneller yapar.
Bazi kisiler Himalayalarin altindaki yer alti kentlerini Atlantis ve Mu uygarliklarina baglarken, bazi kaynaklar onlarin çok eski dönemlerde dünyamizi ziyaret eden uzaylilardan kalma ikmal merkezleri oldugunu söyler.
Jules Verne, nükleer denizaltidan uzaya atilan füzelere kadar birçok seyi romanlarinda anlatmistir. Bunlara benzer daha birçok örnek saymak mümkündür. Ayrica S.S.’lerin yazari olan Lytton’un da bir majikal örgütün üyesi oldugu, aldigi bazi bilgileri roman haline getirdigi de düsünülebilir. Dr. Ley’e göre, Vril örgütünün üyeleri irk degistirmek ve dünyanin merkezinde saklanan adamlara benzemek için gereken bazi sirlari bildiklerine inanmaktadirlar.
Bazi özel kültürfizik yöntemleri vardir. Lyton, romaninda özellikle cehennem dünyasinin gerçeklerine parmak basmaya çalistigini söyler. Insanüstü güçlere sahip olan varliklarin varligindan emin oldugunu belirtir. Bu yaratiklar insanlari ezecek, aralarindan seçtiklerini pek büyük degisimlere ugratacaklardir.
Hitler, büyücüler ve Agarta
Golden Dawn’in (Altin Safak; hermetik-büyücülükle ugrasan bir örgüt) baskanlarindan biri olan Samuel Mathes, 1896’da Gizli Sefler konusunda sunlari yazar: “bana kalirsa onlar dünyada yasayan, fakat insanüstü güçlere sahip yaratiklardir. Sahsi tecrübelerim bana, bir ölümlü için onlarin karsisinda dayanabilmenin ne kadar zor oldugunu gösterdi. Öyleyse dehset verici bir gücün karsisinda oldugumu hissediyordum; solugum kesiliyor, agzimdan, burnumdan, kulaklarimdan kan geliyordu.”
Hitler de üstün yaratiklarla kontak kurdugunu söylüyordu. Danzig hükümet baskani olan Rauschning’e insan irkinin degisimi konusunda söyle der: “Yeni insan aramizda yasiyor. Size bir sir vereyim. Ben onu gördüm.” Bunlari anlatirken titredigini söyleyen Rauschning ayrica su olayi anlatir: “yakinlarindan birinin anlattigina göre, Hitler geceleri çigliklar atarak uyanirmis. Karyolayi sallayacak kadar siddetli titremeler yasar, odanin kösesine bakip ‘Iste o, iste o, buraya gelmis’ diye inlermis. Bundan sonra da anlasilmaz bir dilde konusurmus.”
Horbiger, “Korkunun Krali”ni anlatiyordu. Nazi Almanya’sinda üzerinde durulan iki temel kuram vardi. Bunlar dünyanin ve insanin açiklamasi sayilirlardi: Oyuk Dünya (Hollow Earth) ve Donmus Dünya Kuramlari. Ebedi Buz Ögretisi (Well Welt is Lehre)’nin kurucusu olan Hans Horbiger, 1860’ta Triol bölgesinde dogdu. Hitler ve Himmler ona inaniyorlardi. Hitler, “Bir Kuzey nasyonal sosyalist bilim vardir ki, Yahudi liberal bilimine karsi çikar. Batida benimsenmis olan bilim, bozulmasi gereken bir tilsimdir” diyor. Ögretinin taraftarlari tarafindan üç yil içinde üç kalin kitap, halka yönelik kirk kadar daha basit kitap ve yüzlerce brosür yayinlanmistir. Dünya Olaylarinin Anahtari isimli bir de yüksek tirajli, aylik dergileri vardi.
Bir brosürlerinde söyle diyorlardi: “Hitler Yahudi politikacilari kovdu. Ikinci bir Avusturyali olan Horbiger de Yahudi bilim adamlarini kovacaktir.” Horbiger’in fikirleri Nietzsche’nin felsefesi ve Wagner’in mitolojik görüsleri ile uyumluydu. Bu dönemde, Ari irkin kökeninin baska bir devirde dünyaya ve yildizlara hâkim üstün insanlarin yasadigi döneme dayandigi inanci iyice yerlesmisti.
Horbiger ögretisinin cevaplamaya çalistigi üç temel sorun vardi: “Neyiz, nereden geliyoruz ve nereye gidiyoruz?” Horbiger’in teorileri özet olarak su sekildedir: “Yildizlar buz yiginlaridir. Bugüne kadar birkaç tane Ay, Dünya’ya çarpmistir. Simdiki Ay da Dünya’ya düsecektir. Insanligin bütün geçmisi buz ve ates arasindaki savasla açiklanabilir. Insan büyük bir degisimin esigindedir ve tanrisal nitelikler kazanmak üzeredir. Bu yeni insanin birkaç örnegi dünyada yasamaktadir. Bunlar zaman ve mekan sinirlarinin ötelerinden gelmis olabilir. Dünyanin sahibi ya da korkunun krali doguda, gizli bir sehirde hüküm sürmektedir. Onunla kontaklar kurmak mümkündür. Onunla anlasmaya varanlar Dünya’nin görünümünü degistirecektir ve insanliga anlam kazandiracaklardir.”
Devlerin yasadigi zaman
Horbiger’e göre, günümüzdeki Ay, Dünya’nin dördüncü uydusudur. Tarih boyunca üç Ay daha vardir. Bunlar sirasiyla Dünya’ya düsmüslerdir. Ama bu seferki, çok daha büyük oldugu için, çok daha büyük felaketlere yol açacaktir. Dünya dört büyük jeolojik dönem yasanmistir. Çünkü geçmiste dört uydu vardi. Bugün dördüncü zamandayiz.
Bir Ay Dünya’ya düstügünde, ilk parçalanmadan olusan halka Dünya’ya düsüp yer kabugunu örter. Bu da her seyi fosillestirir. Normal dönemlerde gömülen organizmalar fosillesmezler, sadece çürürler. Ancak bir Ay’in düstügü zamanlarda fosillesme olabilir. Iste bu yüzden jeolojik zamanlari ayirt edebiliriz. Bir uydu yaklastigi zaman birkaç bin yil boyunca Dünya’ya çok yakin bir yörüngede olur, yerçekimi çok azalir. Yaratiklarin büyüklügünü belirleyen sey çekim gücüdür. Bu yüzden, uydunun yakin oldugu dönemler, devlesme dönemleridir.
Birinci jeolojik dönemde büyük bitkiler ve böcekler, ikinci dönemin sonunda dinozorlar olusmustur. Ani degisimler olmamaktadir, çünkü kozmik isinlar çok güçlüdür. Daha sonra ise dev insanlar olusur. Tevrat’in Tekvin bölümü devlerin 900 yil yasadiklarini anlatir. Bunun sebebi, agirligin olmamasindan dolayi organizmanin geç yaslanmasidir. Ikinci dönemin sonundaki felaketten ancak birkaç tür hayatta kalir ve bunlar giderek küçülür. Üçüncü zaman Ay’i yörüngeye girdigi zaman daha akilli, bize göre normal insanlar türer. Gerçek atalarimiz bunlardir. Bununla beraber, atalarimizla birlikte eski devlerde hala yasamaktaydilar. Atalarimiza uygarligi ögreten bunlar. Devler insanlara tarim, madencilik, sanat, bilim, metafizik bilgileri ögrettiler. Bu dönem, Altin Çag olarak bilinen dönemdir. Bu dönem çesitli mitolojilerdeki devler ve tanrilari, Mezopotamya’nin dev kralliklarini açiklar.
Sonra üçüncü dönem Ay’i da yaklasir, çekime kapilan sular yükselir. Insanlar ve devler en yüksel tepelere çekilir ve bazi merkezler olusturur. Horbiger ve takipçileri buralari Atlantis olarak nitelendirir. Horbiger’in Ingiliz taraftari Bellamy, Güney Amerika’da, And Daglarinda 4000 metre yükseklikle 700 kilometre uzunlukta bir bölgede deniz tortulari bulunur. Bunlardan da üçüncü zamanin sonunda ortaya kadar yükseldigi sonucu çikartilir.
O dönemin uygarlik merkezlerinden biri, Titicaca gölü yakinlarindaki Tiahuanaco’dur. Bu kentin kalintilari yüz binlerce yil öncesinden kalmadir. Daha sonraki uygarliklarin hiçbirine benzemez. Horbigercilere göre, orada devlerin izleri açikça bellidir. Gene Horbiger’in taraftarlarindan olan Alman arkeolog Kiss, 1928-1937 arasinda Tiahuanaco’da bir kapi incelemistir. Kapinin en az yüz bin yil öncesine ait olmasi gerekiyordu. 10 ton agirligindaki kapinin süslemelerinin üçüncü zaman astronomlari tarafindan yapilmis bir takvim oldugu ileri sürülmektedir. Bu süslemelerde Ay’in görünür ve gerçek hareketleri, Dünya’nin da dönüsü göz önüne alinarak islenmistir. Bundan çikan sonuç da, Tiahuanaco’nun üçüncü zaman sonunda devler tarafindan kurulan bir deniz uygarligi oldugudur.
Tiahuanaco, ayni tipteki bes merkezden biridir. Orada ayni zamanda da büyük bir liman ve rihtim kalintilari da bulunmustur. Diger merkezlerin Yeni Gine, Meksika, Habesistan ve Tibet’te oldugu anlatilir. Devler, üçüncü Ay’in da yörüngesinin daraldigini ve zamani gelince düsecegini biliyorlardi. Sular alçalacak ve bes büyük merkez ortada kalacakti. Meksika’da Toltekler, Dünya’nin geçmisini Horbiger’in görüsüne göre açiklayan yazitlar birakmislardir. Günümüzden 150 bin yil sonra devler de uygarliklarini kaybederler. Yönettikleri insanlar eski vahsi hallerine döner.
Horbiger, Dünya’nin 138 bin yil boyunca Ay’siz kaldigini hesaplar. Ay’siz dönemlerde cüceler ve bazi önemsiz, küçük hayvanlar türer ve son kalan devler bir krallik kurar. Bu krallik 10’ Kuzey ile 60’ Kuzey enlemleri arasindaki bir düzlüge yerlesir ve ikinci Atlantis kurulur. And Daglari’ndaki Atlantis, çok sonra kurulan Kuzey Atlantik’teki ikinci Atlantis’tir ve Platon’un bahsettigi Atlantis ikinci Atlantis’tir. 12 bin yil önce günümüzün Ay’i Dünya’nin yörüngesine girer. Yeni felaketler olur, denizler kabarir, Buzul Çagi baslar ve Atlantis batar. Bu da kutsal kitaplarda anlatilan Tufan ve kiyamet olayidir.
Rampa kimdi?
1957’de Ingiltere’de horbigercileri destekleyen bir kitap yayimlandi: Üçüncü Göz. Kitabi yazan bir Avrupali’ydi, fakat kendisinin Tibet’li lir Lama ve isminin Lobsang Rampa oldugunu iddia ediyordu. Rampa, Ikinci Beden isimli kitabinda da çok detayli bir sekilde anlattigi gibi, hayattan bezmis bir Avrupali ile Astral planda beden degistirdigini iddia ediyordu. Birçok kisi Rampa’nin Hitler tarafindan Tibet’e gönderilen Almanlardan biri oldugunu, savastan sonra orada kalip uzun süre sonra geri döndügünü düsündü. Ingiliz gazeteleri Rampa’nin kimligini arastirdi, fakat resmi istihbarat servisleri bile hiçbir sey bulamadi. Rampa, iddia ettigi gibi gerçek bir Lama idi ya da kendisine aktarilmis olan bazi seyleri anlatiyor ve bu sekilde Horbigerci veya nasyonal tezleri dile getiriyordu.
Surasi kesindir ki, Rampa’nin açiklamalari Tibet konusunda uzman olan kimseler tarafindan hiçbir zaman yalanlanmamistir. Rampa, Üçüncü Göz’de yer altindaki derin mahzenlerde gördügü bazi seyleri anlatir. Üç tane tabut ve içlerinde altinla kapli üç ceset… Cesetlerin boylari 3-5 metre arasinda degismekte, kafalari tepeye dogru koniklesmektedir. Yani genis tarafi yukarida olan bir koni gibidir. Beyinleri genis, cesetlerin agizlari ince ve küçük, çeneleri sivridir. Tabutlardan birinin kapagina garip bir yildiz haritasi çizilmistir.
Rampa’nin tarifi Aleister Crowley tarafindan kontak kurulan ve resmi çizilen ruhsal varlik Lama’ya benzedigi kadar, Elizabeth devrinin saray majisyeniDr. John Dee ve asistani Edward Kelly tarafindan kontak kurulan varliklarada benzetmektedir. Bu varliklar Dee’ye Enochian dilini ve alfabesini ögretir. Bu dil Golden Dawn tarafindan genis ölçüde kullanilmistir ve hala majikal orderler arasinda geçerlidir. Son yillarda bir de Enochian sözlük yayimlanmistir.
Rampa tarafindan anlatilan cesetler yapi olarak bizim kat çalismalarimiz sirasinda karsilastigimiz Isik Varliklari’na da benzemektedir. Rampa’nin anlattigi haritanin bir benzeri, Himalayalarin eteklerindeki bir magarada bulunmustur. Bu haritanin 13 bin yil önce yapildigi, uzmanlar tarafindan tespit edilmis ve harita 1925’te National Geographic dergisinde yayimlanmistir. Rampa mahzende gördükleri hakkinda sunlari söyler: “binlerce yil önce günler daha kisa ve sicakti. Insanlar daha fazla bilgiye sahipti. Dis uzaydan gelen bir gök cismi Dünya’ya çarpti ve her yeri sular basinca Tibet sicak bir deniz ülkesi olmaktan çikti.”
1953’te yapilan bir arastirmaya göre, Horbiger’in Almanya ve Ingiltere’de çok fazla izleyicisi vardir. Sadece ABD’de 1 milyondan fazla Horbigerci vardir. Londra’da ise H.S. Bellamy önemli sayida taraftara sahiptir.
Maziköy yer alti sehri
Iskender dönemi tarihçileri bu bölgede bulunan devasa yer alti sehirlerinden bahsederler ki, o dönemde Isa henüz dogmamistir. Bu noktada, Maziköy yer alti sehirlerinden de biraz bahsetmek gerekir. Kaymakli ile 12-15 kilometrelik bir tünelle baglanmis olan Maziköy yer alti kenti, diger yer alti kentlerine göre daha farkli bir yapidadir. Diger kentler asagiya dogru ilerleyip genislerken, Maziköy yer alti sehri hem asagiya, hem yukariya giden bir sehirdi. Büyük bir kayanin ya da dagin altinda kazilmistir. Kent zeminden asagiya toprak altina ve yukariya kayanin içine dogru ilerler. Üzerindeki koca kaya parçasi adeta büyük bir apartman gibidir. Maziköy yer alti sehri birçok açidan Kaymakli ve Derinkuyu’dan daha modern bir yerdir. Daha çagdas yasam sartlarina sahiptir. Roma döneminden kaldigi iddia edilir.
Maziköy yer alti sehirlerinin sadece kazilarin durduruldugu güne kadar açilabilen kisimlari ziyarete açiktir. Geri kalan asagi ve yukari dogru olan katlar toprakla doludur. Bizans dönemine ait oldugu ileri sürülen bu yer alti kentinin, zeminin altindaki kisimlarda bulunan bir Ilk Çag hayvani fosili dikkat çekmektedir. Prehistorik dönemlere ait oldugu anlasilan, büyük ve yirtici hayvana ait olan bu fosil de incelenmek üzere götürülmüstür.
Derinkuyu, Kaymakli ve Maziköy gibi yer alti kentlerinin Hiristiyanlik’tan çok daha eski olduklari, hatta Atlantis ve Mu dönemlerinin kalintilari ya da Agartha ve Sambalah’in devami olup olmadiklari düsünülmektedir.
Kutsal metinlerde Agarta
Kur’an- Kerim’in 27. suresi olan Neml suresinin 82. ayetinde geçen; kiyamet sirasinda ortaya çikacagi anlatilan ve çesitli sekillerde yorumlanan DABBE (Dabbetül Arz) kelimesinin gerçek anlamini biliyor musunuz?
Neml suresinin 82. ayetinin Türkçe çevirisi söyledir: “O söz, baslarina geldigi zaman onlara yerden bir DABBE çikaririz. O onlara, insanlarin ayetlerimize inanmadiklarini söyler.” (Prof. Dr. Süleyman ATES)
Bu ayette geçen Dabbe kelimesi “canli” demektir. Orijinal kelime Dabbetü’l-Arz olarak geçer. Yani “Arz’dan, Yer’den, Yeryüzü’nden çikacak canli” anlamindadir.
Islami çevrelerde Dabbetü’l-Arz; kiyamet zamani ortaya çikacagina inanilan korkunç bir yaratik-hayvan-canavar olarak tasvir edilir. Bazi anlatimlarda, kiyametin öncüsü olarak ortaya çikacak bu hayvanin, 30 metre boyunda olacagi, Arapça konusacagi, bir elinde Hz. Süleyman’in mührü, diger elinde Hz. Musa’nin asasinin bulunacagi, Hz. Süleyman’in mührü ile inananlarin anlina Mümin, inanmayanlarin anlina da Kâfir damgasini vuracagi, müminlerin damgasinin Ak, kâfirlerin damgasinin Kara olacagi anlatilir.
Bazi yorumcular ise Dabbe’nin tank, uçak, denizalti, kamyon olabilecegini yazmislar. Bu nedenle su anda Dünya’nin “kiyamet zamani” içinde bulundugunu açiklamislardir.
Tevrat’ta Ezra adiyla geçen ve Tevrat’i derleyen kisi olarak bilinen Üzeyr Aleyhisselam’in da, kiyamet zamani yer altindan bir hayvanin çikacagini ve insanlarla konusacagini anlattigi rivayet edilmektedir. Kiyamet zamani yerden canli hayvan çikacagi inanci ve beklentisi Musevi toplumunda da bulunmaktadir.
Bugünkü bilgilerimize göre, dinsel bilgilerde insanligin sonu olarak tarif edilen kiyamet, aslinda Dünya Mektebi’nin (26 bin yillik Siklus devreleri sonunda) kapanirken, dünya insanlarinin uyandirilmasi, insani bilinçlerin ayaga kaldirilmasi demektir. Ancak çok nadir olmakla birlikte 26 bin yillik devrenin bitmesine ragmen, insanlarin uyanamamasi, gerçekleri idrak edememesi veya istenmeyen yönlere sapmasi halinde de, o neslin yok edilmesi için (dinsel bilgilerde anlatilan) fiziksel kiyametlerin de dünyada yasandigi bilinmektedir. Ruhsal bilgilerin açikladigina göre, son 26 bin yillik devrenin son yüz yili olan 1900 yilindan itibaren kozmik enerjilerle uyandirilmaya baslanan insanlik, gerekli “kritik kütle” bilinçlenmesini saglamistir. Dolayisiyla dünyamizda kesinlikle “fiziksel kiyamet” yasanmayacaktir.
Dünyamiz fiziksel kiyametle degil, insanlarin uykuda olan bilinçlerinin uyanmasiyla ayaga kalkacaktir. Insani bilinçlerin uyanmaya basladigi bu devre (yani içinde bulundugumuz zaman) kiyamet zamanidir. Bilinçlenen dünya insanlari da, dünya ile birlikte boyut degistirecektir. Dünyamiz halen 3. boyuttadir. Dünya ve insanlik 2300 yilinda fiilen 4. boyuta geçmis olacaktir. Aslinda bu süreç 2000 yilindan itibaren baslamis olup, arttirilmakta olan yüksek kozmik enerjilerle dünya ve insanlik kademe kademe 4. boyuta tasinmaktadir.
Akasa Yayinlari’ndan Galaktik Insan adli kitabin yazari olan Sheldan Niddle, Merkezi Sirius’ta bulunan Federasyon isimli merkezden aldigi 15 ocak 2000 tarihli bildiride, Alice Harikalar Diyarinda isimli çocuk romaninda anlattigi gibi, yerkürenin içinde kat kat (sogan kabugu gibi) realiteler, yasamlar, medeniyetler oldugu açiklanmaktadir. Dabbetü’l-Arz, 3. boyut varliklarina 4. boyut varliklarini anlatan bir sifre kelimedir.
Agarta nedir, ne degildir?
Dünyanin Kalbi, Yüce Ülke, Bilgeler Ülkesi gibi çesitli adlarla belirtilen Agarta, teosofik ve ezoterik kaynaklara göre, önceki devrenin sonlarina dogru Mu ve Atlantis’ten göç eden bilim-rahipleri tarafindan kurulmus bir organizasyondur. Önceleri beseriyetle açik temas halinde olan bu organizasyon, bu devrenin kosullarindan ötürü gizlenme geregi görmüs, ikamet yeri olarak birbirlerine tünellerle baglanan, daglar içindeki yer alti kentlerini tercih etmistir.
Agarta, dünya insanliginin tekâmülünde sorumluluk sahibidir. Ilahi Hiyerarsi’ye hizmet eder. Dünyanin Efendisi ve Kutup olarak ifade edilen ve Brahatma veya Brahitma adiyla belirtilen Agarta’nin lideri Dünya’yi sevk ve idare eden Ilahi Hiyerarsi’nin fizik âlemdeki temsilcisidir.
1912’de Müslüman olduktan sonra Abdülvahid Yahya adini alan, ezoterik, okült ve mistik konularda çok sayida yapiti bulunan Fransiz asilli Misirli düsünür ve yazar Rene Guenon’a göre, tradisyonlarda Kutsal Dag, Dünyanin Merkezi olarak ifade edilen yer, O’nun mekanidir. Kimilerine göre, dünyanin tüm geçmisi, yitik kitalara indirilmis dinler ve kozmik ögretiler Agarta arsivlerinde kayitlidir ve birçok peygamber (Musa, Isa), dinlerini kurmadan önce bu arsivleri incelemisler ve bazilari burada inisiyasyon’dan da geçmistir. Agarta’nin yeryüzüne açilan 7 (kimi kaynaklara göre 4) ana çikis noktasi bulunmakla birlikte, magaralarda inzivaya çekilen bilgelerin ve magaralarda etkinliklerini sürdüren bazi inisiyatik topluluklarin Agartalilar ile iliski içinde olduklari ileri sürülür.
Rene Guenon’a göre bu durum, en çok Türklerin yasadigi Orta Asya’da görülmektedir. Kimi yazarlara göre Göktürk, Uygur ve Hun masallarindaki “atalarin kutsal magaralari” ve bir magaradan geçilerek ulasilan “gizli ülke” inanisinda Agarta’nin sembolizmi bulunmaktadir.
Türkler, Ergenekon ve Agarta
Yer sözü Eski Türkçede’de, Avrupa dillerinde oldugu gibi “toprak, bölge, dünya yuvarlagi, yeryüzü” anlamina gelirdi. Çin’deki Ti sözü de, “yer”in ifade ettigi bütün anlamlari kendinde toplardi. Yer, maddi yönü ile bir toprakti. Anadolu Türklerinin deyimi ile “kara toprak.” Bizi besleyen, ama sonunda da yine bizi sinesinde saracak olan toprak. Bu sebeple eski Türkler mezara da yerçün, yani yerci demislerdi. “yere batmak”, “yere bat!” yani “kaybolmak”, “yok ol” sözleri de, hep bu büyük sonla ilgili deyimlerdi.
Yer sözünün ikinci anlami da, “arazi, toprak, bölge, diyar, memleket, kara, yer” dedigimiz seylerdi. Fransizlar buna la tere, Almanlar das Land derler. Eski Türkçede bu deyimin içtimai anlamlari da vardi. Eski Türkler zaman zaman “yurt ile ve vatan”a da yer derlerdi. Onlara göre hemsehri, bir yerdes idi. Yerli ve yurttas da, bu eski deyimin nihayet bir devamindan baska bir sey degildi. Su ile ilgisi olmayan toprak parçalarina, bugün niçin kara dedigimiz üzerinde durmak gerek.
Ora Asya ve Sibirya Türklerinde bile yere hep kara yer denirdi. Yere kara denmesi de, yalnizca Anadolu’da baslamis degildir. Asyali çok eski bir Türk Sairi söyle diyor: “Ediz arstin, altin karaga tegi (En yüksekteki gökten, en asagidaki yere kadar).”
Gögün özelligi yücelik (edizlik), yerin ise asagilik, en altlik (altin) idi. Bu suretle kâinatta “dikine olarak iki uç” vardi. “yukarida gök ve asagida ise kara”, yani yer vardi. Bu örneklerden de açik olarak görebiliyoruz ki, eski Türkler yere yalnizca kara demekle de yetinebiliyorlardi. Yerin rengi üzerinde diger bölümlerimizde duracagiz. Yalniz, yere kara diyerek geçen Karacaoglan’in su siirini de almadan geçemeyecegiz: Evvel sen de yücelerden uçardin/ Semdi enginlere indin mi gönül?/ Derya, deniz, dag, tas demez geçerdin/ Karada menzilin, adin mi gönül?
Yerin de tabii olarak türlü türlü çesitleri vardi eski Türkçede, türlü yerler için çesit çesit deyimler söylenirdi. Agaçsiz yerlere ak yer, çöllere çölig yer, ormanlik bölgelere de bükli yer denirdi.
Kutsal yerler ile bölgeler de, Türk düsünce tarihinin en önemli kisimlarini teskil ederler. Türklere göre bazi yerler, Kâbe topragi gibi kutsal yerlerdir. Türklerin düsünce düzenine göre bu yerler, yalnizca cografya anlaminda bir bölge degildiler. Bu yerlerin yeri ve suyu, kutsal ruhlar tarafindan temsil ediliyor ve korunuyordu.
Eski Türkler yerin de gökle birlikte yaratilmis olduguna inanirlardi. Gerçek ve sonsuz gökten baska, dünyayi bir kubbe gibi kaplayan maddi bir gögün varligindan söz edilir Göktürk yazitlarinda. “Yukarida mavi gök ve asagida yagiz yer yaratildigi zaman” seklinde söylenen ünlü giris bölümü dikkat çekmektedir.
Yer Ana adli ruh, yerin ve topragin sahibi idi. Yer alti ne kadar derinde ve nerelere kadar giderdi, bunu o çagda kimse bilmezdi. Ama Türklerin de bir düsüncesi vardir. Bunun için, Türk kültürünün en eski sekline sahip olan Yakut Türkleri, dünyaya dipsiz dünya demislerdi. Yakutlar, yer ve topragi bir ana, güçlü ve kutsal bir kadin gibi düsünmüslerdi. Bu sebeple Yakut siirlerinde topragin adi geçtikçe, topraga hep ana toprak dendigi görülüyordu. Ana toprak deyimi, kâinat ruhunun umumi bir adi idi. Bunun için Yakut efsanelerinde çok sik, “sekiz köseli Yer-Ana”nin sari göbeginden söz açilirdi. Bazen de yerin göbegi, Yer-Ana’sinin kalkik memesi olurdu. Her seye can veren, tasip cosan kaynak, Yer Ana’nin kendisinden baska bir sey degildi.
Yakut Samanlari zaman zaman sekil degistirerek yer altina inip, yer alti dünyasini gezer ve yukari çikinca da ne gördüklerini uzun uzun anlatirlardi. Altay ve Sibirya’daki Türkçe efsanelerde de, yer altina inen ve orada büyük savaslara giren kahramanlara rastlamiyor degiliz. Göklerde hanligini kurmus olan Hakanin oglu, göklerle beraber yer altina da iner ve babasinin hanligini teftis ederdi.
Hint misyonu ve inisiyeler
Rusya aristokrasisi ile akraba olan ve Saint-Petersbourg kraliyet sarayi ile iliskilerinden ötürü kendisini kutlamis ve ona Orta Asya manastirlarina mensup inisiyeler ile görüsme olanagini sunmus olan Weller kontesi ile evlenmistir. Bu görüsmeler sirasinda ögrenmis oldugu bilgileri Hint’in Misyonu adli kitabinda bir araya getirmis, fakat kendisine ait olmayan sirlari gözler önüne sermis olmanin üzüntü ve pismanligiyla eserin tamamini imha etmistir. Saint-Yves d’Alveydre’in ardindan Fransiz konsolosu olan Jacoliot, Hint’teki Tevrat adli eserinde; teosofinin kurucusu olan H.P. Blavatsky de Gizli Doktrin ve Gün Isigina Çikarilmis Isis adli eserinde, Agarta’yi tekrar gündeme getirmislerdir.
Bir süre sonra konuyu bu kez Rene Guenon ele almis ve Dünyanin Krali adli eseriyle okurlara Agarta hakkinda kucak dolusu bilgi sunmustur. Belirttigine göre, binlerce yil önce cereyan etmis olan bir tufan o siralarda bugünkü Gobi yöresinde yer almakta çok gelismis bir uygarligi yerle bir etmistir. Bu yörede yasamakta olan ve “Öteye Ait Zekâlarin Ogullari” diye anilan (bu deyim dünya disi bir kökeni mi dile getiriyor dersiniz?) spiritüel mürsitler, tufan sonrasinda Himalayalarin altinda yer almakta olan bir muazzam bir magara sebekesine siginmislardir. Çok geçmeden iki guruba ayrilmislar ve sonuçta “sag elin yolu” diye anilan grup Agarta’ya, yani dünya hayatindan uzak kalarak murakabe ve mükasefede bulunma ülkesine; “sol elin yolu” diye anilan diger grup ise Sambalah’a, yani “kaba güç” ülkesine yerlesmistir.
Agarta konusuna iliskin en eksiksiz ve en sasirtici bilgileri gün isigina çikarak kisi, Ferdinand Ossendowski olmustur. Bolsevik ihtilaline karsi koymaya çalismis olan Amiral Koltchak hükümetinde bakanlik yapmis olan bu Polonyali, kizilordu’nun bastirmasi üzerine Mogolistan’a ve Çin’e kaçmistir. Serüvenlerle dolu yolculugu sirasinda birçok lama manastirinda konaklamis, oralarda ilk elden saglamis oldugu bilgileri daha sonra, yani 1924’te yayinlanmis oldugu Hayvanlar, Insanlar ve Tanrilar adli eserinde bir araya getirmistir. Kaldigi manastirlarda Ferdinand Ossendowski’ye 6 bin yildan da fazla bir zaman önce kutsal bir insanin bütün bir oymakla birlikte muazzam bir magarada kayiplara karistigi ve orada yitip gitmis bir bilim yardimiyla, Agarti adli bir yer alti kralliginin temelini attigi anlatilmistir.
Bu kralligin tahtinda, tabiatin bütün güçlerini taniyip bilen, insanlarin gönüllerini ve yüce kader kitabini okuyabilecek kudrete sahip bulunan Dünya krali oturmaktadir. Gözle görülmez yapida olan bu kral, emirlerini icraya her an hazir durumda bulunan 800 milyon insana hükmetmektedir.
Günlerden bir gün lama Turgut, Ferdinand Ossendowski’ye sunlari söylemistir: “Baskent Agarti’nin çevresinde, büyük rahipler ile bilim adamlarinin oturdugu kentler yer almaktadir. Bu baskent, mabet ve manastirlarla dolu bir dagin zirvesinde bulunan Dalay Lama’nin sarayini, yani Potala’li andirmaktadir. Dünya Krali, 2 milyon adet bedenli tanri ile çevrelenmis durumdadir. Bunlar azizpaditler’dir. Sarayin çevresinde, yerkürenin cehennemin ve cennetin her türlü görünür ve görünmez güçlerine sahip bulunan ve de insanlarin yasami ve ölümü konusunda elinden her sey gelen Gora’larin saraylari bulunmaktadir. Çilgin dünya bunlarla mücadeleye kalkisacak olsa, bilin ki yeryüzü bir bastan öbür basa dümdüz edilir ve çöl haline dönüsür.”
Bu haline bakilacak olursa, Agarta efsanesi ile, sihirbazlarin sabahi adli eserlerinde Louis Pauwels ve Jacques Bergier tarafindan gerçeklikleri su yüzüne çikarilmis olan Dokuz Meçhuller gelenegi arasinda pekala bir ilinti var denilebilecektir. Bu gelenegin (tradition) kökeni, M.Ö. 273’ten hüküm sürmüs ve Hint’e Budizmi benimsetmis imparator Asoka devrine kadar çikmaktadir. Kitayi yakip yikmis olan bir dizi savasin ardindan Asoka, insanlara bilimi kötü amaçlarla kullanmayi yasaklamis ve mevcut bütün bilim kitaplarini dokuz bilgeye teslim ve emanet etmistir.
Pauwels ve Bergier, kitapta söyle demektedir: ”On asirdan daha fazla bir zaman boyunca üst üste yigilmis deney, çalisma ve belgelerden dolaysiz bir anlamda yararlanabilmekte olan dokuz insanin sahip bulundugu sirlarin kudretini bir tahayyül edin! Bu insanlarin amaci nedir acaba? Tahrip vasitalarini, kutsal seylere saygi duymaz nitelikli insanlardan korumak. Insanligin hayrina olan arastirmalara devam etmek… Bu insanlar, çok uzak geçmisten kaynaklanip yigilmis olan teknik sirlari muhafaza etmek üzere, yerlerini, birakmak gerektiginde ancak kendi seçtikleri üyelere birakmaktadirlar.”
Ayrica, Agarta yer alti ülkesine ait sirlar ile Lobsang Rampa tarafindan alinip gözler önüne serilmis ifsaatlar (vahiyler) arasinda da bir iliski mevcuttur. Üçüncü Göz adli eserinde bu lama, inisiyasyonun son asamasina ulastiktan sonra kendisinin üç büyük lamalik metafizikçisi tarafindan, içinde Tibet’e ait gerçek sirrin sakli bulundugu derin bir Lassa mahzenine götürüldügünden söz etmektedir.
Nasil Agartali olunur?
Ikinci Dünya Savasinin ertesinde, derecesi yüksek bir inisiye olan ve Kut Humi Lal Singh-Kwang adini tasiyan bir zatin bu konudaki ifsaatlarinin Inisiasyon ve Bilim adli okültist dergide yayinladigi güne kadar Agarta’dan pek söz edilmemistir. Bu zat, yer alti ülkesi hakkinda gerçi o güne kadar söylenmislerin disina çikmamistir, ama gizli dernek terimi üzerinde yine de israrla durmustur. Ifadesinde bireysel anlamda bir inisiyasyona özellikle yer vermistir ki, bu da uzun bir çile evresinden sonra, yani bireysel bir inisiyasyon alismasindan sonra inisiye olunur, tezini benimsemis olan Rene Guenon’un görüsünü teyit etmektedir.
Kut Humi sunlari söylemektedir: “Agarta’ya girmek, katilmak ve özellikle de oraya atanmak veya orasi için seçilmek diye bir sey söz konusu olamaz. Ancak, spiritüel anlamda olmak üzere, bileginin hakkiyla Agarta’li olunabilmektedir. Kisi, ancak uluhiyetle tekrar bütünlesip özdeslesebilecek ulastigi takdirde Agartali olabilmektedir ki, bu seviyeye ulasmanin yolu da tatbikat ve tahakkuk sürecinden geçmektir, çünkü beser varligini en tam ve en askin biçimde degisime ugratan ve güçlendiren tek sey ancak spiritüel bilimdir. Agratalinin hali, Himalayalardaki veya Tiyen Ti Huan’daki yogilere ya da ilk Ibranilerdeki semavi insana özgü halin en derini mesabesinde bir haldir. Gerçek Agartalilar kendilerini diger Agartalilardan görmekte ve bulmakta ve dünya sakinlerinin suurlarinda genisleme ve açilma meydana getirmek ve kendilerinin spiritüel anlamda ulasmis bulunduklari duygu ve düsünce birligine onlari da ulastirmak amaciyla kendi aralarinda isbirligi yapmaya her an hazir durumda bulunmaktadirlar. Agarta’da zaman zaman kurultay (durultay) da toplanmaktadir; ama bu kurultay, daima meskün veya uygarlasmis merkezlerden, tedirgin edici densizliklerden, kaba aliskanliklardan ve insan kalabaliklarindan uzak yerlerde gerçeklestirilmektedir. Orada kararlar hep oybirligiyle alinmakta ve bu kozmik egregor’un majik kudreti ve yüksek seviyeli bilgeligi tarafindan derhal yürürlüge konmaktadir. Bu kurultayin psisik, astral ve spiritüel gücü ile sahip bulundugu muazzam maddi imkânlar, özellikle bir sorun söz konusu oldugunda, son derece müthis bir hale gelmektedir.”
Kut Humi, söylenebilecek her seyi gerçi açiklikla dile getirmemistir, ama Agarta’ya özgü sirlarin birçogundan yine de söz etmemistir. Ancak küçük bir bölümü tercüme edilebilmis olan bu sirlar, Tibet’teki lamalik saraylarinin kutsal arsivlerinde mi muhafaza edilmektedir acaba? Tibet’in Çin’e ilhak edilis tarihinden beri bu kutsal kitaplara ulasmak bir türlü mümkün olmaktadir. Agarta ile Dokuz Meçhuller arasinda ne gibi bir iliski vardir? Agartalilar, bazilarinin ifade ettigi gibi, yitip gitmis bir uygarliga, yani Atlantis uygarligina ait sirlarin gerçek mirasçilari midir acaba? Ideolojisi Nazi seflerini derinden etkilemis olan Thule grubu üyeleri ile ilgileri hangi noktaya varmistir acaba? Bu konuda bilinmekte olanlar, bilinmeyenlerin yaninda süphesiz nokta gibi kalmaktadir.
Agarta doktrini
Düzen için bireylerin kisisel özelliklerine göre düzenleme hiyerarsik düzendir. Evrensel yasa dünyasinda bu ayirt edici özellik bilinç seviyesine baglidir. Bu tek kriterdir. Bu yüzden sadece bilinç seviyeleri merdiveni, beraber bir Birlik olusturur (Evrendeki Bütün Bilinçlerin Birligi). Her sey biriciktir (tek, emsalsiz) pozisyonuna sahiptir. Herhangi biri gelisme düzeyine göre, bilinç merdiveninde alçak veya yüksek bir yere sahip olur. “Esit olmak/birbirimizle esit olmamiz” ile kastedildigi gibi bir esitlik durumu yoktur. Her kisi merdivende bir düzeye gelir, fakat hiçbir kimse sadece bir düzeye atfedilemez. Nasil çalistigina bagli olarak, herhangi bir kimse daha üst bir düzeye çikabilir, gelisimini durdurabilir ve hatta eger aleti/bedeni devralirsa hiyerarside daha asagiya inebilir.
Gerçekler ve pozisyonlarin çesitliligi sonsuz düzenleri ve adaleti yansitir. Bunu yargilamanin ya da iyi ve kötü diye ayirmanin bir anlami yoktur. Bilinç Hiyerarsisinde birinin kazandigi ve devam ettigi yer, bilinç çemberinin nasil harika çalistigini ve ona ait olan sorumlulugu isaret eder. Bunun, ayricaliklari veya hiyerarsiye aitmis gibi görünen özel haklarla bir ilgisi yoktur. Her birey gelisme yolunda yalniz olsa bile, bu sadece kendi iyiligi için degildir. Birinin büyüyen enerjisel kalitesi, daha düsük bir düzeydeki bireylere güç verir ve böylece onlara yardim ve rehberlik etmis olur. Fakat kendi ayak izleri içinde yürümezler; yön ortaktir ama herkes kendi ayaklari üzerinde yürümek, kendi deneyimlerini edinmek ve bu anlamda ortak bilgiyi ve yasalari kesfetmek zorundadirlar.
Insanlarin dünyasinda hiyerarsik yasalar çarpitilmis ve kaybedilmistir. Azaltilarak ve degisik hiyerarsiler çoklugu üzerine yayilarak kaybedilmistir. Bu yolla, toplum hiyerarsisi, dini ve benzeri baska hiyerarsiler, bilimsel, ruhani, ahlaki ve politik otorite hiyerarsileri olusmustur. Degerler, ihtiyaçlar ve öncelikler hiyerarsileri bile bulabiliriz. Her zaman degil fakat siklikla, hiyerarsi güce baglanmistir.
Bütün bu farkli hiyerarsiler gülünç taklitlerdir ve o hiyerarsilerin hepsi Hiyerarsi Yasasinin haksiz degistirilmis halleridir. Bu degisiklikler kisiler tarafindan kendi çikarlari için yapilmislardir. Bundan çeliskilerini ve çokluklarini anliyoruz, çünkü biri için degerli ve önemli olan bir seyin baskasi için bir degeri yoktur. Insan kisilikleri üstünlügü ele geçirmeye çalisirlar ki, baskalari önce onun fikirlerini kabul etsinler ve sonra da degisik yerlesmis adet, kani ve inançlarin da yardimiyla kural haline dönüssün.
Bilinç Hiyerarsisi, yasayan tek hiyerarsi, kendini içeriden ve hiçbir uyusmazlik olmaksizin yaratir. Kisisel gayret ve çalismalarinin sonucu olarak birey, belli bir gelisim düzeyi kazanabilir. Buna merdivendeki bir basamak da denilebilir, fakat bu asla bir baskasinin pahasina, zararina olmaz. Hiç kimse bir baskasinin yerini alamaz ya da birisinin yükselme olasiligini kaldiramaz. Dogal ilerleme, kisisel çikar ya da özel haklar vermez.
Kisisel hiyerarsilerde durum oldukça farklidir. Bunlar hayal ürünü ihtiyaçlardan yaratilmislardir, bu yüzden onlar kendi yaraticisina ters düsen, kendi hayatlarina yasayan varliklardir. Birinin gücünü artirmak için kurulan yapilar (resmi, yönetimsel, bilimsel ya da dini) genis ayricalik ve misilleme hayaller gelistirirler. Hiyerarsideki yüksek bir yer, farkli üstün formlar tarafindan verilen özgürlük olarak anlasilir. Bir seyin onarilabildigi, bir seyin kazanilabildigi, bir seyin verilebildigi bütün kurumlarda bu böyledir (askeri kurumlar, kilise gibi).
Hiyerarsideki daha yüksek pozisyon daha büyük günahlarin affedilmesini saglar. Yasayan Hiyerarsi’de her sey farkli görünür. Bilinç düzeyi yükseldikçe yasalar daha iyi anlasilir ve egonun kullanilma olanaklarinda otomatik düzeltme meydana gelir. Sonunda, birey Uyanmis Bilinç düzeyine ulastiginda, sürece ragmen ego için hiçbir oda yoktur. Birey farkli bir özgürlük edinir, süpheden ve zihin kombinasyonlari seçimlerinden özgür olur. Bu, bilginin özgürlügüdür: Kendi dileginin yapilmasina izin ver, benimkine degil.
Hatta insanlar arasindaki temaslar ve durumlar degisir ve sahte hiyerarsilerden, bildigimizden çok farklidirlar. Iç bilinç daha yüksek oldukça birey için, birey daha açik oldukça baskalari içindir. Birey insanlari için var oldugunu anlar. Kendi içinde birçok kisisel özelligi vardir: kendi yayilma, ilham ve özen düsüncüleri. Ayni zamanda, uyumlu hale gelmek için israr etmedigi için, yardim ve korunma için minnettarlik beklemedigi için. Uyumlu bir kisilikle bilinç bir birey, kendisi için azini ve daha azini alir. Evrensel yasalarla muhtesem birligi daha iyi ve daha iyi anlar ve evrensel bilincin rehberliginde bir alete dönüsmek onu bütün’e ulastirir. Ve her sey hiçbir seye gereksinme duymaz. Bütün ayrintidan hiçbir seye ihtiyaç duymaz, dogal bir sekilde ayrintilari zaten içerir. Hiyerarsinin basamaginda yasayan bir insan kendisini cezalandirir ve kendisine ödül verir. Ödül, gelisimin ilerisi, ceza ise gelisimin yoklugudur. “Kendi istegin, kendi sorumlulugun” degerlidir. Eger “kendi istegi” kisilik tarafindan yönetilen egosal bir hal alir ise, ister fiziksel bedene, ister ruh ya da zihin olsun kisilik, aksiyon ve reaksiyon (eylem ve karsit eylem) yasasina göre sorumlulugunu alacaktir.
Agartalilar simdi nerede?
Atlatis, Mu’nun bir kolonisiyken zaman içerisinde teknolojide geliserek özünü unuttu, ayri bir kültür, ayri bir irk oldu. Rahipler, Mu kozmik dininin ögretisini kendi çikarlari için yozlastirmaya basladi. Atlantislilerin çöküsünden önce olusan güç savaslarinda en büyük kozu, uygarlikta yönetici konumunda olan rahipler paylastilar. Mu’nun ögretisini korumak isteyen Bir’in ogullari dini kendi çikarlarina alet eden ve sayica üstün olan Belial’in ogullarina yenildi. Güç savasi o kadar büyük oldu ki, kitanin atmosferi dengesi bozuldu, seller ve depremler esliginde sular altina gömüldü. Bu yikimdan kurtulmak isteyen bazi Atlantislilerin, yerin altina indiklerinden bahsedilir.
Agartalilar bizimle ayni dünyayi paylasan ama farkli bir vibrasyonel düzeyde bulunan, yüksek bir uygarlik düzeyine ulasmis, gelismis bir insan grubudur. Onlar da bizim gibi insanlar, bize benziyorlar, fakat kendi ruhsal yapilarini kesfedip ruhsal güçlerini kullanabildikleri için, bizimkine nazaran daha ruhsal esaslar üstüne kurulmus bir toplum düzenine sahipler. Agartalilar, insan beyninin ve zihnin evrenle ve evrenin sonsuz boyutlariyla olan baglantisini kesfetmekle, zihnin, düsüncenin, suurun sonsuz potansiyellerini bilmekle kalmamis, bunu kullanabilme olanagina da elde etmis olduklari için, bizlerden çok daha ileri bir uygarlik olma sansini elde etmislerdir.
Agartalilar, kendi bedenlerini bir yerden bir yere bizim düsünce gücü dedigimiz yöntemle bir anda tasiyabiliyorlar. Fakat bu yöntemle çok uzak bölgelere nakil, pratikte birtakim sakincalari da beraberinde getirdiginden, bu yöntemi çok sik kullanmiyorlar. Ama gelismis aletleri vasitasi ile bu amaca hizmet eden enerjiden yararlaniyor, zahmetsizce kendilerini ve esyalarini bu enerjilerin yardimi ile suurlarini yitirmeden nakledebiliyorlar. Bu yöntem ile bazi gezegenlere de gidebiliyorlar.
Fakat bu enerjiyi kullanma imkânlarinin da bir siniri var. Bu nedenle ve baska nedenlerden dolayi uzay gemileri çok önemli onlar için. Agartalilar düsünce güçleriyle kendi vücutlarinin vibrasyonel seviyesini bir üst boyut içerisine geçebilecek sekilde yükseltebilmekteler. Uzay gemilerinin de vibrasyonel seviyesini yükseltebiliyorlar.
Ama bu durumda körü körüne bir gidis ve kontrolsüzlük yok. Bir üst uzay/zaman alani dedigimiz üst samanyoluna veya daha üst boyutlara, üst âlemlere çikip oradan yararlanarak uzayin derinliklerine kolayca yolculuk yapiyorlar. Örnegin fizik kâinat içindeki 200 milyon isik yili ötede bulunan bir gezegene gitmek onlar için de imkânsiz. Çünkü bu, isik hizi ile 200 milyon yil aliyor. Fakat bir üst boyuta geçince oraya gitmek birkaç saatlik bir mesele oluyor. Büyükte küçügü, küçükte büyügü görmenin bir baska biçimidir bu.
Isin enteresan yönü, gidilen gezegenlerde de zamanlar farkli. Dünya zamanina göre örnegin, üç gün sonra yeniden gidilen bir gezegende çok uzun bir süne geçmis olabiliyor, bir baskasinda ise birkaç dakika. Zamanin bu durumu Agartalilar için bir karmasiklik ve sorun yaratmiyor. Ayni sekilde hangi gezegene ve gezegenin neresine gitmek isterlerse, sorunsuzca ve natasiz olarak bunu gerçeklestirebiliyorlar.
Ölümsüzler ülkesi Agarta
Kendini dünyadan bir süre için geri çekmis bilgelik üstatlarinin ya da günün birinde, yani Kali Yuga’nin (Demir Çagi) sona erisinde ortaya çikmaya davet edilmis olan, insanligin gerçek okült rehberlerinin, yasamlarini sürdürmekte olduklari bir ölümsüzler ülkesinden tüm geleneklerde söz edilir. Ulasilmasi imkânsiz bu yer alti dünyasi degisik bölgelerde kurulmus olup, ismi de inanislara ve geleneklere bagli olarak çesitlilikler göstermektedir.
Gobi çölünü tasvir eden seyyahlar, bunun için “sonsuza uzanan bir kara kum denizi” tabirini kullanirlar. Gündüz vakti günes her yani kavurur, siginabilecek tek bir gölgelik köse bulamasiniz, toprak adeta eritilmis kursun gibi sonsuza dek sürecekmiscesine kaynayip durmaktadir. Ufuk çizgisi bile bu ölüm çölünü sinirlayamamakta, gece çöktügünde buzlaniveren bu kum deryasi, ilerledikçe insanin karsisina yeni yeni ufuk çizgileri çikarivermekte, yolculuk giderek sonsuz bir ates ve buz cehennemine dönüsmektedir.
Nicolas Roerich, Asya’nin Kalbi adli serinde, “Gün gelir, bir kum duvari göge yükselir ve dünyayi bir manto gibi örter. Günes, bu örtünün ardinda dev bir kirmizi balona dönüsüverir. Kum firtinasi basladiginda hayvanlar ve insanlar panik içinde, ne yapacaklarini bilemezler” diye yazmaktadir. Bu sessizlik denizini geçen yolcunun kimi zaman garip, hatta ürkütücü bazi fenomenler yasamasi da hayli sik meydana gelen bir olaydir.
Bazi yolculuk kroniklerinde “bir tapinagin tütsüleri gibi hos kokulu” seyyalelerin aniden beliriverdikleri yazilidir. Ancak tüm bu uçsuz bucaksizlikta ne bir eve, ne de bir insana rastlamazsiniz. Bazilari Gobi çölünün belirli bir bölgesine yaklasildiginda, buranin sebebi anlasilamaz bir korku yarattigini belirtir.
Atlar korkudan titreyerek yere yatar, sürücüleri ise sanki bilinmeyen bir ilah, üzerlerine görünmez mevcudiyetini yülüyormusçasina dizleri üstüne çöküverir. Kervanin daha ileriye gidebilmesi imkânsizdir. Yaninizda size eslik etmekte olanlar bir adim daha atmayi reddeder. Onlara dünyanin altinini da teklifini etseniz de fark etmez. Burasi bir büyük tehlikenin, insanoglunun cezasiz kalmadan giremeyecegi bir dünyanin esigidir adeta. Tercümaniniz size hamallarin ve rehberlerin görüslerini aktarir: Sayet bu maceraya atilmayi göze aliyorsaniz, bu sizin için büyük bir risktir. Çünkü birkaç metre ilerinizde, tüm Asya efsanelerinde sözü edilen o imparatorluk baslamaktadir artik. Gerçi siniri gözle görülmemektedir, ancak, beseri limitlerin ötesine geçmeniz için bir adim atmaniz, bedeninizin yerini azicik degistirmeniz yetip de artacaktir. Bu noktadan itibaren “saf sular” ülkesi Belovodye baslamaktadir ve siniri Türkistan ile Mogolistan’in da bir bölümünü de içine alir.
“Parlak Horoz Devri geldiginde, büyük üstatlar Agarta’nin magaralarindan çikacaklardir.” Bu dünyanin gerçek üstatlarinin, yani Demir Çagi’nin (Kali Yuga) baslangicindan ya da diger bir ifadeyle inisiyatik gerçeklerin yitirilisinden itibaren yerkürenin en gizli bölgelerine çekilmis bulunan “ruhun prenslerinin” geri dönüsleri, çesitli tradisyonlarda bu sekilde bildirilmektedir. Büyük inisiye varliklar tarafindan yönetilen yer alti imparatorluklarindan, çevresinde hayalet gemilerin dolanip durdugu efsanevi adalardan, insan tahayyülünün dahi sinirlarinin çok ötesinde kalan ve agaçlari daima yesil olan, buzullarin ardindaki esrarengiz Kuzey ülkelerinden bahsedilen ezoterik tradisyonlarin yalan söyledigini kim iddia edebilir ki?
Sanskrit kronikleri de yerkürenin içinde bulunan ve Atlantis’in son hatiralarinin saklandigi Agarta’dan bahseder. Bu, Mogolistan’daki Sambala’dir. Burasi, sadece ari bir ruhun ulasabilecegi Beyaz Ada7dir. Iskandinav efsaneleri de Tule’nin hikâyesini anlatir. Ve ölümsüzlerin yasadiklari “son topraklar adasi” olarak geçer. Eski Misir rahiplerine göre de, beseri dünyanin ötesinde, denizlerin ardinda ve çok uzakta Pount Ülkesi’nin kapilari açilmaktadir.
Rusya’da ise bazi yasli insanlar, Tatar fatihçilerinin Mogolistan’a giderken izledikleri hatti takip edenlerin, dev dag zincirlerinin ardinda yer alan “beyaz sular” (ya da saf sular) ülkesine ulasacaklarini iddia eder. Sovyet yazari Chinchkov (Sinkov), bu gizli imparatorlukla ilgili imada bulunur. Belevodye isminde bir harikalar ülkesi vardir. Onun hakkinda yazilmis pek çok sarkilar ve massallar mevcuttur. Bu ülke Sibirya’da yer alir; belki de daha ötesinde veya baska bir yerdedir. Oraya ulasmak için stepleri, daglari ve yasi belirsiz ormanlari asmak ve daima günesin dogus istikametine dogru yol almak gerekir. Sayet dogusunuzdan itibaren böyle bir kadere sahipseniz, Belovodye’yi görebilirsiniz. Bu ülkeye kimse ait degildir. Pek eski zamanlardan beri tüm hakikat ve lütuf orada hüküm sürmektedir.
Rus folklorunda da yalnizca bilenlerin, yani suur seviyeleri yüce ifsaata layik olanlarin ulasabilecekleri yer alti sehri Kitij’den söz edilir. Yahudi tradisyonunda bu sakli sehrin adi Luz’dur. Bu, isik imparatorlugudur; inisiyasyonun yesil zümrütüdür. Yesil, inisiyasyonu temsil ettiginden ötürü, daima yesil olan adanin kisi asla tanimayan ülkenin ne anlama geldigi anlasilmaktadir. Bu ülkede Uyanik Suur’un cehalet ve zamanin etkisiyle asla bozulmadigi anlami çikmaktadir. Imtiyazli bölgeler insanin öylesine cani isteyip de ulasabilecegi yerler degildir. Gobi çölünün yalnizliginin ve çetin imtihanlarinin, Himalayalarin asilmazliginin ve meskün bölgelerin ötesinde kalan Kuzey’in buzlarinin üstesinden gelebilmeyi basaran kisi neticede olsa olsa ancak soguk, delilik ve ölümle karsilasabilir.
Fakat bu sakli imparatorluklar pekâlâ mevcuttur. Bu kanaati edinmek için eski geleneklerle ve öte dünyaya bir adim atabilmeyi basarmis olan bazi ender yolcularin anlattiklari ile yüz yüze gelmek yeterlidir. Henrich Schliemann, antik Truva kentini aramaya gittiginde bilim dünyasi kendisiyle alay etmisti. Schliemann’in çagdaslari için Truva sadece Homeros’un hayal dünyasinin bir ürününden ibaretti. Ancak tradisyona dayanarak ve Homeros’un eserini adim adim izleyerek, Ilyada’da adi geçen efsanevi kentin kalintilarini bulmayi basardi. Sadece Truva’yi degil üst üste insa edilmis dokuz kentin daha kalintilarini kesfetti. Homeros yalan söylememisti.
Ayni macerayi Minotor efsanesini gerçek kabul eden Arthur Evans da yasadi. Yaptigi kazilar sonucu Kral Minos’un görkemli sarayi gün isigina çikmisti. Ayni sey 1898 senesinde Babil Kulesi’nin kalintilarini bulan Robert Koldewey için geçerlidir. Bir kere daha efsane gerçege dönüsmüs ve tradisyon (gelenek) da çocuklar için yazilmis harika bir masal degil, insanlara ait ancak unutulmus bir takim hakikatlere dayandigini kanitlamistir.
Bu gerçekleri yeniden elde etmek, ayni zamanda hakiki bir görüse kavusmak ve dünyaya onun sakli olan çehresini, baska bir ifadeyle hepimizin içimizde suuruna varamadigimiz ve zaman zaman animsayarak ürküntü duymamiza neden olan birtakim hatiralar halinde tezahür eden gerçek yüzünü tekrar kazandirmak degil midir? Böylece insan aniden çocuklugunda kendisini uyutmak için okunan masallari animsar, unutmus oldugu sinirli bir âlemde uyanir. Içinde bir isik prensesinin uyudugu, kahramanimizi çetin imtihanlarla dolu bir yoldan sonra esiginde ejderhanin beklemekte oldugu o esrarengiz ve kimsenin bilmedigi satoyu ve ejderhanin insanüstü bir iradeyle yenilmesi gerektigini anlatan hatira parçalari teker teker su yüzüne çikiverir.
Gariptir ama bu tip hikâyelerin hatiralari bizlerde kayip bir cennetin özlemini uyandirir ve çok daha derinlerimizdeki, rüyalarimizda görmüs oldugumuz bir ülkeden ayri düsmüs olmanin istirabini duyuverir. Iste bu özlem duygusu, bu dokunakli nostalji, inisiyasyonda çagri, uyanis, yolculuga davet anlami tasir. Ancak günümüz insani bunu anlayamamakta, dilini kavrayamadigi bir gecenin ortasinda, yataginin kenarina oturmus olarak donup kalmakta, içindeki bu degisik istiraba bir mana verememektedir. Çaglar ötesinden kendisine ulasan bu çagriya cevap vermeyi reddetmekte, çünkü içten içe bu tesirlerin gerçekliginden süphe etmektedir.
Ebedi Gerçegin bulunmasina yönelik çilgin yolculuklarin baslamasi hep böyle bir etkiyle olmustur. Bazi insanlar içlerindeki bu çagriya cevap vermis ve yasadiklari çagdaki insanlarin iddialarina ve çevrelerinin alaylarina kulak asmamis, içlerinde canlaniveren bazi hatiralarin rehberligini kabullenerek muammaya ve heyecana gözü kapali atilmis, bunu yaparken de tek bir mamaci bellemislerdir: Varliklarinin manasini, dünyanin nedenini, diger kainatlarin realitesini bilmek ve anlamak
Bu macerada hayatlarini kaybedenlerin sayisi kabariktir. Çölün göbeginde susuzluktan ölmüs. Himalayalarin uçurumlarindan yuvarlanmis ya da dönüs umudunu yitirmis, kimi zaman da bazi uzak ülkelerde haydutlar tarafindan katledilerek bedenlerini terk etmek durumunda kalmislardir. Bazilari çok tedbirli davranmis, binlerce tehlikeden sonra geri dönebilmislerdir. Bunlar da yolculugun dehsetini dogrulamis, kendilerindeki güç, irade ve iman eksikligini itiraf etmislerdir. Bazilarinin Sambala’ya ulastiklarini ve bir daha asla geri dönmemek üzere Agarta’nin labirentlerine indiklerini söylemislerdir.
1923’te ezoterik Tibet Budizmi’nin lideri Tashi Lama, politik nedenlerden ötürü Çin’e kaçmak zorunda kalmisti. Kendisi en layik olan lamalara Sambala’ya giris pasaportu verme yetkisi olan en yüksek lama olarak kabul ediliyordu.
Tibet-Agarta ve Beyaz Sularin Yolu
Tibetli lamalara göre sakli imparatorluk mevcuttur. Içlerinden bazilari, Sambala’nin Büyük Üstatlari ve yer alti dünyasi Agarta’da hüküm süren büyük inisiyelerle sürekli iliski içinde bulunduklarini iddia etmektedir. Tibet el yazmalari, dünyanin bu bölgesinin alelade insanlar için ulasilmaz oldugundan bahseder. Söylendigine göre, Kanjur’da Tibet rahipleri tarafindan Sambala’dan dogrudan alinmis bir metnin kopyasi bulunmaktadir. Bu metin Tarim irmaginin civarinda yer alan ve daima kuzey yönüne gidildiginde Sambala’nin ruhsal sarayina ulastiran bir “mavi yol”dan söz edilir. Burasi Kutup Yildizinin ekseninde yer alan manyetik bölgedir. Mu ve Atlantis kitalarinin dogusundan çok önceleri, ezerinde “ilk uyanmislarin” yasamis olduklari Hiperborea kitasinin yer aldigi bölgedir.
Lamalar’a göre, “istenmeyen kisi” Sambala’ya ulasamaz. Sadece imtihanlari basaran zat (tüm inisiyasyonlarda oldugu gibi) Ebedi Kent’e kabul edilir. Andrews Thomas’in Sambala hakkindaki eserinde, “ Yeryüzünün en bilge insanlarinin vadisine ancak Sambala’nin rüzgâri ile yollanmis çagrisini ya da diger bir ifadeyle Büyük Üstatlar tarafindan telepatik olarak yollanan çagriyi duyanlar tam emniyet içinde ulasabilirler” diye yazmaktadir.
Nicolas Roerich, seyahatnamelerinde, gizli dünyanin girisine ulasabilmek için dar bir yer alti dehlizinde sürünerek ilerlemek zorunda kalan bir lamanin hikâyesini anlatir. Turfan ve Türkistan’da bulundugu siralarda kesisler Roerich’e, bazilari hiç kimse tarafindan kesfedilmemis olan birtakim magaralari göstermislerdi. “Sambala Asramlari’na bu yollarla ulasilabilir mi?” diye sormustu Roerich. Lamalar ise kendisine bir ülkenin sinirlarinin meraklilardan bir hayli garip yöntemlerle korundugunu söylediler. Kayalardaki yariklardan çikan zehirli gazlar korunmayi sagliyordu.
Bazi anlatilara göre ise, esrarengiz isinimlar insanlarda (ve hayvanlarda) sarsintili titremeler meydana getiriyordu. Sayisiz Mogol efsanelerini toparlamis olan Ossendoi, garip bir rastlanti (!) eseri bir yer alti magarasina giren ve bir duman perdesi ile korunmakta olan salonlarla karsilasan bir avcinin hikâyesini anlatir. Avci geri döndügünde basindan geçenleri anlatmaya karar verir, ancak lamalar onu bu kesfini açiklamasini engellemek için derhal dilini kesiverir. Tesadüf diye bir seyin olmadigini biliyoruz. Böylece bu talihsiz avcinin hikâyesi burada bitmemektedir, çünkü böyle bir geçidin girisini, sayet çagirilmamis olsaydi asla kesfedemezdi. Lamalar tarafindan yapilan iskenceyi kabullenmekle konusma yetenegini yitirmeyi kabullenmis oluyordu. Bu sekilde yillar boyunca, sakatligindan ötürü asla kederlenmeksizin yasadi. Kendi iç sessizliginde, yer alti tapinaginda yasadigi unutulmaz hatiralari tekrar tekrar görüyor, yillar geçtikçe bir takim gerçekleri, tipki kendisine yapilan iskencenin sebebini anlamaya basladigi gibi daha iyi kavriyor, etlerini kesen ve dilini koparan ellerin sahiplerine olan duygulari minnete dönüsüyordu. Tüm bunlari anlayabilmek için bir ömür geçmesi gerekmis, saçlari beyazlandiginda da alelade insanlarin dünyasini terk etmis ve o magaraya geri dönmüstü. Bunun içerisinde kayboldu gitti ve bir daha da asla geri dönmedi.
Cengiz Han ve Agarta
Nikolas Roerich, Gobi çölünde gece oldugunda gökyüzünde simsekler ve isik sütunlari olustugunu görmüstü. Lamalar kendisine, bunlari Sambala Kulesi’nden yollanan isik huzmeleri oldugunu belirtmislerdi. “bu kulenin üzerinde elmas gibi parildayan ve isiklar saçan bir tas bulunmaktadir” diye iddia etmekteydiler. Tibetli rahiplerce iyi bilinen bu tasa Sanskritçede Chintamani (Sintamani), Tibet dilinde ise Norbi Rinpoch adi verilir.
Andrews Thomas, “Tibet’te M.S. 331’de Kral Tho-thori Nyan Tsan hükümdarligi sirasinda içinde bu Sintamani tasinin da oldugu dört kutsal obje bulunan ve Gökten düsen bir sandigin mevcudiyeti herkesçe bilinirdi” diye yazmaktadir. Tibet efsanesi bu mücevheri sirtinda tasiyan bir kanatli attan ya da Tibet dilindeki adiyla bir Lung’dan bahseder. “Yukaridan gelen bilgi”nin sembolü olan bu tas, demek ki Sambala’nin en yüksek kulesinin tepesinde isildayacakti.
Iste bu noktada bir kez daha evrensel bir mit ile karsilasiyoruz: Yukardan düsen yildirim tasi… Yuvarlak Masa Sövalyeleri tarafindan, bikmadan, yorulmadan aranan Graal… Tüm simyagerlerin arayip durduklari filozof tasi… Düsüsü sirasinda, yani enkarne olusu esnasinda Lüsifer, yani Isik Tasiyicisi tarafindan kaybedilen yesil zümrüt… Gökten gelen kahramanlar tarafindan samimi ve içten insanlara armagan edilen bu ates, tanimlamayi basaramadigimiz içimizdeki bu saf ve parlak alevle suurlarimizin derinlerinde yanip durmaktadir.
Tibetliler, gökten gelen ilahi habercinin, bu tasin bir parçasini Atlantis imparatoru Tazlavu’ya vermis oldugunu anlatir. Bu kiymetli tasin parçalarindan biri bir parmak uzunlugundadir ve zihinsel titresimlere karsi duyarli bir frekans yaymaktadir. Üzerinde dört esrarengiz isaret kazinmistir. Tas karardiginda bulutlarin bir araya toplastigi, agirlastigi zaman ise kan, döküldügü söylenir.
Bazilari Cengiz Han’in bu tasi parmaginda tasidigi ve tasin kendisine tüm savaslarda zafer kazandirdigini iddia eder. Hintistan’da Akbar, Yahudiye’de Süleyman ve Çin imparatorlarindan biri de bu sihirli tasin kisa süreli sahipleri arasinda gösterilirler. Bu mücevherin titresimleri ve astral renkleri de yeryüzünün devrelerine göre degisir. Kali Yuga (bugünkü) Çagi’nda inisiyasyonun bu yesil tasin üstünde uzun ve kanli hatlar olusmustur. Bir zümrüt safligina, günün birinde insanlar bilgi’nin sirlarini ifsa etmek ve onlarda dünya üstü görüsün gözünü, ayni anda hem içe hemde disa bakmayi saglayan üçüncü gözü uyandirmak için ari yüksekliklerden inmis bulunan Isik Tasiyicisi’nin parlakligina kavusacagi Kova Burcu Çagi’na dek böyle kalacaktir.
Çigan inisiyelere (Agarta’dan gelmis olduklari iddia edilen çingeneler) göre Kali Yuga, Vampirler Çagi’dir. Kehanetlerine göre Vampirler hükümranliginin ardindan Parlak Horoz (Kova) Devri gelecektir.
Vampirizm ve Agarta
Nekromansi, Yunanca’daki nekros (ölüm) ve manteia (kehanet) kelimelerinden türetilmistir. Çesitli ifsaatlarda bulunmalarini saglamak amaciyla ölülerin ruhlari ile temas kurma ilmidir. Nekromansi’de amaç daha çok gelecege iliskin bilgiler elde etmektir. Kökeni eski Misir’a uzanir.
Nekromansi ayinlerinde kullanilan büyülü tas yesildir ve üzerinde kirmizi damarlar vardir. Bu, vampirik güçlere adanmis olan tastir; kan simyasi tarafinda elde edilmis olan kirmizi ve siyah Graal’dir. Günümüzde de Transilvanya daglarinin ardinda kaybolmus vaziyette, Isik Sambala’sina uzun yer alti tünelleriyle bagli olan ve insanlarin ulasamayacaklari bir Vampirizm Sambalasi mevcuttur.
Inisiyelere göre bundan sasacak bir sey yoktur. Bu, iyi ile kötünün birbirlerine bagli oluslari ve Bilgelige gerçek çehresini kazandirmalari ile ayni yasaya baglidir. Kötü ile iyi aslinda tek ve ayni seydir, ayni parlakligi paylasmaktadir, çünkü hakikat düalizmi ortadan kaldirir. Kötü ile iyi, ne baslangici ne de sonu olmayan Ezeli-Ebedi Tanri’nin insanlara Evrensel Suur’a ulasmalari için verdigi ve imtihanlari için gerekli olan görünümlerden ibarettir. Kan Tasi ve Zümrüt de aslinda iki ayri tas degildir. Bunlar ayni mücevherin çesitli halleri, sayisiz titresimler içindeki durumlardir.
Vampirizm hizmetkârlarinin parmaklarinda tasidiklari Kan Tasi, aslinda okültistlerce gayet iyi bilinen bir Heliotrop’tur. Batil inançlara göre, bu tasin kanamalari durdurma, siddetli adet sancilarini azaltma, burun kanamasini durdurma ve sayet bir büyü ayini esnasinda kullanilmissa büyüleme ve hatta öldürme gibi yetenekleri oldugu söylenmektedir. Sayet gümüs (ay madeni) bir yüzüge takilirsa, üzerine de bir vampir isareti kazinmissa ölüler ülkesine dalabilmeyi, Karpatlar’daki yuvalarina çekilmis ve izole vaziyette yasayan bu gaddar prenslerin, bu “gecenin senyörleri”nin esaretine canli girebilmeyi saglamaktadir.
Ayni sekilde, yesil tas da nur varliklari davet etmeyi ve daglarin ötesinde yer alan Sambala’ya girebilmeyi temin etmektedir. Jacques Bergier, Transilvanya’nin hayli esrarengiz bir cografya üçgeninde bulundugunu açiklar. Beseri tarihin son asirlarina damgasini vuran bazi dehalar bu üçgen içinde dogmuslardir.
Yasak ülke
Yasak ülkeye götüren binlerce yolu anlayabilmek için, sayisiz ezoterik geleneklere ve çesitli yörelerin folkloruna göz atmak yeterlidir. 20. yüzyilda da, çaglarin ötesinden kendisine ulasan çagriyi duyan “asil yolcu”yu daima bekler vaziyetteki bu sakli esikleri, bu efsanevi girisleri açiklamaktan memnuniyet duyulmasi kaçinilmazdir. Bu konudaki en bilinen metinler, Mogolistan’dan, tatarlar’in istila sahalarindan, korunmus vadilerden, Himalaya daglarindan ve Kuzey Kutbu’nun yakinlarinda (Kadim Tule’nin bölgesinde) ve yeryüzü manyetizminden yalitilmis bir bölgeden söz eder.
Kizilderili tradisyonlarina dayanan diger bazilari da, ölüler çölünde yer alan ve yer alti sehirleri ile baglantisi bulunan esrarengiz kuyulardan ve sayisiz insanin bir altinin (hiç süphesiz baska türlü bir altin) pesinden kosarken kaybolup gittikleri Amazon’un en ücra bölgelerinden bahseder. Transilvanya’nin yüksek daglarinda, Curtea da Arges civarlarinda yer alti âleminin girisleri olan basi mahzenleri sakladigi söylenmektedir. Ingiltere’de Broceliande ormaninin, Agarta’ya götüren gizli geçitleri saklamakta oldugu ifade edilir. Bu kapilardan biri, iddiaya göre “kayip kuyu” denilen bölgede bulunmaktadir.
Iste böylece, eski inisiyelere göre, dünyanin her parçasinda insanlarca bilinmeyen bu kapilardan mevcuttur ve buna layik olan kisi, Sambala’nin da çagrisiyla ve rehberligiyle, binlerce kilometrelik ve bitmek tükenmek bilmez yer alti koridorlarindan ve dehlizlerden geçerek “mutlular ülkesi”ne ulasir.
Agarta’nin habercileri
Sambala kralligi zaman zaman insanlar arasina bir haberci yollar, ona garip ve sihirli biçimde ortadan kaybolmadan önce tamamlanmak üzere okült bir misyon verir. Ezoterik gerçekleri ellerinde tutan bazilarinin iddiasina göre, yakin tarihin üç asri boyunca ortalikta görünmüs olan St. Germain Kontu da Agarta’dan yollanmis bir zattir. 15. Louis’nin danismani olan kontun, Marie-Antoinette’e de ihtilalin yakin oldugunu bildirdigi ve yasinin da 300 oldugunu söyledigi animsanmaktadir. Bilgisinin evrenselligi, çaginin asilzadelerini çok sasirtmisti. Transilvanya (!) kökenli bir soydan geldigini iddia ediyordu. Andrews Thomas, “onun Aix-en-Province yakinlarinda bir inziva evi oldugu, burada bir Buda heykelinin karsisinda tipki bir yogi gibi oturarak yogun ve derin düsünce ve temasa saatleri geçirdigi anlatilir” diye yazmaktadir.
Germain Kontu’nun son sözleri, Franz Graffer’in hatiratinda kayitlidir: “Himalayalar bölgesine gitmek üzere Avrupa’dan ayrilacagim. Orada dinlenecegim. Zaten dinlenmek zorundayim. 85 sene sonra beni yeniden görecekler.” Bu sözlerin söylendigi tarih 1790 senesidir. 19. yüzyilin sonunda Teosofi Cemmiyeti’nin üyeleri St. Germain Kontu’na Venedik’de rastladiklarini söylemislerdir.
Kontun, sahitlerin belirttikleri üzere, Büyük Kanal’in kenarinda bir sarayi vardi. Bulara batik Venedik kenti de yer alti dünyasinin bir uzantisi midir yoksa? Bu nokta, Kazanova hakkindaki bir arastirma sonucu aydinlanabilir. Bu maceraperest ve simyagerin, St. Germain Kontu ile yakin iliskileri olmustu. Kazanova bu konuda “Bir okült dehanin çagrisina cevap verdim” demistir.
Yoksa bu deha, onun ziynet esyasi gibi üzerinde tasidigi garip büyülü taslarda mi yatiyordu? Giacomo Kazanova çok genç yastayken, kendisini Okült sanatin ilk safhalarina inisiye eden ve yasli bir kasaba büyücüsü olan mürsidi ile tanisti. Bu, bir kadindi. Muranolu bu büyücü kadin onun burun kanamalarini iyilestirmisti. O devirde köy büyücülerin kanamalari durdurmak için Kan Tasi’ni kullandiklari bilinir. Benzer bir tas bu Venedikli okültiste de armagan edilmis olamaz mi?
Yer alti âleminin vazifelileri, her devrenin sonunda, yeni bir çagin sökmekte olan safagini müjdeleyen haberciler misali ortaya çikivermektedir. Böyle varliklarla karsilasilmasi ancak yüksek amaçlarla olmaktadir. Fakat insanoglu, suurunu sarip sarmalamis ilüzyonlarin neden oldugu körlükle gerçek amacinin ne oldugunu görememekte, el yordami ile yürümekte ve düsüp durmaktadir. Imkânsiz olana duydugumuz özleme ve içimizdeki çagriya kulak asmali, kesif yolculugumuza hemen vakit kaybetmeden baslamaliyiz.
Iste tipki Graal’in pesine düsmüs eski sövalyeler gibi, efsanelerde sözü edilen ve kendi öz maceralarini kabullenmeyi bilmis bu “asil yolcular” gibi olabilmek için üzerinde durmamiz gereken gerçek degerler bunlardir. Belki böylece görünümlerin ötesinde, ilüzyonun binlerce örtüsünün ardindaki “gizli kapi”yi kesfedebilir, hakikatler ülkesinin isiltilarina layik olabiliriz (Autre Monde dergisi, sayi 26)
Dünya Krali
Agarta, kelime olarak Budist kökenlidir. Bütün imanli Budistler, yer altinda bir dünya veya kudretli bir imparatorluk olduguna inanir. Bu inanca göre, yer alti dünyasinda milyonlarca kisi yasamaktadir. Baskenti Sambala olan bu imparatorlugun yöneticisi, Dogu’da “Dünyanin Krali” olarak bilinir.
“Dünya Krali”nin yeryüzündeki temsilcisi Tibetli Dalay Lama’dir. Doguda Tibet ve batida Brezilya dünyanin iki ayri ucunda tünel sebekelerine sahip iki ülkedir. Misir’daki Gize piramidinin altinda bulunan gizli odalarin da yer alti dünyasi ile iliskisi oldugu iddia edilir. Firavunlar bu tüneller vasitasi ile yer altinda tanrilar veya süper insanlarla temas kurabiliyorlardi. Misir tanrilari ve krallarinin dev heykelleri ile dogudaki Buda heykellerinin, insan irkina yardim etmek üzere yer üstüne çikan yer alti Süpermenleri irkini temsil ettigi ileri sürülür. Bu cinsiyetsiz Agarta temsilcileri, yer altindaki utopik bir cenneti temsil etmekteydi.
Iddialara göre, Hz. Nuh gerçekte bir Atlantisli idi ve Atlantis sulara gömülmeden önce, kurtarilmaya deger bir grup insani bu felaketten kurtarmisti. Inanca göre, Atlantislilerin çikardigi nükleer savas sonucu meydana gelen tufan felaketlerinden kurtulan bu grup, önce Brezilya’nin yüksek platolarina gelmis, daha sonra da radyasyondan korunmak için, yüzeyle baglantili tünelleri olan yer alti sehirlerine yerlesmislerdi. Agrta yer alti medeniyeti, Atlantis medeniyetinin bir devami niteligindeydi. Geçmisteki korkunç nükleer savastan ders aldiklari için, devamli baris içinde yasamaktaydilar. Bu insanlar bilimde yeryüzü insanlarinin binlerce yil ilerisindeydi. Agarta medeniyeti binlerce yillikti. Atlantis, 11 bin 500 yil önce sulara gömülmüstü.
Yer altindaki bilim adamlari, bizim bilim adamlarimizin bilmedigi enerji türlerini bilmekteydiler. Bu enerjiler hem uçan, hem de karada giden tasitlarda kullanilmaktaydi. Ossendowski, Agarta Imparatorlugu’nun birbirine tünellerle bagli yer alti sehirleri agina sahip oldugunu ve bu tünellerde (karada veya denizde) hareket edebilen olagan üstü süratli araçlardan söz eder. Agarta’daki halk “Dünya Krali”nin baskanliginda bir hükümet tarafindan yönetilmekteydi. Bu insanlar, Lemurya, Atlantis ve tanrilar irki Hyperborlularin temsilcilerinden olusmaktaydi. Tarihin birçok döneminde Agartali Süpermenler ve tanrilar yeryüzüne çikarak insan irkina rehberlik etmis ve onlari savaslardan, felaketlerden ve yok oluslardan kurtarmislardi. Hirosima’ya atilan ilk atom bombasindan sonra ortaya çikan uçan daireler iste böyle bir nedenle gelmislerdi. Ancak tanrilar kendileri yerine temsilcilerini göndermislerdi.
Hint destanlarindan Ramayana’da Rama’nin Agarta’dan uçan bir araçla, muhtemelen bir uçan daire ile geldigi anlatilir. Ayni seklide, Inka hanedanliginin kurucusu Manco Copac da uçan bir araçla gelmisti. Amerikada’ki Agartali ögretmenlerin en büyüklerinden biri, mayalarin, Azteklerin ve genel olarak Kuzey ve Güney Amerika’daki yerlilerin en büyük efsanevi önderi Quetzalcoatl’dir. Baska bir irktan (Atlantis’ten) gelen bu beyaz adam, Mexico, Yukatan ve Guatemela’daki yerliler tarafindan “büyük kurtarici” diye anilmaktadir. Aztekler ona “sabahyildizi” ve “bereket tanrisi” derlerdi. Quetzalcoatl, “Tüylü Yilan”, yani yilan seklinde sembolize edilmis “ögretici bilge” anlamina geliyordu. Bu isim ona uçan bir araçla geldigi için verilmisti. Muhtemelen yer alti dünyasindan geliyordu. Quetzalcoatl, geldigi gibi esrarengiz bir sekilde kayboldu. Inanisa göre, geldigi yer alti dünyasina dönmüstü. Misir inançlarindaki Osiris baska bir yer alti tanrisidir. Donely, Atlantis the Antediluvian World (Atlantis, Tufan Sonrasi Dünya) adli kitabinda Yunan mitolojisinde geçen tanrilarin Atlantisli yöneticiler oldugunu ileri sürer.
Ilahi Komedya
“Gizemlerin gözü pek açiklamalarini içeren Ilahi Komedya, papaliga bir savas ilani niteligindeydi. Tipki Incil’in Apocalypse (mahser) bölümünde oldugu gibi, Hiristiyan dogmalarina Kabalaci simge ve sayilari cesurca uygulayarak, bu dogmalarda bulunan tüm mutlak degerleri inkâr eden Johannit ve Gnostik özellikler gösteriyordu. Eserde yer alan dogaüstü dünyalara yolculuklar, Eleusis ve Thebes gizemlerine giris törenlerini andiriyordu. Dante, Cehennem çukurundan, basinin ve ayaklarinin yerlerini degistirerek, yani Katolik ögretinin tam tersini uygulayarak kurtuluyor, Seytan’i bir merdiven gibi kullanarak yeniden isiga dogru yükseliyordu. Faust da, yenilmis Mephistopheles’in kafasina basarak Cennet’e ulasmamis midir? Tüm bildikleri Cehennem’e sirt çevirmek olan kisiler, Cehennem’den kurtulamazlar. Onun zincirlerinden ancak Cehennem’e yüz yüze bakma cesareti sayesinde kurtulabiliriz.”
“Aslinda, Dante’nin Cehennem tablosu negatif bir Araf görüntüsündedir. Cennet’i ise, ayni Ezechiel’in Pentacle’i gibi, birkaç tarafindan bölümlenen Kabala çemberlerinden olusmaktadir. Bu büyük haçin tam orta yerinde bir gül açmaktadir. Böylece, Ilahi Komedya ile Gül-Haç üstatlarinin büyük simgesi ilk kez herkese sergilenmekte ve kesin bir biçimde açiklanmaktadir.”
“Gül-Haç üstatlari için gül, evrensel uyumun canli ve gelisen bin simgesidir. Bu simge güzellik, yasam, sevgi ve zevkleri kendinde birlestirir. Yahudi Abraham’in Kitabi’nda Flamel, gülü simyacilarin Büyük Yapit’inin simgesi olarak göstermistir.”
“Gül ve haçi araya getirebilmek, yüksek aydinlanma derecelerinin asil hedefidir.” (Albert Pike, Morals and dogma)
“Islam geleneginde Cebrail, ögreten ve yönlendiren melek islevini tasir ve böylece Hiristiyan gelenegindeki Kutsal ruh niteligini de kapsamina alir. Ilahi Komedya’da, diger niteliklerinin yani sira, Cennet’in rehberi de Cebrail’dir. Islam geleneginde de Cennet’e yükselis motifi Cebrail ile baglantilidir. Dante eserinde, benzer bir cosku dolu yükselisi Virgil ve Beatrice’e yakistirmaktadir.” (Robert Eisman ve Michael Wise, The Dead Sea Scrolls Uncovered)
“Dante’nin sundugu Cennetin Ilahi Gülü’nün parlak görüntüsü ile Galahad’in tanik oldugu gizemli Grail görüntüsü aynidir.” (Joseph Campbell, Creative Mythology)
Gül-Haç manifestolari
“Gül-Haç, eski çaglardan beri aktarilagelen ezoterik bilgelige sahip oldugunu ileri süren, dünya çapinda bir kardeslik örgütüdür. Örgütün adi, gül ve haçtan olusan en önemli simgelerinden türetilmistir. Gül-Haç ögretisi, farkli dinsel inanç ve uygulamalari yansitan okült unsurlardan olusur.
“Bazilari, 1541 yilinda ölen Isviçreli simyager Paracelsus’un örgütün gerçek kurucusu oldugunu kabul etmektedir. Digerleri, 16. ve 17. Yüzyildaki gelismelerin örgütün yeniden canlanmasi oldugunu; aslinda Gül-Haç ögretilerinin eski Misir’da filizlendigini ve Platon, Isa ve Iskenderiyeli Philo gibi, sira disi din ve felsefe önderlerinin de örgüte üye olduklarini ileri sürer. Ancak, örgütün tarihini 17. yüzyildan daha eskiye dayandiracak hiçbir kanit mevcut degildir.” (Encyclopedia Britannica)
Kabbala
“Kabbala’nin bir arketip olarak psikolojik gücü, özgün Gül-Haçlilar tarafindan 17. yüzyilda ortaya konulmustur. Kim olduklari bilinmeyen bu kisiler, atesli yazilar ve brosürlerle, “görünmez” mevcudiyetlerini ilan etmislerdir. Bir örgüt olarak varliklari hiçbir zaman tatmin edici bir biçimde kanitlanamamistir. Ancak, varliklarina olan inanç Avrupa’da bir histeri dalgasi yaratmaya yeterli olmus ve Francis Yates’in belirttigi gibi, 17. yüzyilda düsün, kültür ve politik kurumlarin gelisiminde hayati bir rol oynamislardir.” (Baigent, Leigh & Lincoln, The Messianic Legacy)
“Gül-Haç Kardesligi Yöneticiler Koleji temsilcileri olan bizler, dogru insanlarinin kalplerinin yöneldigi En Ulu’nun lütfuyla, bu kentte “görünmez” ya da “görünür” olarak bulunuyoruz.” (Gül-Haç Duvar Ilani)
“Gizli örgütlerin arasinda en anlasilmazi olan Gül-Haç örgütünü incelemek için öncelikle “Fama Fraternitatis” ile ise baslamak gereklidir. Örgütün sözde kurulus öyküsünü anlatan “Fama” Gül-Haç adini açik ve kesin bir biçimde dile getiren ilk belgedir. Yazari belli olmayan ilk Almanca el yazisi nüsha 1610 yilinda dolasima çikmis ve sonradan birkaç dile çevrilerek basilmistir. “Fama”nin ilk basimi 1614 yilinda Almanya’da Kassel kentinde yapilmistir.” (Ancient Wisdom and Secret Sects)
“Fama, Gül-Haç örgütünün kurucusu olan ünlü Christian Rosenkreuz’ün gezilerini anlatir. Rosenkreuz’ün 1378 yilinda dogdugu ve tam 106 yasina kadar yasadigi leri sürülmektedir.” (Encyclopedia Britannica)
“Rosenkreuz, görünüse göre tipta ve insanlari iyilestirmekte büyük hünerler göstermis ve böylece kentteki bilge kisilerin dikkatini üzerine çekmis. Bu bilgelerin bilim, matematik ve diger önemli konulardaki bilgilerinden ilham almis. Genç Rosenkreuz hiç gecikmeden ilk planlarini bir yana birakmis ve Arap bilgeligini kaynagindan ögrenmeye karar vermis. Sam bilgeleri onu Damcar adli bir kente göndermisler. Damcar’in neresi oldugu bugüne kadar belirlenmemistir ve birçok kisi bu kenti mitolojik bir kent olarak kabul etmektedir. Fama’da anlatilanlara göre, Damcar’da bulunan ‘doganin gizini bilen’ bilge kisiler, bu erken olgunlasmis genci bir yabanci gibi degil, çoktandir beklenen biri gibi karsilamislar, matematik. Fizik, simya ögretmisler ve aralarinda ‘M Kitabi’diye adlandirilan bir gizli eser de dâhil birçok gizemi göstermisler. Bazilarina göre tam adi “Liber Mundi” (Dünya’nin Kitabi) olan bu hazine, tüm evrenin gizlerini açiklamaktaymis. Genç Rosenkreuz bu kitabi Latince’ye tercüme etmeye karar vermis; böylece Avrupa’ya dönünce bu gizleri baskalari ile paylasabilecekmis.”
“Damcar’da geçen üç yilin sonunda, Rosenkreuz Misir’a geçmis. Misir’da doga tarihi ile efsanevi Misirli bilge Hermes Trimegistus’un metafizik eserleriniincelemis. Daha sonra, Fas’in Fez kentine gitmis. Orada da, sihir ile Kabala’yi ögrenmis.” (Ancient Wisdoms and Secret Sects)
“Günümüzde Rosenkreuz gerçek bir kisi olarak degil, simgesel bir kisi olarak kabul ediliyor. Onun öyküsü örgütün efsanevi kökenini açikliyor. Fama’ya göre, Rosenkreuz Gizli Bilgelige ulasmis ve Almanya’ya geri dönünce bildiklerini üç ögrencisine aktarmistir. Ögrencilerinin sayisi bir süre sonra sekize yükselmistir. Sonradan. Bu ögrencilerin her biri degisik bir ülkeye yerlesmistir.” (Encyclopedia Britannica)
“Rosenkreuz 1484 yilinda öldü ve gizli bir mezara gömüldü. Örgütün ilk üyelerinin tümü yasama veda edince, mezarin yeri unutuldu. Ancak, üçüncü nesilden üstatlar, gizli bir toplanti yeri hazirlarken, mezari rastlantiyla buldular.” (Daniel Cohen, Masters of the Occult)
“Ertesi sabah kapiyi açtik. Ortayayedi yüzü ve kösesi olan bir yer alti mezara çikti. Her yüz bes ayak genisliginde ve sekiz ayak yüksekligindeydi. Bu mezarda günes hiçbir zaman isildamadigi halde, tavanin ortasinda yer alan baska bir günes her yani aydinlatiyordu. Mezar tasi yerine pirinç levhalarla kapli yuvarlak bir atlar konulmustu.”
“Mezar odasinda bulunan simya kitaplari, V. Frederick’i öven yari politik eserlerdi. Tüm bu olanlar, simyaci bir Protestanligi uyanis öyküsü olarak etrafa yayildi. Fama’nin ögreti olarak, Dee’nin Hieroglyphic Monad isimli eseri ile benzerligi sasirticidir. Anlasilan o ki, Dee’nin bu eseri Gül-Haç yazilarina model olusturmustur.”
“Fama’ya göre, kitaplarin arasinda, ünlü Isviçreli fizikçi ve simyager Paracelsus’un Vocabularium adli yapitinin da bir nüshasi vardi. Oysa gerçek adi Theophrastus Bombast von Hehenheim olan Paracelsus 1493 yilinda dünyaya gelmistir ki, bu tarih Rosenkreuz’ün ölümünden tam on yil sonradir.” (Terence McKenna, The Archaic Revival)
“120 yil önce Christian Baba’nin arzuladiklarini yerini getirdiklerine inanan kardesler, mezar odasinin kapisini kapatip mühürlemisler. Artik tüm dünyanin erdemlerle yenilenmesinin ve çok sayida yeni üyeye açilmanin zamani geldiginde dair mesaj aldiklarini biliyorlarmis.”
Jon Valentin Andrea
“Christian Rosenkreuz’un kimyasal Dügünü adindaki kitap bir yil sonra Strasbourg’ta ortaya çikti. Alegorik ayrintilarla dolu olan öykü, ayni zamanda kozmolojik, simyaci, astrolojik, büyüsel ve hatta sövalyelikle ilgili simgeler ile süslü idi.”
“Öykünün baslangicinda Rosenkreuz bir kutlama törenine hazirlanmaktadir. Ancak, kutlamaya katilana kadar birçok sinav, deneme ve garip aydinlanma törenlerinden geçmesi gerekir. Tinsel gelisimi simgeleyen bu zorlu sinavlarin tümünü basarir. Sonunda hedefine ulasir ve onur konugu olarak kutlamaya katilir. Böylece Altin Tas Sövalye Tarikati’nin üyesi olur. “Altin Tas” simgesi, simyada asal maddelerin altin ve gümüse dönüstürülmesini saglayan “Filozof Tasi”na açik bir göndermedir. Eser, “Altin Tas”a ulasan Rosenkreuz’un asil amacinin tinsel bir degisime ulasmak oldugunu etraflica anlatir.” (Ancient Wisdom and Secret Sects)
“Christian Rosenkreuz’un Kimyasal Dügünü adli eserin, Luther’ci bir papaz olan Johann Valentin Andrea tarafindan yazildigi ileri sürülmektedir. Sosyal yasamda reformlar gerektigini düsünen Andrea, bu öyküyü yaratmis ve bastirmistir. Birçok kisi Andrea’nin, hem ezoterik meraklarini hem de sosyal degisim arzularini birlestiren Gül-Haç örgütünü kurdugunu düsünmektedir.” (J. Gordon Melton, Encyclopedic Handbook of Cults in America)
“Andrea’nin atesli bir Luther’ci olmasi pek ilgi çekicidir. Zira Martin Luther’in armasinda bir gül ve bir haç resimleri bulunmaktaydi.” (Arkon Daraul, Secret Societies)
Aydinlanma magarasi, Khunrath
“Gül-Haç görüslerini ileri süren birçok baska belge kaleme alinmistir. Bunlarin hemen tümü, makrokozmos ile mikrokozmos arasindaki iliskiyi çözümlediklerini savunmaktadirlar. Robert Fludd’in da benzer bir eseri vardir. Kepler tarafindan, Kabalaci simgeciligi kullanan bir gizemci olarak suçlanan Fludd, yazdiklarini hirçinlikla savunmustur. Bu sürtüsmenin hemen ardindan, Fludd’i savunan birçok Gül-Haç’ci belge yazilmis ve tümü de ayni yayimci tarafindan basilarak dolasimi çikarilmistir.”
“Bacon, Fludd ve Descartes; bu kisilerin tümünün Gül-Haç’ci olduklari ya da Gül-Haç’çilarin pesine düstükleri ileri sürülmüstür.” (Gerry Rose, The Venetian Takeover of England and Its Creation of Freemasonry)
“Apology (Özür) isimli yapitinda Fludd, Gül-Haç’çilari gerçek Hiristiyanlar ve Hermes Trimegistus’un tinsel izleyicileri olarak tanimlamaktadir. Kendisinin de, örgüte üye olmakla birlikte, bir mürit olarak kabul edilebilecegini söylemistir. Hatta Gül-Haç’in biçimsel bir örgüt olmayip, ayni tinsel ve felsefi amaçlara sahip kisilerden olusan bir akim oldugu kanisini benimsemistir.”
“Fludd, geometri, cebir, aritmetik ve optik dahil olmak üzere tüm matematik bilimlerinde genis bir reform yapilmasi gerektigini ileri sürmüstür. Ayrica ahlak, politika, hukuk, dinbilimi ve ekonomi alanlarinin erdemli kisilerce dikkatle incelenerek, daha uyumlu biçime getirilmelerinin gerekligini de belirtmis ve bunun Gül-Haç’çi bir ülkü oldugunu söylemistir.” (Ancient Wisdom and Secret Sects)
Gül-Haç Kardesligi ve Khunrath
“Tüm insanlar, kendilerine hizmet edebilen Cin’lerle kusatilmistir. Gül-Haç’çilar cinlerin aynalara, yüzüklere ya da taslarin içine hapsedebilirler ve gerektigi zaman hizmet etmek üzere özgür birakirlar. Gül-Haç’çilarin bu özelligi, Binbir Gece Masallari ile folklorize edilmis olan Arap Gizemciligi ile paralellik gösterir.” (Arkon Daraul, Secret Societies)
“Eski Kelt tanrilari Irlanda Hiristiyan folklorunda nasil perilere dönüsmüsse, Iran, Misir, Babil ve Hint tanrilari da, Islam halk inancinda cinlere dönüsmüstür.” (Joseph Campbell, The Portable Arabian Nights)
“Gül-Haç’çilar, var olan dünyanin sinirlarina bagimli olmadiklarini ve yalnizca görünürde ulasilmaz olan Diger Tarafa gidip geri gelebildiklerini savunmaktadirlar.” (Hargraves Jennings, The Rosicrucians, Their Rites and Mysteries)
“Anglia’da bulunan Societas Rosicruciana’nin üyesi olan Hargrave Jennings, bu rit ve gizemlerin temelde cinsel nitelikli olduklarini vurgulamak için elinden geleni yapmistir. Gül-Haç felsefesinin dayanaginin Tantrik seks oldugu konusunu sürekli isleyen Jennings, bir mason simgesi olan Süleyman Mührünün iç içe geçmis erkek ve kadin üçgenler biçiminde yasami simgeledigini açiklikla belirtmistir.”
Gizem dinleri
Gizem dinleri, Greko-Romen kültür dünyasinda kamuya açik resmi dinler tarafindan saglanamayan bireysel dini deneyimler sunan çesitli gizli kültlere verilen addir. Bu dinlerin kökeninin, ilkel insanlar tarafindan dünyanin çesitli yörelerinde uygulanan kabile törenlerinde bulundugu ileri sürülmüstür. Ilkel kabile topluluklarinda hemen herkes inisiye olurken, Grek dünyasinin Gizem Dinlerine inisiyasyon kisisel seçim konusudur. Gizem Dinleri, Isa’dan sonra gelen ilk 300 yil süresince en yaygin olduklari dönemi yasamislardir; ama kökenleri Grek tarihinin en eski dönemlerine kadar gider. Etimolojik olarak Mysterion (Gizem) sözcügü Grekçede “gözleri ve dudaklari kapatmak” anlamini tasiyan myein (muein) fiilinden türemistir.
Gizem Dinleri, daima adaylarin “inisiye” (içeri alinma) olarak girebildikleri gizli kültlerdir. Inisiye olan kisiye mystes, adayi öneren kisiye mystagogos (mystes’in önderi) adi verilir. Kültün önderinin adi ise hierophantes (kutsali açiklayan) ya da dadouchos (mesale tasiyan) olmustur. Bir gizem toplulugunun temel uygulamalari toplu yemekler, dans ve inisiyasyon törenleridir. Ortak yasanan bu deneyimler kült için bagliliklari güçlendirir.
Gizem Dinleri (Mystery Religions) genelde yalnizca belirli bir toplumsal birimin üyesi olarak kabul edilen kisilere açik törenlerden olusmustur. Yasama ve yasamin sürdürülmesine sikica bagli olan bu gizemlerin baskalarina açiklanmamasi temel kosuldur. Gizem dinleri, gizemlere ulasan kisilere toplumsal anlamda degismez nitelikler ve özel bir statü verir.
Gizemler iki ana nitelikte ele alinabilir: birincisini, bir bireyi toplumsal yapi içinde, eriskinlerin yasamina ya da gizli bir dernege alan gizli törenler olusturur ve bu törenler daima gizemci bir yeniden dogum düsüncesini içerirler; ikincisi ise, belirli mevsim degisimlerinde mitoslarin canlandirilmasindan, her uygulamada bir arketip (ilk örnek) ile gerçeklik ve nitelik bakimindan esdeger oldugu öngörülen kutsal temsillerden olusur.
Ekim, Vedder
Gizem Dinlerinin uygulamalarina benzer dramatik ritüeller oldukça yaygindir. Bu törenlerin nitelikleri, yasamin sürdürülmesi için gerekli kosullar, dogal çevre ve toplulugun inanç yapisina baglidir. Ilk çaglarda Mezopotamya’da, yaz sicaginin bitkileri yok etmesi, Tammuz’un ölümü ve dirilmesini canlandiran mitos ve kült dramalarinda karsiligini bulur; günesin kis mevsimi tarafindan yenilgiye ugratilmasi ve baharda geri dönüsü ise, Marduk’un yer alti dünyasina hapsedilmesini ve kurtarilmasini anlatan törenlerle kutlanir.
Suriye ve Fenike’de Adonis, Bati Anadolu’da Attis ve Misir’da Osiris de, bu tür dramatik ritüellerin basrol oyunculari olarak görülmelidir. Bu ritüellerin hemen tümü, topragin verimliligi ve canlilarin dogurganligi ile ilgili Gizem (Mystery) törenlerini olusturur. Atina’da ünlü Eleusis törenleri ve yalnizca kadinlara özgü Thesmaphoria bu dinlerden sayilir.
Bir Gizem (Mysterion), gizeme ulasarak inisiye olanlar disinda herkesten gizli tutulan (muein, kapali) bir ritüeldir. Adaylar, bir hierofan (ierofantis) yani “kutsali açiklayan” önderliginde gizemlerin kendilerine açiklanmasi için hazirlanirlar. Izmirli Theon’a göre Eleusis törenlerinde bu hazirlik dört asamada gerçeklesir: ön arinma asamasi, bilgilendirme ve yönlendirme asamasi, gizemin açiklanmasi asamasi ve son olarak artik ayricalikli bir kisi olan kisinin basina taç ya da boynuna çelenk takilmasi. Üçüncü asama olan gizemin bildirilmesinin, yalnizca konusularak yapilan bir uygulama olmayip, dramatik bir gösteri biçiminde oldugu da bugün bilinmektedir.
Ayrica, tüm gizem törenlerinde dansinda önemli bir yer tuttugu açiklanmistir. Eleusis törenlerinde gizliligin nedenleri olarak, bazi düsünürlerce, egemen Grekler tarafindan yerel halkin dinsel baski altinda tutulmasi sonucunda kültlerin gizlilige siginmasi biçiminde açiklanmasi agirlik kazanmistir. Gerçekten de, Girit’te Grek gizem törenlerinin benzeri tümüyle açik olarak uygulanmakta olup hiçbir gizemli yönü bulunmuyordu. Ayrica, Eleusis’teki Telesterion (gizem töreninin gerçeklestigi tapinak) Minos-Miken mimari tarzinda olup Eleusis adini bile büyük olasilikla Grek öncesi bir kökeni oldugu ileri sürülmüstür. Gerek Eleusis ve gerekse diger Gizem Dinleri törenlerinde Grek öncesi birçok unsurun yasamaya devam ettigi kesinlikle saptanmistir.
Bu düsünceye karsilik, Gizem Dinlerinin tanrilari arasinda kesin olarak Grek oldugu bilinenlerin (Demeter, Kore gibi) bulunmasi, ritüellerin yerel dinlerin kalintisi olmadigini düsündürmektedir. Bu törenlerin, çogu zaman soylu ve önde gelen aileler tarafindan düzenlenmesi ve törenlerdeki büyü uygulamalarinin varligi gizliligin nedeni olarak ileri sürülebilir. Gizem Dinleri tanrilarinin tümü, birer toprak ya da yer alti tanrisi (chtonian) niteliginde olup, her ne kadar koruyucu ve iyilik sever olsalar da, dogalari geregi yanlarina yaklasilmasi tehlikeli olan varliklardir. Bu bakimdan, herhangi kritik bir anda dogabilecek bir soruna yer vermemek için, törenlerin bir gizlilik örtüsü altinda yürütülmesi ve böylece “arinmamis” kisilerin uzak tutulmasi yoluna gidilmis olmalidir.
Attis-Kybele, Isis ve Dionysos Sabazius’a bagli ve sonradan Yunanistan ile Roma Imparatorlugu’nu istila eden dogu Gizemleri, Eleusis törenleri ile birçok ortak özellikler tasimaktadir. Ancak, Dogu Gizemlerinde katilanlarin kendinden geçisleri (vecit) çok daha siddetli, üstelik tanrilarla bütünlesme arzusunun yarattigi psikolojik gerilim çok daha tehlikeliydi. Örnegin basrahibin tanrinin adini tasidigi Attis tapiminda inisiyeler kendilerini hadim ederlerdi. Tanri ile bütünlesme, ya boga kurbani (Taurobolium) sirasinda kana bulanma ya da sunak üzerinde kendi kollarinin biçakla kesilmesi ile saglanirdi. Ayrica bir kutsal evlenme töreni düzenlenir ve inisiye büyük tanriça ile cinsel iliski kurardi. Frigya gizemlerinde, dramatik olarak ifade edilen, Attis’in ölümü ve dirilmesi çok belirgindi. Bu törenlerin gerçeklestirildigi Hilaria (sevinç ve nese) bayrami ilkbahara rastlardi.
Eleusis gizem törenleri de, Boedromion ayinin son yarisinda, yani yaz sonunda gerçeklestirilirdi. Bu yörede hasat zamani kuzey iklimlerine göre daha önce gelir, gizem törenleri uygulandigi günlerde harmandan elde edilen taneler çoktan toprak altina gömülmüs olurdu. Törenlerin baslangicinda Kore (Persephone, tahil bakiresi) kesin olarak yer altina göç etmistir. Mevsimin en yagissiz ayi olmasi nedeniyle, tarlalar bos ve kuru görünümdedir. Ancak, güz yagmurlari baslayip tarlalarin sürülmesi ve ekim zamani gelince Kore geri dönecektir, yani hasat olacaktir. Törende Kore’nin yer altina kaçirilisi temsil edildikten sonra, ritüelin yarattigi heyecan doruga vardigi anda, biçilmis bir bugday basagi katilanlara gösterilirdi.
Bu kültlerin çogunda inisiyeler, aci çekmisler ve sonunda zafer kazanarak tanriyla bütünlesmislerdir; bu dünyada tanrinin sevgisini kazanmakla kalmayip öbür dünyada da mutluluklarinin garanti altina alindigi inancini tasimaktadirlar. Inisiye olanlari tanri ile birlesirler, onun yasamini ve ölümünü kendilerinde gerçeklestirirler. Ölen ve yeniden yasama dönen tanri gibi, gerçek ölümden sonra da sonsuz yasama kavusacaklarina inanirlar. Gizem Dinlerinin inisiyeliri, eski yerel-ulusal dinlerin sinirlarini asip, artik daha kisisel ve daha derin bir kurtulus dinine girmislerdir.
Simdi Yunan ve Roma uygarliklarinda etkile olan Gizem Dinlerini birer birer inceleyelim.
Dionysos
Tüm Grek kentlerinde Dionysos’a (Bacchus) tapan erkek, kadin ya da karma özellikte çesitli kardeslik örgütleri vardi. Dionysos, genelde bir bereket ve bitki tanrisi olmakla birlikte, özünde sarap tanrisiydi. Dionysos adina düzenlenen ve adina Dionysiac ya da Bacchanalia denen senlikler, topluluk üyelerinin gündelik yasamin döngüsünün disina çikmalari için bir firsat olustururdu. Bu senlikler, yalnizca sarap içmeyi ve cinsel eylemleri içermekle kalmaz, ayni zamanda korolar ve pandomim gösterileri gibi Grek uygarliginin degerli kültür etkinliklerini de kapsardi. Çogu kez, yalnizca inisiye olanlarin bu törenlere katilmasina izin verilirdi. Ancak, zaman içinde topluluktaki hemen tüm bireylerin inisiye olmasi saglandigi için, Dionysos kültüne giris, ilkel kabilelerin inisiyasyon törenleri ile paralellik gösterir. Öyle görünüyor ki, bireyin cinsel yasaminin baslangici ile Dionysos kültürüne girisi ayni anda gerçeklestirilirdi. Ne var ki, cinsel üreme eylemi, asla ölüm düsüncesinden tümüyle ayri tutulamadigi için, Dionysos’a tapanlar ölmüs atalari, yasayan nesil ve toplulugun gelecekteki üyeleri arasindaki gizemci birlikteligin bilincindeydiler.
Eleusis, Hades
Tahil tanrisi demeter (Ceres) ile kizi kore (Persephone) adina kurulmus en önemli tapinak Attika’da, Atina ve Megara arasinda yer alan Eleusis kentindeydi. Adina Büyük ve Küçük Eleusis Gizemleri denilen ve tahilin ekim, filizlenme ve biçim dönemlerinin kutlandigi ünlü dinsel tarim senlikleri Eleusis kentinde yapilirdi. Kore mitosunda dile getirilen tahilin yasam döngüsü ile insanin yasam döngüsünün paralel olduguna inanilirdi.
Homeros’un yazdigi Demeter’e Agit’ta yer alan bu mitos, kendine bir es arayan yer alti tanrisi Hades’in (Pluton) Kore’ye topragin derinliklerine kaçirilisini anlatmaktadir. Günler boyu kizini arayan anne Demeter, Eleusis’e varir ve tahillarin büyümesini durdurur. Sonunda Hades, Kore’yi dünyaya geri göndermeye razi olur. Kore, tahil bakiresi olarak aydinliga döner ve oglu Plutus’u dogurur (Kore, “bakire”, Pluton, “zengin olan”, Plutus, “bolluk” anlamina gelmektedir). Oysa Kore, dogum ve ölümü simgeleyen narlardan yemistir ve bu yüzden karanliklardan tümüyle kurtulamaz; bir orta yol bulunur, yilin üçte birini kocasi ile yer altinda geçirecek, kalan sürede annesi ile birlikte olacaktir. Bu çözüme sevinen Demeter, tahillarin yeniden büyümesine izin verir ve Eleusis halkina kendi ritlerini ögretir.
Eleusis senliklerinde, Demeter ve Kore’nin tüm öyküsü titizlikle yeniden canlandirilir. Tipki mitosta Kore’nin yer altina kaçirilmasi, Hades ile evlenmesi ve Plutus’u dogurmasinda oldugu gibi; ayni biçimde, tahil da yeni bir yasam vermek üzere topraga ekilir. Tipki topraktan fiskiran, biçilen ve hem insanoglunun ekmegi biçimine dönüsen, hem de tohum olarak yeniden kullanilan tahil gibi, Kore de annesinden kopartilir ve yeni bir yasam dogurmasi için bakireligi yok edilir. Ölen insanlar da yasamin yenilenmesi döngüsüne mistik anlamda katkida bulunmak için topraga gömülürler. Eleusis’in mesaji budur: her mezardan yeni bir yasam fiskirir. Bu nedenle inisiyeler, ölümden sonra ulasilacak ölümsüzlük için umut beslemelidirler.
Demeter, Eve Reid
Tüm Grek kentlerinde Eleusis senliklerinin yapilmasina karsin, gerçek Eleusis kentinde kutlanmaktaydi. Baslangiçta Demeter kültü yerel bir inançti ve bu külte inisiyasyon, kisisel degil, topluluk ya da kabile düzeyindeydi. Eleusis Gizemlerine katilan birey, bagli oldugu toplulugun tam bir üyesi oluyordu. Bu düzen, I.Ö. 600 yillarinda Eleusis’in Atina topraklarina katilmasina kadar sürdü.
Bu tarihten sonra, toplumsal statü saglama yöntemi olarak önemi azalan inisiyasyon, giderek tümüyle dinsel bir tören biçimine dönüstü. Tüm Atinalilar Eleusis Gizemlerine katildilar ve kisa süre içinde gizemler tüm Grek dünyasina yayildi; böylece Eleusis senlikleri “uluslararasi” bir nitelige kavustular. Ancak inisiye olmak isteyenler yine de Eleusis’e gitmek zorundaydilar. Eleusis gizem riti artik bir kabile töreni olmaktan çikmisti. Her birey, katilip katilmama konusunda kendi kararini kendisi veriyordu. Bu gelisim ancak, büyük bir kent olan Atina’nin, din de dâhil olmak üzere, kisilere kendi yasam biçimlerini seçme hakkini taniyan farkli bir kültür yapisina sahip olmasiyla saglanmisti.
Hem Dionysos, hem de Eleusis Gizemleri genis bir anlam içerigine sahiptiler. Bu gizemlerin özü, hiçbir yazili kaynakta yer almaz; yalnizca toplulugun kutsal günleri olan senlik dönemlerinde yasanarak ögrenilirdi. Yine de katilanlarin büyük çogunlugu, törenlerin sadece yüzeysel yönlerini taniyabilirler ve hosça zaman geçirmek için bir firsat olarak degerlendirilerdi. Ancak, törenlerin daha derin anlamlari da bulunmaktaydi; ama bu gizler, herhangi bir teoloji ya da inanç dizgesi ile açiklanmaz, dogrudan dinsel eylemin yasanmasi ile aktarilirdi. Bu bakimdan, inisiye olmamis kisilere gizemleri gözlerle açiklamak olanaksizdi. Öte yandan, gizli danslari yabancilara anlatmak bile dinsel ihanet sayilirdi.
Din disi gizem topluluklari
Inisiyelerden olusan bir topluluk, zamanla tüm dinsel baglantilardan arinarak, tümüyle sosyal bir dernek biçimine dönüsebilirdi. Yine de kardeslik, gizlilik ve birlikte yenilen yemekler sürdügü için, Grekler ve Romalilar bu tür dernekleri de gizem topluluklari olarak görürler, dinsel gizem topluluklarindan farkli olarak degerlendirmezlerdi. Bu tür dernekler arasinda aristokratik nitelikte olanlarin Atina politikasi üzerinde önemli etkileri olmustu.
I.Ö. 415 yilinda ünlü Gizem Skandali meydana geldi. Birkaç aristokratik dernek, Atina demokrasisini devirmek için komplo düzenlemisti. Tüm üyeleri taahhüt altinda tutabilmek amaciyla, her üyenin katilmak zorunda oldugu toplu bir suç islenmesi yoluna gidildi. Bir gece, bütün üyeler birlikte, Atina sokaklarinda bulunan sayisiz Hermes heykellerinin erkeklik organlarini çekiçle kirdilar. Böylece ilerde ortak siyasal amaçtan sapma gösterecek olan kisi, kendi dostlari tarafindan dine karsi suç islemek ithamiyla ihbar edilecek ve üstelik bu suçlamayi dogrulamak için birçok tanik kolayca bulunacaktir. Atina halki gelismekte olan komployu kisa sürede fark etti. Bir dizi yargilama sonrasi, komplocular cezalandirildi ve sürgüne gönderildi. Komploculardan biri olan ünlü hatip Andocides’in savunma konusmasi olan On the Mysteries (Gizemler Hakkinda) bir edebiyat eseri olarak günümüze kalmistir.
Din disi gizem topluluklari Grek ve Roma tarihi boyunca varliklarini sürdürdüler. Özellikle Romalilar gizli topluluklara karsi güvensizlik beslemekteydiler. Bu kusku, I.Ö. 63 yilinda yönetimi devirmeye kalkisan ve bunun için gizem topluluklarini kullanan Catiline tarafindan dogrulanmisti.
Örnegin I.S. 98-117 yillari arasinda imparator olan Trajan, bir itfaiye ekibi olusturmak üzere bir dernek kurmak isteyen Nicomedia (Izmit) halkina izin vermemis; iyilik isleri için bir dernek kurmak isteyen Amisus (Samsun) halkina ise pek gönülsüz bir onay vermistir.
Orpheus, Delville
Topluluk inisiyasyonlarinin yani sira, daha derin dinsel deneyimler yasamak isteyen bireyler için de törenler mevcuttu. Bu törenler Orpheus Gizemleri adini tasimaktaydilar. Orpheus, insanüstü müzik yetenegine sahip olan ve gizemli yazilar kaleme aldigi öne sürülen bir mitos kahramaniydi. Orphic Rapsodiler adiyla bilinen bu yazilar, ölüm sonrasi ve ruhsal arinma gibi konulari islemekteydiler.
Bagimsiz bir Orpheus kültünün asla varolmamasina ve Orpheus’çu küçük topluluklarin ögretilerinin birbirinden oldukça farkli olmasina karsin, söz konusu bireysel inisiyasyon uygulamalarinin ortak bir yapisi oldugu görülmektedir. Orphic diye adlandirilan Orheus Gizemlerine bagli kisilerin günah ve suç kavramlarina iliskin güçlü duygulari oldugu sanilmaktadir. Insan ruhunun tanrisal özellikleri olduguna, ruhun bedene esir düstügüne ve insanin asil görevinin ruhunu kurtarmak olduguna inanirlardi. Kurtulus, ancak Orphic bir yasam sürmekle saglanabilirdi: yani et, sarap ve cinsel iliskiden kesinlikle uzak durmak gerekliydi.
Ölüm sonrasinda, ruh yargilanacaktir. Eger kisi dogru bir yasam sürdüyse, ruhu Elysium’un çayirlarina gitmeye hak kazanacak; ancak kisinin yasami kötülüklerle doluysa, ruhu çesitli cezalara ugrayacak, hatta belki de cehenneme gidecektir. Ödüllendirme ya da cezalandirma döneminin sonunda, ruh yeni bir bedende yasama dönecektir. Bu döngüden, yalnizca üç kez üst üste dindar bir yasam sürdüren ruhlar kurtulabilecektir.
Pisagor
I.Ö. 6. yüzyilin baslarinda Güney Italya’da ortaya çikan Pisagor kardeslik örgütünün temelinde Orphic inançlar yatmaktaydi. Pisagorcular, kimi zaman politik egilimlere de sahip olan aristokratik nitelikli bir kardeslik örgütlenmesiydi. Yine de temel basarilari müzik, geometri ve astronomi alanlarinda gerçeklesmisti. Bu alanlarda yer alan çesitli olgularin, sayilar ya da orantilar sayesinde anlasilabilecegini ortaya çikarmislardi. Kendi buluslari ile Orphic eskatoloji (ölüm ve ölümden sonrasina dinsel anlamda incelenmesi) arasinda bir bütünlük saglamislar; müzik, geometri ve astronomiye dinsel degerler yüklemislerdi. Ögretilerine göre, insan ruhunun özgün yuvasi yildizlardaydi. Ruh, yildizlardan yeryüzüne düsmüs ve bedenle birlesmisti. Bu bakimdan, insan aslinda yeryüzüne yabanciydi ve bedenin baglarindan kurtularak göklerdeki yuvasina geri dönmek için çirpinmaktaydi.
Plâtoncular
Platon’un (I.Ö. 428-348) felsefesi, gizem kültleri ile baglantilarin dogrudan bir sonucudur. Platon, eski Grek dininden, özellikle Pisagor kardeslik örgütünden ve Eleusis Gizemlerinde pek önem verilen “arama ve bulma” kavramlari Platon felsefesinde de basköseyi tutmaktadir: Buna karsin Platon’dan sonraki Gizem Dinleri, diyaloglarin zengin düsgücünden yararlanarak, Platon’un düsüncelerini ödünç almislar ve böylece Platonculuk ile derinden kaynasmislardir.
Atina Okulu, Raphael
Evren kuramini sergiledigi Timaeus adli eserinde Platon, ayrica bir de ruh kurami gelistirmistir. Yeryüzü, yedi gezegenin olusturdugu küreler tarafindan çevrelenmistir; sekizinci küre sabit yildizlarin bulundugu küredir. Sekizinci kürenin ötesinde tanrisal ülke yer almaktadir. Tanrisal güçle devinen sabit yildizlar küresi degismez bir hizla saga dogru dönmektedir. Bu saat yönünde devinim, saat yönünün tersine devinen diger küreleri etkilemektedir.
Ölümlülerin küreleri gezegenler düzeyinde baslamaktadir. Her ruhun özgün mekâni sabit yildizlardan biridir. Kürelerin devinimi nedeniyle ruhlar kürelerden ayrilip, bedenlerle bütünlesecekleri yeryüzüne dogru düsmektedirler. Bu düsüs sirasinda ruhlar çesitli gezegenlere özgü nitelikler kazanmaktadirlar: Satürn’den miskinlik, Mars’tan kavgacilik, Venüs’ten cinsellik, Jüpiter’den sehvet ve Merkür’den açgözlülük. Sonuçta, her ruh bagli oldugu bedenden ayrilarak, ait oldugu yildiza geri dönmeye çabalamaktadir. Ölümden sonra ruh, kendi yildizina geri döner, tipki inisiye olan adaylar gibi edindigi tüm niteliklerden siyrilir, gündelik degerlerden arinarak kutsal mekâna girmeye hazirlanir.
Platon: kürelerin müzigi, ruh göçü, ruhun kendi göksel kökenini animsamasi, dogrunun ödüllenmesi ve kötünün cezalanmasi gibi birçok baska geleneksel inançlari da yinelemektedir. Daha sonra gelisen Gizem kültleri ise bu açiklamalardan derinden etkilenerek, Platon’un pek güzel ifade ettigi bu kavramlari benimsemislerdir.
Helenistik dönem
Büyük Iskender’in Asya kralliklarini Indüs nehrine kadar ele geçirmesi ile Grek dünyasinin sinirlari büyük ölçüde genislemis oldu. Ne var ki, Yunanistan’in ve Iskender Imparatorlugunun Bati bölümlerinin dinsel düsüncelerinde degisim çok yavasti, zira zaten dünyanin hâkimi olan Greklerin herhangi bir degisimi gereksiz görmeleri pek dogaldi. Bu dönemde de Gizem kültlerinin etkinlikleri sürmekteydi. Örnegin Messenia bölgesinde bulunan Andania kentinde Demeter ve Persephone onuruna gizem senlikleri kutlanmaktaydi. I.Ö. 92 yilindan kalma uzun bir anlati, Andania ritlerinin uygulamasini oldukça kapsamli biçimde anlatmakta, ancak dogal olarak inisiyasyon töreni sirasinda olan biten hakkinda hiçbir ayrinti vermemektedir.
Bir diger örnek; Samothrace adasinda uygulanan gizem ritleridir. Cabeiri (çesitli bereket tanrilari) onuruna düzenlenen bu senlikler, o dönemde büyük dikkat çekmektedir. Cabeiri, denizcilerin yardimcisi olduklarina inanilan tanrilardi ve bu gizemlere inisiyasyon, genelde her türlü felakete, ama özel olarak deniz kazalarina karsi koruyucu olarak kabul edilirdi.
Isis, Osiris
Dionysos Gizemleri, senlik ve cümbüsleri ile tüm Grek tarihi boyunca sürüp gitti. Grek uygarliginin birçok özelligi ile birlikte, bu kült de Italya’ya tasindi. Dionysos Gizemleri daha çok alt-orta tabakadan kentlilerce kutlaniyordu ve gizliligin altinda kaba seks partileri ve siddet içeriyordu. I.Ö. 186 yilinda, Bacchanalia (Dionysos senliklerinin Latince adi) ile baglantili bir rezalet Romalilar öylesine olumsuz etkiledi ki, Senato çikardigi bir karar ile bu kültü tüm Italya’da yasakladi.
Helenistik dönemde, Gizem kültleri ile ilgili en önemli gelismeler Yunan kültürü ile Dogu dinlerinin karsi karsiya geldigi Dogu ülkelerinde meydana geldi. Grek uygarligi ile temas, okur-yazarligin yalnizca birkaç rahip ve kâtibin ayricaliginda bulunan Dogu’daki yasami tümüyle degistirmisti. Iskender’in fetihlerinden sonra toplum yapisi önce dagildi ve daha sonra yeni çizgilerde gelisim gösterdi. Dinsel düsüncede de degisim kaçinilmazdi. Bunu Dogu geleneklerinin Grekleri etki altina almasi etkiledi. Gerçi degisim süreci oldukça yavasti ve ancak birkaç yüzyil sonrasinda kendini açikça belli etti.
Hâlbuki Krallik Kurumu açisindan dogu-Bati kaynasmasi pek hizli gerçeklesmisti. Eski Yakin dogu’da krallik kutsaldi. Suriye ve Misir’da yeni ortaya çikan Grek kralliklarinin halki, Makedon krallarina yari tanri gözüyle bakiyorlardi. Yunanlilarin kendileri de, kisa süre içinde bu politik ve dinsel karisima uyum sagladilar. Kutsal-kral biresimi, toplumsal yapinin “devlet” ya da “ulus” biçiminde soyutlanmasini kavrayamayan ve ancak politik yapinin birligini kralin kisiliginde bulabilen Suriyeliler ve Misirlilar pek dogaldi. Kral, güvenligin bir simgesiydi ve bireylerin düzenli bir toplumda yasamasina yardim etmekteydi.
Böyle bir ortamda gelisen ve adina Kraliyet Gizemleri (Royal Mysteries) denen ritüeller özellikle Misir’da etkiliydi. Geleneksel Misir dinine gör, egemenlik süren firavun günes-tanri Horus’un yeniden yasama dönmüs biçimiydi. Firavunun karisi gökler kraliçesi Isis’i, bir önceki ölmüs firavun da bereket tanrisi Osiris’i simgelemekteydi. Helenistik dönemde Isiris’in adi, Zeus ve Apis isimlerinin bir sentezi olan Serapis olarak degisti. Tüm Misir tanrilari Grek tanrilari ile esdeger biçime geldiler. Isis, Demeter ile Aphrodite’in, Horus, Apollon ile Helios’un, Serapis de hem Dionysos, hem Hades ve hem de Zeus’un yerini tutuyordu. Grek ve Misir mitoslari tüm bu tanrilara uyarlandi.
Misir’in Büyük Iskender tarafindan kurulan yeni baskenti Iskenderiye’nin mahallelerinden biri Eleusis adini tasimaktaydi ve burada Eleusis Gizemlerinin Misir’a uyarlanmis bir biçimi uygulanmaktaydi. Dionysos Gizemleri ise, Misir’da çok daha genis bir uygulama alani bulmustu. Firavunun yeniden yasama kavusmus Dionysos’u simgeledigi Bacchus senlikleri o denli sik düzenlenmekteydi ki, saray halki bile kargasa içine girmisti.
Pisagorcu ruh göçü kavrami da aktarilarak, Horus’un hüküm süren firavun olarak yeniden dogusu ile ilgili geleneksel Misir inanci ile harmanlanmisti. Ne var ki politika ve dinin iç içe geçmesi, Gizemlerin Akdeniz dünyasina yayilmasi için bir engel olusturuyordu. Misir ve Suriye’de yasamakta olan Grekler bile, tanri ile insan ayrimina dayanan geleneksel kavrami korumaya çalistilar ve ancak Gizem kültlerinin politik yönleri silindikten sonra, dinsel unsurlar kendilerine aitbir bagimsizliga kavusabildiler.
Delos adasinda bulunan yazitlar bu durumu iyi açiklamaktadir. Delos adasina Sarapis tapimi, adanin Grek kökenli firavunlar tarafindan bir deniz üssü olarak kullanildigi dönemlerde girmisti. Ada üzerindeki Misir etkisi hafifledikçe Sarapis kültü gelisti ve yeni doruklara ulasti. Delos adasi, daha sonralari Romalilarca Dogu Akdeniz ticareti için serbest bir liman olarak kullanildi ve bu sayede Sarapis ve Isis tapimi, tüm Grek limanlarina, Napoli körfezine ve roma’ya kadar yayildi.
Kral tapimi ile Gizem kültleri unsurlarinin karisimi, Dogu Anadolu topraklarinda bulunan Kommagene kralliginda da açikça göze çarpar. Kommagene krallari, büyük paralar harcayarak tüm ülkeyi devasa tapinaklarla doldurmuslardi. Bu tapinaklarda her yil, krallarin tahta çikis günleri tarilar onuruna düzenlenen senliklerle kutlanmaktaydi. Tapinak kalintilarinda bulunan yazitlar, Gizem kültlerinde kullanilan mitos ve dualarla çarpici benzerlikler göstermektedir.
Roma Imparatorlugu dönemi
Gizem Dinlerinin en sanli dönemi, Romalilarin tüm Akdenize kendi barislarini kabul ettirmeleri ile baslamaktadir. Dionysos dernekleri Imparatorlugun her yaninda, Yunanistan’da, Ege Adalari’nda, küçük Asya’da, Tuna boylarinda ve özellikle Italya ve Roma’da yeserdiler. Roma’da Porta Maggiore (Büyük Kapi) yakinlarindaki yer alti bazilikasinda oldugu gibi, kimi topluluklarda Orheus ve Dionysos kültleri birlesmisti. Ünlü Orpheus Agitlari da bu tür bir karam kültün ürünüdür.
Genellikle Anadolu’da görülen bu karma kültlerin üyeleri geceleri toplanir ve mesaleler altinda tapinirlardi. Ritüelde kansiz bir kurban töreni uygulamasi da vardi; dualar, agitlar söylenir; tütsüler yakilirdi. Eskiden beri bilinen Gizem kültlerinin yani sira, Dogu halklarinin ulusal dinlerinin Greklesmis uyarlamalari da yayilmaya baslamistir. Bu dinleri saran hafif ekzotik atmosfer, Romalilar ve Grekler için pek çekici gelmekteydi.
Dogu Gizemleri içinde en yaygini Isis kültüydü. Hiristiyanligin dogus yilarlida, Augustus zamaninda Isis kültü Roma’da modaydi. Gerçek Roma dinsel geleneklerini yeniden geçerli kilmak isteyen Augustus, Dogu etkilerinden nefret ediyordu. Ancak, çevresindeki güçlü ve saygideger kisiler Isis Gizemleri için pek güçlü bir egilim beslemekteydiler. Ask tanriçasi Isis, kibar sarayli hanimlarin da gözdesiydi. Isis kültü, Italya’da I.S. 1. ve 2. yüzyillarda iyice yayginlasti. Bir bakima, Roma Imparatorlugu topraklarinda Hiristiyanligin yayilmasi, Misir kültlerini yayilmasiyla ayni döneme düsmektedir.
Diger bir önemli etki de Anadolu kökenli kültlerden kaynaklanmaktaydi. I.Ö. 200 yillarinda Büyük Ana Kybele (Magna Mater) ve sevgilisi Attis, Roma pantheonuna girmislerdi ve artik birer Roma tanrisi olarak kabul ediliyorlardi. Kybele-Attis kültü özellikle Imparator Claudius döneminde pek yaygin biçime ulasti. Magna Mater evrensel ana niteligi ile öne çikiyor ve özellikle yabanil doga üzerindeki egemenligi simgeliyordu. Gizem törenleri, sevgilisi Attis ile olan iliskisi araciligiyla, Toprak Ana’nin çocuklari ile olan baglantisini vurguluyor; inisiyeler üzerinde, özel bir yöntem sonucunda, Kybele ile bütünlestikleri hakkinda öznel bir inanç durumu yaratmaya yariyordu. Bu kült de, ölümden sonraki yasam hakkinda güçlü bir umut unsuru belirgindi.
Mithra
Perslerin Isik tanrisi Mithra daha geç bir dönemde, büyük olasilikla I.Ö. 2. yüzyilda yayginlasmaya basladi. Mithra kültü, yasamin baslangicini Mithra tarafindan yakalanan ve kurban edilen kutsal bogaya baglamaktaydi. Per kaynaklarina göre, kutsal boga ölümü ile göklerin, gezegenlerin, yeryüzünün, bitki ve hayvanlarin dogumunu saglamisti; böylelikle Mithra yasamin yaratici durumuna yükseliyordu.
Suriye’den de çesitli kültler Bati’ya dogru yayildilar; Jupiter Heliopolitanus (Heliopolis, modern Baalbek kentinin tanrisi) ve Jupiter Dolichenus (Doliche, modern Dülük kentinin tanrisi) en önde gelenleriydi. Byblos kentinin bitki tanrisi Adonis, uzun süreden beri Greklere asinaydi ve genellikle ritleri ve mitleri pek benzer olan Osiris ile baglantili kabul ediliyordu. Adonis’in disi esdegeri Greklerin Aphrodite ile ayni kabul ettikleri Atargatis idi. Imparator Marcus Aurelius’un egemenlik sürdügü yillarda, I.S. 2. yüzyilin sonlarina dogru, Paflagonyali Iskender adli bir sahte-peygamber, Glycon adli kutsal bir yilara tapmak üzere yeni bir Gizem kültü gelistirmis ve çok etkili olmayi basarmisti.
Suriye etkisinin doruga vardigi dönem, I.S. 3. yüzyilda, Sol Invictus adli Suriye günes tanrisinin neredeyse Roma Imparatorlugunun bas tanrisi durumuna yükseldigi yillardir. Bu kült I.S. 220 yilinda, kisisel olarak Imparator Elagabalus tarafindan Roma’ya tanitilmis ve I.S. 240 yilinda baslayarak Sol onuruna düzenlenen Pythia senlikleri baslamistir. Imparator Aurelianus (270-275), sol’u en yüce tanri düzeyine çikarmis ve Imparatorlugun dört bir yaninda Sol tapinaklari insa edilmistir. Imparator Büyük Constantine bile, uzun süre sol ile Isa arasinda tereddüt geçirmis, her iki dinin birlikte hüküm sürmesine izin vermistir. Sonunda, Constantine’in girisimi ile Hiristiyanlik Roma’nin resmi dini olmustur.
Farkli Gizem Dinleri zaman içinde birbirinden esinlenmislertir, ancak her bir Gizem dini farkli bir sosyolojik gruba yönelik olmustur. Grek ve Roma kentlerinin orta sinif halki Dionysos topluluklarini seçerken, Isis lima kentlerindeki orta tabakayi çekmistir. Manga Mater’in izleyicileri çogunlukla zanaat ve meslek örgütleri olmus, Mithra askerleri ve memurlari etkilemistir. Köleler için ayri inanç topluluklari olusmamis, isteyen köle istedigi külte toplumsal statüsünü korumak kosulu ile baglanabilmistir. Yalnizca senlikler sirasinda köleler, özgür yurttaslar ile esit kabul edilmislerdir.
Roma’nin dinleri
Hiristiyanligin ilk 300 yillik gelisme dönemi süresince Roma Imparatorlugu topraklari üzerinde çesitli Gizem Kültleri yan yana varliklarini sürdürmüslerdir. Tüm bu kültler, ulusal ve yerel inançlardan kaynaklanarak gelismis, sonradan kozmopolit ve uluslar arasi niteliklere kavusmayi basarmistir. Ne var ki, tüm Akdeniz dünyasinin Romalilar tarafindan birlestirilmesinin yarattigi yeni toplumsal kosullar olusmamis olsaydi, Gizem Dinleri asla ulastiklari gelisim ve yayilma düzeyini saglayamazlardi.
Büyük kentlerde ve limanlarda, Imparatorlugun en uzak yörelerinden gelen halklar toplaniyordu; birçok insan alismis olduklari çevreden uzaklasmak zorunda kalarak yalnizlik içine itilmistir. Bu kisiler, tanidik bir çevre içinde özümsenme gereksinimi duyarak, yalnizca bir topluluga ait olabilmenin saglayacagi güvenligi aramaktaydilar. Roma Imparatorlugunun getirdigi ekonomik ve politik kosullar da, Gizemlerin gelisimini hizlandirmisti.
Gizem toplulugu üyeleri birbirine destek oluyordu. Bir zanaatkâr, bir tüccar ya da bir hukukçu için, Gizem topluluguna üye olmak basarinin yolunu açabiliyordu. Üstelik monarsi tarafindan yönetilen bir toplumda, kisisel girisimlerin basari sansi oldukça azdi. Imparatorluk yapisinin üstünlügü karsisinda girisimleri hüsrana ugrayan kisi, daha iyi bir gelecek için, umut baglayabilecegi bir topluluga yönelmekteydi. Gizem dernekleri, böylelikle hem bireyselligin zevkini, hem de kardeslik ortaminin yararlarini bir arada saglamaktaydi. En azindan ilke olarak Gizem topluluklarinda herkes esit kabul ediliyor, toplumsal statü ve ulusal kökenine bakilmaksizin herkes kardes olarak görülüyordu.
Aslinda Gizem topluluklarina katilmak bir kisisel seçim konusu oldugundan, propaganda ve misyonerlik kaçinilmazdi. Isis ve Mithra kültlerinde, misyonerlerin gayretleri asikârdi. Bu Gizemlerin izleyicileri Roma’yi kendi kültlerinin merkezi olarak kabul etmekteydi. I.S. 2. yüzyilda yasamis olan yazar ApuLeius’a göre, Roma’ya Sacrosanta Civitas (Kutsal Kent) adini vermekteydiler.
Gizem dinlerinde örgütlenme
Genel olarak Gizem Kültlerinin örgütlenmesi oldukça gevsekti. Dionysos Gizemlerinde rahipler, Yunanistan’da her zaman oldugu gibi, varlikli kisilerdi. Roma’da Magna Mater Kültünde Galli olarak adlandirilan çok sayida rahip görev alir, baslarinda Archigallus denilen bir basrahip bulunurdu. Ayrica, saçlarini uzatan, kadin giysileri giyen ve kokulu yaglar sürünen bir hadimlar grubu da bulunurdu. Bu kisiler Magna Mater kutlamalari sirasinda vahsi bir müzik esliginde çilginca dans eder, cosku ve heyecanin doruklarina ulasinca kendi kendilerini kamçilar, yaralar, sonunda bitkin düserdi. Rahiplerin disinda, rahibeler ve çok sayida siradan görevlilerde bulunurdu. Kültün tüm üyeleri, ritüelik geçit töreni sirasindaki islevlerine göre örgütlenmislerdi: Dendrophori (Agaç Tasiyanlar) ve Cannophori (Kamis Tasiyanlar) gibi.
Isis Gizemlerinde yüksek dereceler, mutlaka Misir’in rahipler sinifina mensup ya da bu soydan gelen kisilere aitti. Aslinda soy olarak rahipler sinifina mensup olmak, daima yetenek ve ustaliktan önce gelmekteydi. Bu durum rahiplerin sayisini sinirli tutmakta, buna karsilik diger dinler ile rekabette ciddi bir engel olusturmaktaydi. Ancak, Yunan ya da Roma kökenliler için dinsel toplulugun içinde yükselmenin ikinci bir yolu daha vardi: Misir’da adina Patophori (Kutsal Sandik Tasiyanlar) denilen bir gurup din adami mevcuttu ve bunlar rahipler sinifinin en alt düzeyini olusturmaktaydi. Hâlbuki Yunanistan ve Roma’da Pastaphori, Misir soyundan rahipler sinifinin yerini almis ve tüm dinsel topluluklarin önderi durumuna ulasmisti.
Gizem dinlerinde rit ve sen
Gizem kültlerine giris törenlerinin öncesinde bir hazirlik dönemi geçirilirdi. Örnegin Isis kültünde giris töreni öncesinde et, sarap ve cinsel birlesmeden kaçinilmasi gereken on bir günlük bir süre geçirilirdi. Kült merkezinde bulunan kutsal bölümde Hagneuontes (Erdemli yasayanlar) diye adlandirilan adaylar herkesten uzak tutulurdu. Tüm Gizem Dinlerine giriste adaylar mutlaka bir gizlilik andi içmek zorundaydi. Isis Gizemlerinin andinin kayitli oldugu papirüs günümüze kalmistir.
Inisiyasyon öncesinde adaylarin günahlarini itiraf etmeleri istenirdi. Adaylar çogu zaman, törenin bir bölümünü olusturan Vaftiz islemine kadar geçmis olan tüm yasamlarini, isledikleri günahlarla birlikte anlatmak durumunda kalirdi. Adaylarin itiraflari tüm topluluk üyelerince dikkatle dinlenirdi. Vaftiz uygulamasinin adaylarin geçmisteki tüm günahlarini silecegine ve o andan baslayarak adaylarin kurtarici tanrinin hizmetinde daha iyi bir yasama baslayacaklarina inanilirdi.
Mithra gizemleri
Mithra Gizemlerinde yedi derece vardi. Corax (Kuzgun), Nymphus (Damat), Miles (Asker), Leo (Aslan), Perses (Pers), Heliodromus (Günesin Habercisi) ve Pater (Baba). En alt derecedeki üyeler, ritüelin en önemli törenlerinden biri olan kutsal ekmek ve su töreninde tüm topluluga hizmet etmekle yükümlüydü. Inisiyasyon törenleri her zaman ölüm ve yeniden yasama dönüsün bir taklidiydi. Bu törenler olasi en çarpici biçimde canlandirilirdi.
Kimi uygulamalarda adaylar topraga gömülür ya da büyük küplerin içine sokulur; hatta kimi zaman simgesel olarak iç organlarinin çikarilmasi (tören için bir hayvanin iç organlari önceden hazirlanirdi) ve mumyalanmalari bile taklit edilirdi. Baska bazi uygulamalarda ise, adaylarin kafalarinin kesilmesi ya da suda bogulmalari temsil edilirdi. Orpheus kültünde Dionysos Zagreus mitinin temsilinde, bir çocuk kalbi simgesel olarak pisirilir ve katilanlarin yemesi için dagitilirdi. Çogunlukla ilginç etkinliklere sahne olan Vaftiz uygulamasi, suyla oldugu gibi atesle de olabilirdi. Vaftiz töreni sirasinda kükürtlü mesaleler yakilir; yanan mesaleler suya daldirilir ve izleyenleri hayrete düsürerek, sudan çikartilan mesaleler yanmaya devam ederdi.
Bir baska sasirtici uygulama, karanlik bir odada önceden hazirlanmis bir yazinin aniden duvarda parlayarak görünmesiydi. Töreni yöneten rahibin basinin çevresinde nasil nale olusturulacagini (bu islem Nimbus etkisi olarak bilinir) anlatan talimatnameler bugüne dek kalabilmistir. Rahibin basi tras edilir ve koruyucu bir yag ile sivanir, daha sonra basin arka kismina içi az miktarda alkolle dolu bir metal kap baglanirmis; karanlik bir odada alkol yakilinca, kisa süre için Nimbus etkisi saglanabilirmis.
Dionysos ve Isis Gizemlerinde, inisiyasyon töreni çogunlukla bir Kutsal Evlilik yani kutsal çiftlesme riti ile noktalanirdi. Inisiyasyon törenleri genellikle müzik ve dans esliginde uygulanirdi. Bu törenlerde çok sayida aktör rol alirdi. Dionysos topluluklarinda, mimik gösterileri için özellikle ayrintili çalismalar yapilirdi. Kutsal rollerin isimleri yöreden yöreye farkli olurdu. En çok rastlanan roller Dionysos, Ariadne (Dionysos’un esi, bitki tanriçasi), Palaemon (bir deniz tanrisi), Aphrodite (ask ve güzellik tanriçasi), Proteurythmos (müzikte ritmi bulan tarnri), Kore, Demeter, Asclepius (tip tanrisi), Pan (çobanlar tanrisi), Curetes (uzun sacli gençler), Nymphe’ler (doga tanriçalari), çobanlar, Silen’ler, Satir’ler (yari insan yari hayvan vahsi yaratiklar), Kentaur’lar (yari insan yari at yaratiklar) ve “Magaranin Bekçisi” rolleriydi.
Törenlerde her zaman Imparator’un sagligi ve esenligi için bir dua yer alirdi; tüm Roma Imparatorlugu için de ayrica bir hayir duasi yapilirdi. Aslinda, siyaset ve din öylesine iç içe geçmistir ki, zaman zaman kullanilan “Emperyal Gizemler” ifadesi hiç de sasirtici degildi. Bu bakimdan, özellikle Dionysos kültü için, törenlerin uygulamalari üyelerin sosyal statülerine göre farklar göstermekteydi. Varliklar için ve üst orta sinif için, senlikler sosyal etkinlikler olarak görülürdü. Bu topluluklarin üyeleri, Imparator’un kendilerine sagladigi baris, güvenlik ve iyi yasam firsati için mütesekkirdiler; Roma Imparatorluguna sadakatle bagliydilar ve bu duygularini törenlerde belirtmekteydiler.
Dionysos, ayni zamanda aktörlerin de koruyucu tanrisiydi. Uluslar arasi aktörler toplulugu kendi toplantilarini Dionysos Gizemlerine uygun biçimde kutlamaktaydi. Roma Imparatoru seyahate çiktigi zaman, çesitli kentlerde Imparator onuruna düzenlenecek olan senlikleri hazirlamak sorumlulugu bu aktörler birligine aitti. Imparatorun gezi programi önceden belirlendigi için, yolculuk Gizem törenlerine yakindan benzeyen bir cafcafli festivaller dizisine dönüsürdü. Gizem topluluklarinin toplantilari, birlikte yenilen yemekler göre adlandirilirdi. Dionysos Gizemlerinde toplantilarin adi Stibas (Saman) idi; zira üyeler yemeklerini saman demetlerinin üzerinde otururak yerlerdi. Attis Gizemlerinde yemekli toplantinin adi Kline (Sedir) idi; zirayemekler sedirlerde uzanilarak yenilirdi.
Arinma ve aydinlanma törenleri
Dionysos, Demeter, Isis ve manga Mater kültlerinde bir tür dinsel takvim düzeni bulunmaktaydi. Bu takvim düzenine göre gerçeklestirilen mevsimsel festivaller, bagbozumu ve tahil ekim-hasat zamani ile yakindan baglantili olan eski kabile törenlerinden miras kalmisti. Senliklerin zamanlamasi, Gizemlerin kaynaklandigi ülkelerin mevsim ritlerine verdigi öneme ve cografi kosullara göre degismekteydi. Dionysos senlikleri dört mevsimde de kutlanirdi; ama en önemlisi bagbozumu senlikleriydi. Dionysos kültünde, Demeter inançlari ile yakindan iliskili oldugu için, tahil ekimi ve hasat zamani senlikleri de kutlanirdi.
Manga Mater kültünde ise, yasamin yenilenmesini temsil eden bir bahar senligi kutlanmaktaydi. Isis senlikleri, Nil nehrinin döngüsü ile baglantili olan üç mevsime (taskin, ekim ve hasat) göre ayarlanmisti. Her yil yaklasik olarak 19 Temmuz’da, tüm ülke sicaktan kavrulmus durumdayken, tipki bir mucize gibi, Nil’in sulari yükselir ve taskin baslar. Iste Misirlilar için kutsal yilbasi olan o gün, günes dogmadan önce, Isis’in yildizi olan Sirius ufuktan yükselerek, taskin mevsiminin ilk habercisi olur.
Nil taskini senlikleri eski Misir’in en büyük senlikleriydi. Ayrica ekim ve hasat senlikleri de vardi. Ancak Misir takvimi, artik yil hesabi gözetilmeden düzenlenmis, 365 günlük bir günes takvimi oldugu için, belirli bir tarihe baglanan senlikler her dört yilda bir gün geri gider ve böylece ciddi bir karisiklik ortaya çikardi. Romalilar, artik yil uygulamasini getirerek, Misir takvimini yeniden düzenledi. Roma Imparatorlugunda Isis senlikleri 25 Aralik, 6 Ocak ve 5 Mart tarihlerinde kutlaniyordu.
Ismaililik ve Gül-Haç
Esrarengiz Rose-Croix (Gül-Haç) cemiyetinin tarihini bilmek için, 17. asrin basinda Avrupa’da varligini kanitlayan eski belgelere danismak sarttir. Bu belgeler arasinda en önemlisi, yazarlari meçhul olan 147 sayfalik Reformasyon veya Genel Reform (Allegemeine und generale Reformation des gantzen weiten Welte, heneben der Fama Fraternitatis des löblichen Ordens des Rosenkreuz an alle Gelehrte und Haupter Europae geschrieben) 1614’te Cassel’de Willhelm Wessel matbaasi tarafindan basildi. Reformasyon’un esas kismi Fama Faternitatis, 1614 baskisinin 91 ve 118 arasindaki sayfalari olusturuyordu.
Fama Faternitatis yasamini özetledigi Christian Rosenkreutz tarafindan yazilisindan iki asir önce kurulan gizli bir kardeslikten söz ediliyor. Asil bir aileden dogan Christian Rosenkreutz erken bir yasta yetim kalmisti. Bir manastirda yetisip 16 yasinda Arabistan, Misir ve Fas’a seyahat etmisti (Paul Sedir, Histoire des Rose-Croix, s. 42). Müslüman ülkelerinde bu seyahatleri sirasinda çevirdigi M Kitabindan kaynaklanan evrensel armoni bilimini ona ögreten Dogu bilgelerle temas kuracakti. Bu ögretilere dayanarak ayni anda evrensel dini, felsefi, siyasi ve sanatsal reform planin tasarladi. Bu plani gerçeklestirmek üzere birkaç müridiyle bir araya gelerek topluluga Rose-Croix adini verdi.
Tarihçiler Rose-Croix (Gülhaç) örgütünün kurucusunun asil bir aileden geldigini aktarmislardir, ancak elimizde bunu dogrulayacak herhangi bir belge yoktur. Ancak kesin olan sey, onun bir oryantalist ve büyük gezgin olusudur. Fama’ya göre gençliginde kardes P.A.L. ile birlikte kutsal anitlara ziyaret etmeye tesebbüs ettigini, ancak bu kardesin Kibris’ta öldügünü, dolayisiyla Kudüs’e gitmedigini anlatmaktadir. Bunun yerine ülkesine dönmeyerek Sama gittigini anlatmaktadir. Sam’dan Kudüs’e gitme planlari hastalik nedeniyle erteleyen C.R. kullanmasini bildigi tibbi ilaçlar sayesinde Türklerin dostlugunu kazanmisti ve Arabistan’da Damasko (Damkar) bilginleri ile temas kurmustu. Bu bilginlerin gerçeklestirdigi mucizeleri ve doganin bütün sirlari onlara nasil açiklandigini ögrenmisti. Sabrini daha fazla tutamayan C.R., Araplarla bir anlasma yaparak belirli bir para karsiliginda Damkar’a götürmeleri konusunda anlasmisti.
Eger 1378 yilini Christian Rosenkreutz’in dogum yili olarak kabul edeceksek, Orta Dogu’daki yolculugunun 1389-1402 arasi ile Birinci Sultan Süleyman’in saltanati sirasinda (1402-1410) ve süphesiz Türklerin 29 Mayis 1453’teki Constantinopolis’in fethinden önce gerçeklestigini kabul etmek gerekir. Fetihten önce Avrupa ve Islam dünyasi arasindaki iliskinin normal oldugu bilinmekte ve C. Rosenkreutz gibi Arap kültürünü takdir eden ve seven genç birisi, Islam ülkelerde bilgili çevreler tarafindan kabul görünüp aralarina girme firsatini kaçirmazdi. Halifeligin sonu ile ortaya çikan entelektüel çöküntüye ragmen Kahire, Bagdat ve Sam üniversiteleri halen çok itibarliydi. Gregory IX, Aristo ve Arap filozoflari üzerindeki yasagi kaldirdigindan beri Orta Çagin skolastigi üzerinde çok yogun etkileri olmustur. Bu açidan genç bir Alman bilginin Kudüs’e gitmesi ve Arap felsefesini ögrenmeye çalismasini hiç de sasilacak bir sey degildir.
- Rosenkreutz ile Damasco bilginleri arasindaki iliski konusunda Fama Faternitatis aslinda pek açik degildir. Bu yer Damascus (Sam) olabilir mi? Bu sehre Araplarca Damaskun denir. Ayrica Damacene diyarinin kadim baskenti, Suriye’nin baskenti Arabistan’da degildir. Aslinda farkli bir okul ima etmez mi? Üniversite veya Kolej Arapça’da Madrasat (medrese) anlamina gelir. Örnegin Lübnan tarihinin yazari “madrasat-ul-hüqüqi fi Bayrüt”ten söz ediyor, bu Beyrut Hukuk Fakültesi anlamina gelir. Dolayisiyla Damkar kelimesi esrarini koruyor. Lane, Kazimirski, Richardson, Wahrund, Zenker, Belot, Houwa tarafindan hazirlanan sözlükleri, Dozy’nin Supplement aux Dictionnaires Arabes, Fagnan’in Additions aux Dictionnaries Arabes, Brocklemann’in Enzyklopadia des Islam ve Geschichte der Arabischen Literatur’ü hiç sonuç anlamadan danistim. Anlasilan DMKR (Damkar) Arapça bir kök degildir. Oysa Damkar Kudüs’e yakin gibi gözükmekte.
Burada Arapçasini gelistirerek bir yil sonra M Kitabini Latince’ye çevirdi. Yazarin M kitabi ile ne kastettigini anlamak oldukça zor. Belki de bu adi tasiyan Aristo’nun kayip bir kitabinin tercümesi ima edilmektedir, ancak bu pek olasi gözükmemektedir. Çünkü Fama’da ayni sekilde tek bir harfle adlandirilan baska kitaplardan da söz ediliyor, dolayisiyla bu harflerin C. Rosenkreutz’in Arapça’dan tercüme ettigi kitaplar için bir siniflandirma olarak kabul edebiliriz. Özellikle tip ve matematik üzerinde çalistigi üç yillik bir süreden sonra Arabistan’dan (Sinu Arabico) etütlerini bitki ve hayvanlara yogunlastirdigi Misir’a hareket etti. Fas’a dogru yolculuga çikmadan önce Misir’da pek uzun kalmadigi gözükmektedir. Fas için söyledikleri dikkat çekicidir: “Her yil Araplar’in gönderdigi temsilciler toplanirlar ve birbirlerine Sanatlarda [bilimlerde] daha iyi bir seylerin kesfedilip kesfedilmedigini veya deneylerin temel ilkelerini çürütüp çürütmedigini sorgularlar. Dolayisiyla, her yil matematigi, tibbi ve majiyi gelistiren yeni seyler ortaya çikar.” Ancak majilerin tam olarak saf olmadigini ve Kabala’larinin dini doktrinlerle yozlastigini fark etti.
Fas’ta tanistigi bilginler diger Müslüman ülkelerdeki bilginlerle sürekli temas içindeymis. “Elementaryler”, yane elementleri etüt edenler ona birçok sirlarini açiklamislar. Bu siralarda Fas, felsefi ve okült etütlerin merkeziydi: burada Abu-Abdallah, Gabir ben Hyan ve Imam Jafar al Sadik’in simyasi, Ali-as-Sabramallisi’nin astroloji ve majisi, Abdarrahman ben Abdallah al Iskari’nin ezoterik bilimleri ögretenler vardi. Bu etütler Ümeyyeogullarindan beri ragbet görüp sürmekteydi.
Sirlarin söz konusu olusu kesin bir sekilde gizli cemiyetlerin ögretilerini ima etmektedir. Esas itibariyle paganizmin bir kalintisi ve heterodoks (aykiri fikirli) bir cemiyet olan Sabiligi hiç de ima etmemektedir. (Bu yazarin fikri, aslinda Sabiligin Arap dünyasindaki gizli bilimlerde çok genis bir etkisi vardi, pagan da sayilmazdi K.M.). Aslinda, C. Rosenkreuatz’in 4. Hicri (622) asirda Basra’da gelisen, Saflik Kardeslerinden (“Ihvan-üs-Safa”) sirlarini aldigini düsünmek akla yatkin gelmekte.
Bu cemiyet bagnaz olmadan dogmalari yorumlamaya ve ciddi bir sekilde bilimsel arastirmaya adanmisti. Kaynaklari Grek filozoflarin etütlerine dayanan doktrinleri yeni-pitagorcu bir yöne dogru gelismekteydi. Pitagoras ekolünden her seyi sayisal degerlere göre algilama aliskaligini edinmislerdi. Dogma yorumlarinin heterodoks olusundan dolayi toplumdan gizli tutulurdu. Örnegin “dirilis” anlamina gelen kiyamet kelimesinin aslinda kiyamdan (varligini geçindirmek) geldigini. Dolayisiyla ruh bedeni terk ettiginde kendi cevherinden, özünden geçinerek varligini sürdürür ve kiyametin gerçek anlaminin bu oldugunu kabul ederlermis.
Ihvan-üs-Safa’nin her yerde, üye olmayanlarin giremedigi ve toplandiklari lokalleri vardi ve buralarda sirlarini konusurlardi. Birbirlerine yardim ederlerdi: “Elle ayagin beden için bir arada çalismasi gibi.” Cemiyetlerinde birkaç derece vardi. Bunlarin arasinda: sanatlar ustasi, valiler, idari isleri yöneten sultan derecesi ve ne yüksek derece olan asalet derecesi varmis.
Bu son derece ölümden kazanilan bir vizyon veya vahiy haline benzer bir hal tevcih edermis. Ögretinin gizli kismi teurji, kutsal ve melek isimleri, çagri ve celpler, Kabala ve egzorsizm (ser etkileri deftenme veya seytan kovma) gibi konular üzerinde yogunlasmisti. Ihvan-üs-Safa sufilerden farklidir, ancak birçok doktrini paylasiyorlardi. Her ikisi de Kuran teolojisinde kaynaklanan mistik cemiyetlerdi. Ilahi Realitedi dogmanin yerini inanç alir.
Anlasilan Sufiler kendilerini Ihvan-üs-Safa’dan ayirt etmislerdi. Ihvan-üs-Safa’nin bazi doktrinlerini hemen hemen bütün Sufi tarikatlari paylastilarsa da, özellikle tenasüh veya reenkarnasyon altinda geçen doktrinlerin bunlarin arasinda saymak gerekir. Mistikleri çogu kez etkileyen Arap Yeni-Platoncu ve Yahudi Kabalistlerin ögretilerini izleyerek, yeniden dogusu bedenden ayrilan saf olmayan ruhun islahi ve tavsiyesi için gerekli görüyorlardi.
Bu ögretiler C. Rosenkreuts gibi bir Hiristiyan inisiyenin dikkatini çekecek için yeteri kadar Hiristiyanliktan kaynaklanan karsilikli etkilesim tasiyordu. Onlarda bulunan ve Incil’lerden gelen logos (kelam) doktrini [aslinda bu doktrin muhtemelen Hiristiyanliktan önce Iskenderiye’nin Hermetik ve Yeni-Platoncu ekollerinde mevcuttu. K.M.] Hiristiyan görüsten farkli oldugu kesindir, ancak bu doktrinlerin her ikisi Rosicrucian (Gül-Haç) ritüellerde bir sekilde senkronize oldugunu görmekteyiz. Ruhun Tanriya yükselisinde isimlerin nurlanisi Eski Ahit’te verilmekte, ilahi meleklerin (erdemlerin) nurlanisi Incil’de ve Özün nurlanisi Kuran’da verilmektedir. Isa ve Muhammed, görülmeyenin sirini açiklamislardi. Bu senkronizeligin (kaynasma) özelligidir.
Ihvan-üs-Safa üyelerinin özel herhangi bir kiyafet giymisleri dikkat çekicidir. Inisiyatörlerin riyazet uyguladiklari bilinmekte. Fama’nin yazari bunu söyle ifade etti: “Onlar iffetlidirler.” Hastalara sifa verirlerdi. Çok ünlü Arap doktorlarin isimlerini saymaktan kendimi alikoyacagim. Yakin zamanda yayimladigimiz Rosicrucian’larin (Gülhaçlilarin) Yaratilisi Doktrini’nin aynisini Ibni Sina’nin felsefesinde görebiliriz. Tanri dogrudan dogruya dünyayi yaratmiyor, ancak ilk Sevkeoici sifatinda bir saf zekâ (akl-i küll) zuhur eder. Ilk Sevkedici, Yaraticiyi gerekli ve kendisini olasi olarak bilmektedir. Bu andan itibaren yaratilis düzenine çokluk girmektedir. Bu zekâ, ruhlari aydinlatan aktif zekâdir. Isik küreden küreye (on küreden) inerek madde seviyesine ininceye dek, saf zekâlara dogru hareket eder. O halde, Tanri her seye muktedirdir. Ilk Sevkedici olarak idrak edilir. Yaratici dogrudan dogruya maddeyi yaratmaz; bu aracilar, ilk prensiplere özdeslesen melekler vasitasiyla olur.
- Rosenkreutz, buna benzer bir tezi gelistiren Ibni Sina veya Abdul Kerim al-Jilin’nin ögretileriyle karsilastigi muhtemeldir: “Allah dünya ile birlikte ebedidir. Ancak mantiksal düzende, Allah’in kendi öz varliginda bulundugu fikri, cisimlerin onun bilgisinde var oldugunu fikrine kiyasla öncelik alir. Onlarin kendisini bildigi gibi bilir, ama onlar ebedi degildir, O ebedidir.
Muhyiddin [Arabi] ruhlarin bedenden önce var olduklarini, farkli tekamül seviyelerine sahip olduklarini ve farkli sekilde bedeni astiklarini ögretmisti. O halde, ögrenme onlar için animsamadir. Geldikleri noktaya dönüstür. Allah’in Yüz Güzel Adi [Esma-i Hüsna] adinda bir kitap yazan Ibn Arabi, sistemini açiklamak için daireler kullanmisti. Bu da bir Rosicrucian inisiyesi ve öncü olarak kabul edilen Raymound Lully’nin Diginitates Divinae [Ilahi Makamlar] oldukça yakindir.
Rosicrucian teurji, Sufilerinkinden hemen hemen aynidir, ama Sufiler Kuran’dan kaynaklanan çok zengin bir melek bilimine sahiptirler. Çerubim’in yaninda Ilahi Bilgiyi simgeleyen al-Nun adinda çok daha ihtisamli bir melek vardi. O semavi kürsünün önündedir, Arsin (tahtin) altinda al Kalam (kalemler) adinda melekler ve al-Mudabbir adina melek vardir. Al-Mufassil adindaki melek Imamu’l Mubin’in (Ilk Zeka) önünde bulunur. Ruhlar Ilahi Bilgilerin cisimleridir. Sufi mistik mütekamil (mükemmel) mertebesine ulastiginda melekler irtibat kurar. Eger onlar görünen ve görünmeyen alemlerin bilgisini ona bagislarsalar cisimler, insanlik ve olaylar üzerinde insanüstü güçler kazanir. Çagrilan melekler artik sadece Tanrinin habercileri degil de Ilahi Özden Ilk Yaratilan geçen ve oradan seylerin metafizik realitesine tezahür eden düsüncesidir. Yüksek Maji, al sihru’l ali iste bunda yatar. “Ilahi Birlik Yolu” kitabinda mistik Jili nasil bir formül araciligiyla tasavvuf ehlinin Tanridan diledigini elde ettigini anlatmaktadir.
Hekim Bey, Ekim Bey
Asagida metin, Gurdjieff’in bir kitabindan. Olay sanirim 1908 yillarinda geçiyor:
“Hekim Bey’le, Almanya’da gittigi askere okuldan, yaz tatilini geçirmek üzere Istanbul’a geldigi sirada tanistim. Babasi N… Pasa adinda eski bir valiydi ve Üsküdar’da oturmaktaydilar. Onlarla tanismam ilginçtir. Pasa babasinin denize düsürdügü tesbihi, daha sonra dalip çikarmis ve teslim etmek üzere evlerine gitmistim. Beni evlerine misafir ettikleri sirada Hekim Bey’le tanistim. Her ikimizde gençtik. Onunla uzun sohbetler yapiyor, konusmalarimiz giderek felsefi konulara uzaniyordu. Hekim Bey, o yil, tip egitimi için Almanya’ya gitti. Zira artik onun vicdani kanaatleri, askeri ögrenimi birakip, askeri doktorluk egitimine yönelmesini gerektirmisti.
“Devamli yazisiyorduk. Dört yil sonra, ben Kafkasya’dayken, tip egitimini bitirdigini ve beni görmeye gelecegini bildiren bir mektubunu aldim. Bulustuk ve birlikte Kafkasya’dan Horasan’a, Tebriz’e ve Hindistan içlerine kadar birçok gezi yaptik; çesitli dergâhlari, dervisleri ziyaret ettik, Dogu’nun gizemi ile iç içe yasadik.
“Onun en önemli özelligi, hipnotizmaya ve insan düsüncesinin gücünü sergileyen her türlü olaya olan asiri ilgisiydi. Bu konularda insanlar üzerinde çesitli deneyler yapiyor, yaptiklariyla çevresinde büyük saygi görüyordu. Ancak, onu anlamayanlar, Hekim Bey’in bir büyücü veya sihirbaz olduguna inaniyorlardi. Ruhsal güçlerini olaganüstü gelistirmisti; bu konularda engin bir bilgiye sahip oldugu gibi, insan organizmasini da çok iyi biliyordu. Insanlar üzerinde yaptigi deneyler, insan ruhunu derinlemesine incelemek ve hipnotik etkilerin nedenlerini ögrenmek amacini güdüyordu. Sadece Türkiye’den degil, Dünya’nin çesitli yerlerinde onunla görüsmek ve geleceklerini ögrenmek isteyen insanlarin sayisi bir hayli fazlaydi. Hekim Bey’in bu konulardaki gücünü ve bilgisini Asya içlerine yaptigimiz gezilerde arttirdiginin farkindaydim. Avrupali Asyali’yi küçük görür; ancak Asya, basta tip, astroloji ve dogal bilimler olmak üzere bilim alaninda o kadar ileri bir düzeye ulastirmistir ki, Bati uygarliginin o düzeye erismesi bekli de birkaç yüzyili bulacaktir.”
Sonsöz
Benim sahsi kanaatlerime göre, Ergenekon Davasi’ndan yargilananlar arasinda “Agartali” yoktur. Kim bilir, belki de vardir ve ben yaniliyorumdur! En iyisi, DNA testi yapmak…
“Agartali” oldugunuzu nasil anlarsiniz?
Baslarda da anlatmistik; herkes “Agartali”, yani XYY kromozomlu olabilir. Bunu insanin kendisi dahi bilmez. Ama isaretleri bellidir. DNA’niz XYY kromozomlu ise kesinlikle bir “Agartali”siniz.
Agartali testi
- Bazen geceleri, özellikle de yagmurlu gecelerde aniden uyaniyor, sanki pencerede bir sey görmüs gibi oluyorsaniz;
- Denizlerden, irmaklardan, göllerden uzak, yani suyun olmadigi yerlerde yasamak size sikinti veriyorsa;
- Hayati siklikla anlamsiz buluyorsaniz, kendinizi bir bosluk içinde hissediyorsaniz;
- Durduk yerde gözlerinizin önüne daire, elips, üçgen ve kare gibi geometrik sekiller geliyorsa;
- Uzak Asya kökenli insanlara sempati duyuyorsaniz;
- Balik yemeye çok düskünseniz;
- Ulusalciysaniz (bir Agartali mutlaka “ulusalcidir”, çünkü genlerine böyle kaydedilmistir. Baska türlü düsünemez. Ancak, her ulusalci da Agartali degildir);
- Sahillerde uzun yürüyüsleri seviyorsaniz;
- Gizemcilige merakliysaniz;
- Bazen kendinizi bu dünyaya aitmis gibi hissetmiyorsaniz;
- Tanrinin varligi konusunda asla süphe etmediyseniz;
- Sezgileriniz çok kuvvetliyse, bazi seylerin olacagini önceden hissediyorsaniz;
- Cesaret ve kararlilik karakterinizin bir parçasiysa;
- Zaman zaman herhangi bir yerde tuhaf yabancilarla tanisiyor ve onlarla derin sohbetlere girisiyor ve onlara yakinlik duyuyorsaniz (Örnegin trenle ya da otobüsle bir yere gidiyorsunuz, yaniniza bir yabanci oturdu, sohbet etmeye, içinizden o insana yakinlik hissedip en yakinlariniza bile anlatamadiginiz dertlerinizi anlatmaya basladiniz; gelen bir Agartali olabilir, çünkü onlar inisiye olmasi (uyandirilmasi) gerekenleri uyandirmadan önce onu uzun bir süre gözlemlerler );
- Tuhaf rüyalar görüyorsaniz;
- Kendinizi daha önce baska bir yerde yasamis gibi hissediyorsaniz;
- Bazen telefonunuz çaldiginda arayanin kim oldugunu tahmin ediyorsaniz;
- Müzelere, tarihi eserlere karsi özel bir ilginiz varsa;
- Resim yapmayi, sarki söylemeyi seviyorsaniz;
- Sanata düskünseniz;
- Adaleti gözetiyorsaniz ve haksizlik karsisinda sessiz kalamiyorsaniz;
- Özellikle deniz kenarindayken ya da doga içindeyken belli bir noktaya dogru çagrildiginizi hissediyorsaniz;
- Bazen günlerce yalniz kalabiliyor ve yalniz kalmaktan sikilmiyorsaniz;
- Mavi ve beyaz renge özel bir hassasiyetiniz varsa, kiyafetlerinizi özellikle bu renklerden aliyorsaniz;
- Farkli yerlerde yasamaktan, seyahat etmekten hoslaniyorsaniz; Siz bir XYY kromozomlu ”Agartali” olabilirsiniz.
Lanetli testi
- Rekabet etmekten hoslaniyorsaniz;
- Her zaman her ortamda hep kazanmak, hep yenmek istiyorsaniz;
- Sadece bir oyun bile olsa, kaybettiginizde çildiriyorsaniz;
- Baskalarinda olup da sizde olmayan seylerin aslinda sizin hakkiniz oldugunu düsünüyorsaniz;
- Baskalarina zarar vermekten özellikle hoslaniyorsaniz;
- Kiskançlik duygulariniz “haset” noktasina kadar gidebiliyorsa;
- Reklamlarda gördügünüz pahali esyalari mutlaka satin alma hissi içine giriyorsaniz;
- Altina, paraya özel düskünlügünüz varsa;
- Cimrilik karakterinizin bir parçasiysa;
- Korkaksaniz, pis isleri baskasina yaptiriyorsaniz;
- Insanlari küçümsemekten, onlari asagilamaktan zevk aliyorsaniz;
- Kibirlik, büyüklük taslama ve gösteristen hoslaniyorsaniz;
- Bazen öfkeniz vandallik ve siddet noktasina kadar gidebiliyorsa;
- Sizin gibi düsünmeyen ya da size muhalefet eden insanlara her türlü düsmanligi yapiyor ya da içinizden yapma hissi geçiyorsa;
- Bir canliyi acimadanöldürebileceginize inaniyorsaniz;
- Hirsizlik, dolandiricilik, sahtekârlik, rüsvet, yolsuzluk gibi seyler yaptiysaniz;
- Baskalarini çalistirip ücretlerini ödemiyorsaniz;
- Baskalarini sömürmekten hoslaniyorsaniz;
- Kendi çikarlariniz için her seyi yapabileceginize inaniyorsaniz;
- Esinezden ekonomik nedenlerle ayrildiysaniz;
- Parasiz insanlar sizi rahatsiz ediyorsa;
- Karma’ya inanmiyor ve inanamadiginiz için kötülük yapmaktan geri durmuyorsaniz;
- Hayattaki amaçlariniz arasinda sadece enginlik ve kariyer varsa;
- Görüntünüze özel bir dikkat veriyorsaniz;
- Kendinizle bas basa yalniz kalamiyorsaniz ve mutlaka her zaman yaninizda birilerinin olmasini istiyorsaniz;
- Çok sik stres kökenli agrilar yasamaktaysaniz;
- Çok miktarda ilaç kullaniyorsaniz;
- Alkol kullanmaya çok düskünseniz;
Siz Lanetliler tarafindan kölelestirilmis bir kisisiniz. Insanliginiza dönmek için bir gün “Agartalilar” tarafindan kurtarilmayi bekleyin.
Gerçek bir 3 Bin Lanetliyi nasil tanirsiniz?
- Oldukça varlikli biridir;
- Mutlaka toplumun önemli, bilinen kisilerinden biridir;
- Siyasetçi, is adami, taninmis bir yazar, bir oyuncudur, göz önündedir;
- Gözlerinin rengi gri, sari, açik yesil tonlardadir; bu üç renk birbirine girmis durumdadir;
- Uzun parmaklari vardir;
- Boylari uzundur, hepsi 180 cm üzerindedir;
- Bakislari soguk ve tehdit edicidir;
- Geldikleri ortamda manyetik alan degisir ve manyetik güç yükselir, ortam hemen gerginlesir, herkes içine bir elektrik akimi girdigini hisseder;
- Böyle biri ile karsilastiginizda içinizde anlamsiz bir korku hissedersiniz;
- Büyü ve sihir gibi islerle gizlice ugrasirlar;
- Mutlaka bir ezoterik örgütün üyesidirler;
- Birçogunun özel uçak ve teknesi vardir;
- Genellikle büyük plazalarin en üst katinda yasarlar.
Bozkurt ve Ergenekon destanlari
Bozkurt ve Ergenekon destanlari, Büyük Türk Destani’nin bir parçasidir ve Göktürkler çagini konu alir. Ergenekon Destani, Bozkurt Destani’nin ana çizgileri üzerine kurulmus olup, bu destanin serbestçe genisletilmis biçimidir diyebiliriz. Daha dogrusu Bozkurt Destani ile kaynagini belirleyen Türk soyu, Ergenekon Destani ile de gelisip güçlenmesini, yayilis ve büyüyüs dönemlerini anlatmistir. Çin tarihlerinin de yazmis oldugu Bozkurt Destani’nin bittigi yerde Ergenekon Destani baslar. Bozkurt Destani’nin devami Ergenekon Destani’dir.
Bozkurt destani
Bozkurt Destani, Çin kaynaklarinda kayitlidir ve iki ayri söylenis biçimi vardir. Ama bu ikisi arasinda pek az fark vardir.
BIRINCI SÖYLEYIS:
Hun ülkesinin kuzeyinde So adi verilen bir ülke vardi. Burada, Hunlarla ayni soydan olan Göktürkler otururdu. Birgün Göktürkler So ülkesinden ayrildilar. Bu sirida baslarinda Kagan Pu adli bir yigit vardi. Kagan Pu’nun 16 kardesi bulunuyordu. 16 kardesten birinin annesi bir kurttu.
Annesi Göktürklerce en kutsal yaratiklardan biri olarak bilinen ve böyle kabul edilen bir kurt oldugu için delikanli, rüzgarlara ve yagmura söz geçirir, bu iki kuvveti buyrugu altinda tutardi.
Bununla beraber, So ülkesindeki yurtlarindan ayrilan Göktürkler düsmanlarinin baskinina ugradilar. Bu baskinda düsmanlar bütün Göktürkleri yok ettikleri gibi, 16 kardesten sadece birisi kurtulabildi. Kurtulan delikanli, annesi kurt olandi.
Bu delikanlinin da, birisi yaz, digeri de kis ilahinin kizi olan iki karisi vardi. Baskindan sonra her ikisinden ikiser oglu oldu. Zamanla kalabaliklasip çogalan halk, çocuklardan en büyügünü kendilerine Hakan seçtiler; o zamanki adi Göktürk dilinde degildi. Hakan seçilir seçilmez, Göktürkçe olmayan bu adini birakti ve Türk adini aldi.
Ondan sonra Türk, on kadinla evlendi, birçok çocuklari oldu. Içlerinden Asena adini tasiyan biri hakanlik tahtina geçince boyun adi da Asina oldu.
IKINCI SÖYLEYIS:
Hunlarin bir boyu olan ve adina Asina denilen Türk boyu Hazar Denizinin bati taraflarinda yerlesmisti. Türklerin ilk atasi olarak biliniyordu. Rahat ve huzur içinde otururlarken bir gün ansizin düsmanlarin baskinina ugradilar. Baskinin sonunda kimse sag kalmadi.
Her nasilsa, küçücük bir çocuk bu baskindan sag kalmis, bir köseye siginmisti. Düsmanlar onu da gördüler. Fakat ciliz ve küçük bir çocuk oldugu için, kimse ondan korkmadi ve ona aldirmadi. Hatta içlerinden aciyanlar bile çikti. Ama düsman yine de her ihtimali düsünüp, çocugu öldürmektense, kolunu bacagini kesip orada öylece birakmayi uygun gördü; düsündükleri gibi yaptilar.
Kolunu bacagini kesip, yari ölü hale getirdikleri çocugu alip bataklikta bir sazliga attilar; birakip gittiler.
O sirada, nereden çiktigi bilinmeyen bir disi Bozkurt göründü, geldi, çocugu emzirdi. Yaralarini yalayip iyi etti. O günden sonra da, avlanip getirdigi yiyeceklerle çocugu besleyip büyüttü, gücünü kuvvetini arttirdi.
Günlerden sonra bir gün, baskin yapip Asina soyunu yok eden düsman basbugu, kolunu bacagini keserek sazliga attiklari çocugun yasadigini ögrendi. Adamlar gönderip durumu ögrenmek, sag kaldi ise öldürmek istedi.
Düsman basbugunun gönderdigi asker geldiginde, kolu bacagi kesik gencin yaninda bir disi Bozkurt gördü. Disi Boskurt tehlikeyi sezmisti, disleriyle genci yakaladigi gibi denizin öte yanina geçirdi; orada da durmayip Altay Daglarina dogru götürdü. Orada, her tarafi yüksek daglarla çevrili bir yaylada bir magaraya yerlestirdi, onunla evlendi; on oglar dogundu!
Magaranin bulundugu yayla yesillikti; serin gür sulari, meyve agaçlari, av hayvanlari vardi. Oglanlar orada büyüdüler, orada evlendiler. Her birinden bir boy türedi. Bunlardan birinin adi da Asina boyuydu.
Asina, kardeslerinin içinde en akilli, en gözü pek, en yigit olani idi. Bu yüzden Türk Hakani o oldu.
Soyunu unutmadi. Çadirinin önüne her zaman, tepesinde bir kurt basi bulunan bir tug dikti.
Aradan çok yillar geçti. Asina boyuna Asençe adli bir baska yigit hakan oldu. Bunun zamaninda ise Asina boyu, bulunduklari yerden çikip daha güzel yurtlara yerlestiler.
Ergenekon destani
Türk illerinde Türk oku ötmeyen, Türk kolu yetmeyen, Türk’e boyun egmeyen bir yer yoktu. Bu durum yabanci kavimleri kiskandiriyordu. Yabanci kavimler birlestiler, Türklerin üzerine yürüdüler. Bunun üzerine Türkler çadirlarini, sürülerine bir araya topladilar; çevresine hendek kazip beklediler. Düsman gelince vurusma da basladi. On gün savastilar. Sonuçta Türkler üstün geldi.
Bu yenilgileri üzerine düsman kavimlerin hanlari, begleri ev yerinde toplanip konustular. Dediler ki, “Türklere hile yapmazsak halimiz yaman olur!”
Tan agaranda, baskina ugramis gibi, agirliklarini birakip kaçtilar. Türkler, “Bunlarin gücü tükendi, kaçiyorlar” deyip artlarina düstüler. Düsman, Türkleri görünce birden döndü. Vurusma basladi. Türkler yenildi. Düsman, Türkleri öldüre öldüre çadirlarina geldi. Çadirlarini, mallarini öyle bir yagmaladilar ki, tek kara kil çadir bile kalmadi. Büyüklerin hepsini kiliçtan geçirdiler, küçükleri tutsak ettiler.
O çagda Türklerin basinda Il Kagan vardi. Il Kagan’in da birçok oglu vardi. Ancak, bu savasta biri disinda tüm çocuklari öldü. Kayi (Kayan) adli bu oglunu o yil evlendirmisti. Il Kagan’in bir de Tokuz Oguz (Dokuz Oguz) adli bir yegeni vardi; o da sag kalmisti. Kayi ile Tokuz Oguz tutsak olmuslardi. On gün sonra ikiside karilarini aldilar, atlarina atlayarak kaçtilar. Türk yurduna döndüler. Burada düsmandan kaçip gelen develer, atlar, öküzler, koyunlar buldular. Oturup düsündüler: “Dört bir yan düsman dolu. Daglarin içinde kisi yolu düsmez bir yer izleyip yurt tutalim, oturalim.”
Sürülerini alip daga dogru göç ettiler. Geldikleri yoldan baska yolu olmayan bir yere vardilar. Bu tek yol da öylesine sarp bir yoldu ki, deve olsun, at olsun, güçlükle yürürdü; ayagini yanlis yere bassa, yuvarlanip paramparça olurdu.
Türklerin vardiklari ülkede akarsular, kaynaklar, türlü bitkiler, yemisler, avlar vardi. Böyle bir yeri görünce, ulu Tanri’ya sükrettiler. Kisin hayvanlarinin etini yediler, yazin sütünü içtiler. Derisini giydiler. Bu ülkeye “Ergenekon” dediler.
Zaman geçti, çaglar akti; Kayi ile Tokuz Oguz’un birçok çocuklari oldu. Kayi’nin çok çocugu oldu, Tokuz Oguz’un daha az oldu. Kayi’dan olma çocuklara “Kayat” dediler. Tokuz’dan olma çocuklarin bir bölümüne “Tokuzlar” dediler, bir bölümüne de “Türülken.” Yillar yili bu iki yigidin çocuklari Ergenekon’da kaldilar; çogaldilar, çogaldilar, çogaldilar. Aradan dört yüz yil geçti.
Dört yüz yil sonra kendileri ve süreleri o denli çogaldi ki, Ergenekon’a sigamaz oldular. Çare bulmak için kurultay topladilar. Dediler ki, “Atalarimizdan isittik; Ergenekon disinda genis ülkeler, güzel yurtlar varmis. Bizim yurdumuz da eskiden o yerlerde imis. Daglarin arasini arastirip yol bulalim. Göçüp Ergenekon’dan çikalim. Ergenekon disinda kim bize dost olursa biz de onunla dost olalim, kim bize düsman olursa biz de onunla düsman olalim.”
Türkler, kurultayin bu karari üzerine, Ergenekon’dan çikmak için yol aradilar; bulamadilar. O zaman bir demirci dedi ki, “Bu dagda bir demir madeni var. Yalin kat demire benzer. Demirini eritsek, belki dag bize geçit verir.” Gidip demir madenini gördüler. Dagin genis yerine bir kat odun, bir kat kömür dizdiler. Dagin altini, üstünü, yanini, yönünü odun-kömürle doldurdular. Yetmis deriden yetmis büyük körük yapip, yetmis yere koydular. Odun kömürü atesleyip körüklediler. Tanri’nin yardimiyla demir dag kizdi, eridi, akiverdi. Bir yüklü deve çikacak denli yol oldu.
Sonra gök yeleli bir Bozkurt çikti ortaya; nereden geldigi bilinmeyen. Bozkurt geldi, Türk’ün önünde dikildi, durdu. Herkes anladi ki, yolu o gösterecek. Bozkurt yürüdü; ardindan da Türk milleti. Ve Türkler, Bozkurt’un önderliginde, o kutsal yilin kutsal ayinin kutsal gününde Eregenekon’dan çiktilar.
Türkler o günü, o saati iyi bellediler. Bu kutsal gün, Türklerin bayrami oldu. Her yil o gün büyük törenler yapilir. Bir parça demir ateste kizdirilir. Bu demiri önce Türk kagani kiskaçla tutup örse koyar, çekiçle döver. Sonra öteki Türk begleri de ayni isi yaparak bayrami kutlar.
Ergenekon’dan çiktaklarinda Türklerin kagani, Kayi Han soyundan gelen Börteçine (Bozkurt) idi. Börteçine bütün illere elçiler gönderdi; Türklerin Ergenekon’dan çiktiklarini bildirdi. Ta ki eskisi gibi bütün iller Türklerin buyrugu altina girene kadar. Bunu kimi iyi karsiladi, Börteçine’yi kagan bildi; kimi iyi karsilamadi, karsi çikti. Karsi çikanlarla savasildi ve Türkler hepsini yendiler. Türk Devleti’ni dört bir yana egemen kildilar.
KAYNAKÇA Agarta: journey to the Stars: Meredith L.Young-Sowers: Books. ... Language of the Soul(An Agarta Workbook) by Meredith Lady Young Ferdynand antoni Ossendowski’s 1920 book Beasts, Men, and Gods also discusses Agarta. The myth of “Agarta” is also known The Book of the THOTH(Leaves of Wisdom). References. Agarta Archangel Michael -- AGARTA AND THE HOLLOW EARTH Agarta Secret City – Coral Gables, FL, 33134-5208-Citysearch The Underground Kingdom of Light Dark Forces began to attack Agarta and as the Tibetan holy book Dzyan Revista Internacional de Arte Cultura Gnosis. [Vol. 11-12]. Agarta Prayer – Mental transmutation – Agarta The Grand Secret In The Agarta Program I Use Guide: A Personal Life Balancing Program (Stillpoint ... by chiropractor James P.B Lynch, author of the book) Saint – Yves used the term Synarchy in his book La France vraie A Course in Miracles ... 1956-1972 an iner Voice dictated to her the three books which comprise A Course in Miracles Dark rp: Hiros Gammos Current Incarnation Restorer and curator of books ... a few lectures on egyptian texts at the university but in his free time he Works on the occult, and his dream of agarta Arata, Sumerians, Shamballa, the Turkish “Sun Language Theory ...” Information come from the Zecharia Sitchin boks; Ali Yildiz, “Simerenya’dan Agarta’ya Pelayi Safa’nin Ütopyasi”, THE VISION OF THE ... Books. Ali Yildiz Agarta’ya Dönüs FOCAULT SARKACI, GÖSTERGEBILIM, HASAN SABBAH 8 Nis 2007 ... Agartha ‘nin büyük sirri. Italya’da (Etrüks yazitlari), Mogolistan’da (Orhun yazitlari, ...) Lemuria, The Land of MU, Ancient Civilizations Explored, BUFO ... Today, they form what is known as the Kngdom of Agartha or Shamballah THE BLACK SUN The first preserved the centre of Agartha, that undefined place of ...... that one finds glimpses of this religion and its origins in the ‘Books of Hermes’, ... www.greatdreams.com Mary Summer Rain’s extraordinary “No-Eyes” series, ... In reading the material contained within the ten chapters of Agartha Ayrica; Özel Koleksiyon El Yazmasi – Basilmamis Malzemeler Ekim bey Mektuplari – 1 Hekim bey Mektuplari – 2 Hizir Güncesi Sems’in Mevlanasi Inisiasyon Metinleri
Benzer Kitaplar
.jpeg)
Fevzi BOZKURT
Fevzi BOZKURT
Fevzi BOZKURT